Η κυβέρνηση ΣYΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ύστερα από ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης, οχυρώνεται πίσω από τα εξής επιχειρήματα: Οι προηγούμενοι κατέστρεψαν τη χώρα, εμείς διαπραγματευόμαστε για το καλό των ασθενέστερων. Πολλά από αυτά που ψηφίζουμε δεν θα εφαρμοστούν, γιατί η οικονομία θα πάει καλά. Όσοι, μάλιστα, στελεχώνουν κομματικό και κρατικό μηχανισμό διαρρέουν έντεχνα και το ερώτημα: «Τι νομίζετε, θα ήταν καλύτερα με τον Μητσοτάκη;».
Η πραγματικότητα είναι διαφορετική: Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι η χειρότερη κυβέρνηση των μνημονιακών χρόνων. Πολύ απλά διότι αυτά που προωθούν, αυτά που ψηφίζουν, τα έργα και τα πεπραγμένα τους ωχριούν μπροστά στα όσα ψήφισαν όλες μαζί οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Τα μέτρα επί ημερών της κοινοπραξίας ΣYΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα τολμούσε να τα φέρει ούτε προς συζήτηση οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση γνωρίσαμε.
Το πρώτο κριτήριο, λοιπόν, είναι τα πεπραγμένα και όχι η προπαγάνδα που τα στηρίζει. Η παράδοση της χώρας ολοκληρώνεται με τον πιο φαντασμαγορικό και κυνικό τρόπο από μια κυβέρνηση «Αριστεράς». Με αντάλλαγμα ένα πινάκιο φακής (είσοδος στους θαλάμους της εγχώριας και ευρωενωσιακής εξουσίας και διαπλοκής) η χώρα και η κοινωνία ρημάζονται, ξεπουλιούνται, ξεζουμίζονται.
Το δεύτερο κριτήριο στο προσδιοριστικό «χειρότεροι» είναι η ταύτισή τους με το διαρκές ψέμα. Δεν υπήρξε κυβέρνηση, τα τελευταία χρόνια, που να χρησιμοποίησε τόσο πολύ και σε τέτοια έκταση το ψέμα όσο το σημερινό Μαξίμου. Αυτή η ανοικτή κοροϊδία του συνόλου των πολιτών έχει κοντά ποδάρια και σύντομα ο θυμός και η οργή θα εκφραστούν μαζικά. Και αυτό θα συμβεί διότι η συστηματική, διαρκής προσβολή της νοημοσύνης δείχνει μια βαθύτατη δομική περιφρόνηση για το λαϊκό άνθρωπο, πόσο μάλλον όταν η εξαπάτησή του θεωρείται μαγκιά και «αρετή». Μόνον οι διαδικασίες-εξπρές και τα κόλπα που χρησιμοποιεί η «παρέα» εντός του Κοινοβουλίου σε 6 μήνες ξεπέρασαν όσα είχαν κάνει από κοινού οι υπόλοιπες δυνάμεις σε 4,5 χρόνια. Οι «ψηφοφορίες» κάθε Σαββατοκύριακο έχουν σπάσει τα κοντέρ. «Χθες» μόλις, χλεύαζαν τον Χρυσοχοΐδη που δεν είχε προλάβει να διαβάσει καν το 1ο Μνημόνιο (κατά δήλωσή του) και τώρα η κοινοβουλευτική σύμπραξη των 153, ως «αγέλη», ψηφίζει συμφωνίες που δεσμεύουν τη χώρα για 99 χρόνια, χωρίς καν να έχουν ξεφυλλίσει τις 7.500 σελίδες των συμβάσεων. Τους αρκεί η εμπιστοσύνη που έχουν στους Σταθάκη, Χουλιαράκη, Τσακαλώτο, Κουρουπλή, Δραγασάκη, Παππά, Τσίπρα, Φάμελο και στ’ άλλα παιδιά…
Το τρίτο κριτήριο είναι η επιβεβαιωμένη διαχειριστική ανικανότητα, η προχειρότητα και η ασυναρτησία που επιτείνουν τα προβλήματα διάλυσης και παραλυσίας.
Τέταρτο κριτήριο είναι ο τυχοδιωκτισμός που επιδεικνύει αυτή η κυβέρνηση σε όλα τα γεωπολιτικά ζητήματα και το ιδιόμορφο «παιχνίδι» της με τις διευκολύνσεις που παρέχει στα αμερικανικά συμφέροντα, ως «παρενόχληση» της γερμανικής Ευρώπης.
Δεν έχουμε σκοπό να επιλέξουμε ανάμεσα σε έναν υπηρέτη του μνημονιακού και αποικιακού καθεστώτος (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.λπ.) και σε έναν χειρότερο υποτακτικό του (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). Αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση της χώρας και της κοινωνίας από τον μνημονιακό-αποικιακό ζυγό και τη διάλυση. Αυτό μας οδηγεί να αξιολογήσουμε το κυβερνών σχήμα ως χειρότερο από όλα τα προηγούμενα. Η διαχείρισή του είναι πιο λειτουργική και απολύτως συμβατή με το καθεστώς. Η συγκράτηση και διάλυση του λαϊκού κινήματος είναι ένα έργο που προσφέρεται με τον καλύτερο τρόπο από την κεντροαριστερή παράταξη (ΠΑΣΟΚ χτες, ΣΥΡΙΖΑ σήμερα) και αυτό έχει αποδειχτεί ιστορικά.
ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ