Αν κάποιος μου έλεγε χθες ότι θα έπρεπε να εξηγήσω γιατί είναι επιζήμιο για την οικονομία το να έχεις πρωτογενές πλεόνασμα σε μια υφεσιακή οικονομία, θα τον ειρωνευόμουν. Προφανώς όμως θα έκανα λάθος.
Πάμε λοιπόν:
- η οικονομία σου χάνει ΑΕΠ λόγω υπερφορολόγησης
- παίρνεις (λέμε τώρα) μια σειρά αναπτυξιακών μέτρων που απελευθερώνουν κομματια της οικονομίας, δίνεις φορολογικά κίνητρα σε ξένες επενδύσεις, και προσπαθείς να κρατάς ισοσκελισμένο το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών που περιέχει το εμπορικό ισοζύγιο.
- στόχος σου είναι να κρατήσεις τον λόγο χρέους/ΑΕΠ σου σταθερό, αυξάνοντας τον παρονομαστή, δηλαδή το ΑΕΠ
- Η ανάπτυξη σου επιτρέπει να αναχρηματοδοτήσεις τους τόκους δανειζόμενος στις διεθνείς αγορές, χωρίς να τους πληρώσεις από φόρους, διότι οι φόροι προκαλούν υφεσιακή πίεση στην οικονομία σου με πολλαπλασιαστή 1,5-1,75 από όσο είναι οι φόροι.
-επίσης, όταν μαζεύεις φόρους και πληρώνεις τόκους εξωτερικού χρέους, επιβαρύνεις το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών ισόποσα προς τις πληρωμές, άρα προκαλείς μείωση της ρευστότητας της οικονομίας σου, και την επιβραδύνεις
- όταν έχεις υφεσιακή οικονομία, τα υψηλά πλεονάσματα επιτείνουν την ύφεση, όπως γνωρίζει πολύ καλά η ΠΦΑ που πανηγύριζε την αποδοχή από τους εταίρουςτης μείωσης του απαιτούμενου πρωτογενούς πλεονάσματος από το 2% για το '16 στο 0,5%
.
ΆΡΑ: πρωτογενές πλεονασμα 5,4 δις ως το 2035 ισοδυναμεί με υφεσιακή πίεση προς την Ελληνική Οικονομία 5,4 δις x 19 χρόνια x 1,5πολλαπλασιαστή = 153,9 δις στη 19ετία
Ελπίζω να ήμουν ξεκάθαρος.
Η οικονομία ενός κράτους δεν λειτουργεί όπως ένα μαγαζί!
Ένα κράτος έχει προοπτική επιβίωσης αέναα, και άρα έχει τη δυνατότητα να χρηματοδοτεί τους τόκους των δανείων του με νέα δάνεια, εφόσον η ανάπτυξή του είναι υψηλότερη από τους τόκους, ο λόγος χρέους/ΑΕΠ να παραμένει σταθερός.
Το σκεπτικό είναι φυσικά ότι ο πληθωρισμός τρώει τα κεφάλαια δανεισμού, ενώ η ανάπτυξη αυξάνει την δυνατότητα της οικονομίας να εξυπηρετεί το χρέος της, δηλαδή να δανείζεται αξιόπιστα και με χαμηλό επιτόκιο.
Οι μόνες χώρες που αποπληρώσανε το δανεισμό τους με φόρους ήταν Η Ρουμανία του Τσαουσέσκου, και η Βόρειος Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ. Η επίδραση αυτής της οικονομικής προσέγγισης είναι γνωστή.
Το τέταρτο μνημόνιο ουσιαστικά βάζει την Ελλάδα σε μα τροχιά Τσαουσεσκοποίησης της οικονομίας.
Θεός φυλάξει!