Δεν ξέρω πόσοι το έχουν δεί, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η αξιωματική αντιπολίτευση και ο αρχηγός της είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται και δρομολογεί να εφαρμόσει την πολιτική της!
Πολλοί νομίζουν, πως καταγγέλλοντας τον Α. Τσίπρα ότι αθετεί τις υποσχέσεις του, ότι κάνει κωλοτούμπες σε σχέση με την ας πούμε ιδεολογία του και ότι ακολουθεί μια νεοφιλελεύθερη πολιτική τον βλάπτουν. Κάθε άλλο!
Δύο είναι οι παράγοντες που καθορίζουν το τοπίο: Ο λαός και η πολιτική ηγεσία. Ας πάρουμε την πρώτη:
Ο Α. Τσίπρας έχει μόνο μία ιδεολογία: Να κυβερνά. Και προκειμένου να κυβερνά είναι διατεθειμένος να κάνει ο,τιδήποτε, όπως έχει αποδείξει η μέχρι τώρα πορεία του. Έχει υπογράψει όλα όσα κατήγγελλε και εφαρμόζει όλα εκείνα, για τα οποία ξεσήκωνε το λαό αυτά τα χρόνια.
Όχι μόνο αυτό. Έχοντας δεί πώς παίζεται το παιχνίδι μοιράζει υποσχέσεις παντού, με μεγαλοστομίες και ψέματα, που θα ζήλευε και το πρότυπό του, ο Ανδρέας.
Επομένως, θα ακολουθήσει όποια πολιτική απαιτείται για να μείνει στην εξουσία. Και επειδή μια τέτοια πολιτική περνάει από τις Βρυξέλλες, και κυρίως το Βερολίνο, θα ακολουθήσει αυτό που θα του υποδεικνύουν εκείνοι. Οι οποίοι τον έχουν βρεί ως το πιο πρόθυμο παιδί τους. Πετώντας κανένα επαναστατικό σύνθημα πού και πού, μέχρι να ευθυγραμμίσει και το λόγο του σ εκείνον της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας – που δεν διαφέρει πιά με της χριστιανοδημοκρατίας.
Και ο λαός; Δεν εξανίσταται ο λαός με τις μεταμορφώσεις του χαμαιλέοντα και τα «ιδεολογικά πουλήματα»;
Ελάτε τώρα. Κάνετε σαν να μη ζείτε σ αυτή τη χώρα! Το κομμάτι του λαού, που ακολουθεί τον κ Τσίπρα, αλλά και ένα που ακολουθεί τη ΝΔ, δεν δίνει δεκάρα για τις ιδεολογίες. Το μόνο, για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να γίνεται «η δουλειά».
Και «η δουλειά» είναι ό,τι έχει μάθει μέχρι σήμερα ο λαός πως είναι η σχέση του με τις κυβερνήσεις του. Ένα αέναο κομματοκρατικό αλισβερίσι, γεμάτο χάρες, δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις, εύκολα «βατά θέματα» στις εξετάσεις υποψηφίων ανέργων, διορισμοί φίλων και συγγενών, εύκολα λεφτά με τον ελάχιστο κόπο χωρίς ρίσκο, απουσία προσωπικής ευθύνης και, κυρίως, φιλοτομαριστική συμπεριφορά «παιδί μου, κοίτα εσύ το συμφέρον σου και άσε τους άλλους να κουρεύονται». Και τα σκουπίδια στον κήπο του γείτονα.
Επιπλέον, έχει μάθει ότι η κοροϊδία είναι μαγκιά και είναι μάγκας όποιος λέει και δέκα παραμύθια παραπάνω. Οι σκληρές αλήθειες δεν ήταν ποτέ το καλύτερό του.
Αυτή τη νοοτροπία, όμως, έχουν εμφυσήσει στο λαό οι κυβερνήσεις- πρότυπα εδώ και 35 χρόνια κι απ αυτή την πούλπα αντλούν στρατούς και ψηφοφόρους οι σημερινοί, οι χτεσινοί και ίσως και οι αυριανοί κυβερνήτες. Έτσι κι αλλιώς αυτό το 1.500.000 ψηφοφόρων αρκεί για να κυβερνάει αυτή η νοοτροπία. Οι υπόλοιποι 7.000.000 ψηφοφόροι, ας διεκδικούσαν μια καλύτερη διακυβέρνηση.
Ο Α. Τσίπρας, που είναι γέννημα-θρέμμα αυτής της 35ετιας, με έμπρακτη θητεία σε ό,τι περιφρονεί κράτος και θεσμούς, που το ίδιο το κράτος και οι θεσμοί απαξίωσαν, την ξέρει πολύ καλά αυτή τη νοοτροπία και σ αυτήν απευθύνεται όταν κάνει όσα κατήγγελλε, χωρίς να φοβάται ότι θα τιμωρηθεί από το λαό. Οι 300.000 Αριστεροί, δηλαδή το 4% του ΣΥΡΙΖΑ, έφυγαν ήδη αηδιασμένοι από τον Σεπτέμβριο και πριν. Έχει μείνει το σώσμα.
Εφαρμόζοντας, λοιπόν σαν πειθήνιο όργανο, όλα όσα αποτελούν πολιτική μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης και όχι μιας αριστερής, υπό τα χειροκροτήματα λαού και κόμματος, τι χώρος έχει απομείνει στη ΝΔ να τον ανταγωνιστεί; Τι να πει δηλαδή. Ψηφίστε εμάς για να εφαρμόσουμε καλύτερα αυτά που δεν μπορεί να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Επειδή, με μαθηματική ακρίβεια, ο Τσίπρας και οι υπουργοί του δεν έχουν ιδέα πώς να εφαρμόσουν μια πολιτική. Όχι μνημονίου. Μια οποιαδήποτε πολιτική. Ακόμα και με τον ανασχηματισμό που ετοιμάζεται να κάνει. Και θα τον κάνει.
Αλλά, αυτό δεν ενδιαφέρει καθόλου το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Αν σπάσει το πόδι του αυτό το άλογο θα βρουν άλλο να τρέξει την κούρσα τους. Με τα έξοδα δικά μας. Σε μία χώρα απολύτως ρημαγμένη και με ένα λαό στα κάγκελα όμως. Και απολύτως απρόθυμο για νέες «θυσίες». Με πολιτικές ηγεσίες και κόμματα απαξιωμένα στα μάτια της συντριπτικής πλειονότητάς του. Και, το χειρότερο, εθισμένο στα ψέματα. Απρόθυμο να ακούσει όποια αλήθεια είναι σκληρή. Και κυρίως, να την εφαρμόσει προς όφελός του.