ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Δε φαίνεται πιθανό να υπάρξει ολοκληρωμένη συμφωνία για το χρέος
στο Eurogroup της επόμενης Τρίτης, αφού ο Ντάισελμπλουμ «γείωσε» τις
προσδοκίες. Το κλίμα των τελευταίων ημερών είναι αλήθεια ότι δημιούργησε
προσδοκίες σε πολλές πλευρές ως προς τη ρύθμιση του χρέους. Όμως μια
προσεκτική ανάγνωση των όρων που ρυθμίζουν το παιχνίδι είναι αρκετή για
να δούμε κατάματα την πραγματικότητα.
Η ΓερμανΙα, το πραγματικό αφεντικό αυτού του παιχνιδιού, δεν επιθυμεί καμιά σοβαρή ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
- Πρώτον, επειδή θεωρεί ότι η Ελλάδα, κερδίζοντας μια ρύθμιση τώρα, θα εγκαταλείψει την εφαρμογή του μνημονίου.
- Δεύτερον, επειδή κάθε ελάφρυνση του χρέους ερμηνεύεται ως δωρεάν χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Ακόμη και αν αυτή δεν επιβαρύνει άμεσα ευρωπαϊκούς προϋπολογισμούς, θα απαιτήσει νέα κοινοβουλευτική έγκριση, πράγμα δύσκολο έναν χρόνο μετά την έγκριση του τρίτου μνημονίου.
- Τρίτον, επειδή η Ακροδεξιά στη Γερμανία καραδοκεί και άρα η Μέρκελ δεν πρόκειται να κάνει κανένα σχετικό βήμα πριν από τις εκλογές του 2017.
- Τέταρτον, επειδή μια ουσιώδης ελάφρυνση – κοινώς μια εν μέρει άφεση – του ελληνικού χρέους θα ανοίξει την όρεξη σε χώρες με πολύ μεγαλύτερα χρέη, όπως π.χ. η Ιταλία, η οποία έχει εκτροχιαστεί στα 2,5 τρισ. ευρώ και στο 130% επί του ΑΕΠ της. Τέτοιες διεκδικήσεις δεν είναι διαχειρίσιμες από το ευρωσύστημα και τη Γερμανία, ό,τι και αν λένε το ΔΝΤ και η Ουάσιγκτον.
- Πέμπτον, επειδή ακόμη και μέτρα όπως η σταθεροποίηση των ελληνικών επιτοκίων πολύ χαμηλά επί δεκαετίες θεωρείται ρίσκο από το ευρωσύστημα, καθώς δεν είναι βέβαιο μέχρι πότε τα επιτόκια του δικού του δανεισμού με εγγυήσεις των ευρωπαϊκών κρατών θα κινούνται κοντά στο μηδέν.
Για όλους αυτούς και ακόμη περισσότερους λόγους, η ευρωπαϊκή
κοροϊδία θα συνεχιστεί. Στον Σαμαρά υποσχέθηκαν γραπτώς ότι θα ρυθμίσουν
το χρέος. Όταν ήρθε η ώρα, προτίμησαν να κάνουν τη συμφωνία με τον
επόμενο και όχι με τον ίδιο, που βρισκόταν σε αποδρομή.
Τώρα υπόσχονται στον Τσίπρα ρύθμιση του χρέους, αλλά τη μεταθέτουν
στο όριο λήξης της θητείας του. Ενδέχεται να κρατήσουν τη στάση που
κράτησαν και έναντι του Σαμαρά, αν το πολιτικό κλίμα τότε είναι ρευστό.
Δεν έχουμε δε καμιά αμφιβολία ότι, ακριβώς επειδή η ρύθμιση του χρέους
θα εκληφθεί ως δωρεάν χρηματοδότηση της οικονομίας, θα συνοδευθεί και
αυτή από μνημόνιο, όπως όλες οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις. Και
μακροχρόνια ρύθμιση θα σημαίνει μακροχρόνιο μνημόνιο, όποιο όνομα και αν
χρησιμοποιηθεί.