Έχω την πεποίθηση, ότι ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας ότι όποιο ψέμα κι αν πουν και όποια κωλοτούμπα κι αν κάνουν περνάει στο λαό χωρίς σοβαρή αντίδραση, προχωρούν με βήματα σιγουριάς στη νομοθέτηση και εφαρμογή αλλαγών, που όχι μόνο έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα που κυβερνάνε τη χώρα, αλλά που κυβερνάνε και τον ΣΥΡΙΖΑ!
Συγκεκριμένα, με το φορονομοσχέδιο, που έρχεται για ψήφιση στη Βουλή το Σαββατοκύριακο, προωθείται στην ουσία και στην πράξη, η ιδιωτικοποίηση των εταιριών του δημοσίου, που κατά καιρούς έχουν γίνει οι αιτίες να πέσουν κυβερνήσεις, εξ αιτίας της αντίδρασης των ισχυρών τους συνδικάτων.
Οι περίφημες ΔΕΚΟ έχουν κοστίσει δισεκατομμύρια στον ελληνικό λαό από την απολύτως αδιαφανή δραστηριότητα και διαπλοκή των συνδικαλιστών τους με όλες τις κυβερνήσεις προκειμένου να απολαμβάνουν καλύτερους μισθούς, επιδόματα και χαριστικά προνόμια σε σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες οι «εκλεκτοί» του κρατικόσιτου κομματικού συστήματος.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που υπογράφει ό,τι της δίνουν οι δανειστές προκειμένου να κάθεται στην καρέκλα της εξουσίας και να βολεύουν συγγενείς και φίλους, με νοοτροπία μαφίας περισσότερο παρά πολιτικής Αρχής, εντάσσει στο νέο υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων (Εταιρία Δημοσίων Συμμετοχών) σχεδόν όλες τις ΔΕΚΟ!
ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, ΟΑΚΑ, ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, ΜΕΤΡΟ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΒΟ, ΔΕΗ, «Εταιρικές υποδομές», 19 ακίνητα φιλέτα, που εντάσσονται στο ΤΑΙΠΕΔ κ.α. είναι μερικά από τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, που θα προσφερθούν για μερική ή ολική εκποίηση.
Όπως θα έλεγε και η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ αν άλλος ήταν στην κυβέρνηση, ξεπουλάνε το νερό, το ρεύμα, τις συγκοινωνίες των φτωχών και τα ασημικά του κράτους στα χέρια των ξένων αρπακτικών, που με το δανεισμό και χέρι-χέρι με τους προσκυνημένους γερμανοτσολιάδες κάνουν τους Έλληνες πολίτες δουλοπάροικους στην ίδια τους τη χώρα. Καλό;
Το ένα έγκλημα, που θα έπρεπε να έχει οδηγήσει πολιτικούς, συνδικαλιστές και διοικητικά συμβούλια των ΔΕΚΟ στα δικαστήρια είναι η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος εδώ και δεκαετίες από όλο αυτόν τον εσμό, που με τα λεφτά του λαού έφαγαν δισεκατομμύρια, στερώντας από τους πολίτες υπηρεσίες και απολαβές αντίστοιχες με τα κονδύλια, που κόστισαν όλες αυτές οι αμαρτωλές ΔΕΚΟ.
Το άλλο έγκλημα είναι η διαιώνιση μιας νομενκλατούρας μέσα σ αυτούς τους οργανισμούς, που δεν συμμετέχει αναλογικά στις θυσίες, που έχει υποστεί ο καθένας από μας όλα αυτά τα χρόνια, λειτουργώντας σαν προνομιούχος γραφειοκρατία απέναντι στο λαό αντί να συμπορεύεται μαζί του.
Όπως έχουν ζήσει όλοι οι πολίτες, ο υπ αριθμόν ένα παράγοντας που οι υπηρεσίες καρκινοβατούν, κοστίζουν υπέρογκα ποσά και δεν προχωράει ο τομέας την καινοτομίας στη χώρα εδώ και χρόνια είναι οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές. Οι οποίοι έχουν μία και μοναδική ιδεολογία, συμπτωματικά ίδια με του ΣΥΡΙΖΑ: Την καρέκλα.
Μ αυτή την ιδεολογία κρατάνε στα νύχια τους όμηρο τη λειτουργία των ΔΕΚΟ στους δικούς τους ρυθμούς αντί να τις αφήνουν να λειτουργούν στους ρυθμούς που εξυπηρετούν τους πολίτες.
Η προώθηση του φορονομοσχεδίου, που εντάσσει τις ΔΕΚΟ στο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων είναι φυσιολογικά casus belli για όλο αυτό το συνδικαλιστικό συνονθύλευμα. Όχι μόνο γιατί βλάπτονται νοοτροπίες και κεκτημένα δεκαετιών, αλλά και για έναν σοβαρότερο λόγο:
Γιατί όλα αυτά τα παράσιτα ακολουθούν πιστά τον ΣΥΡΙΖΑ! Πίστεψαν εξ αρχής ότι αυτός είναι η συνέχεια της κρατικοδίαιτης πολιτικής που τα τρέφει και τον στηρίζουν μέχρι τώρα δυναμικά. Είναι ιστορικές οι … διαρκείς και αγωνιστικές εκρήξεις τους τον τελευταίο χρόνο με τις υπογραφές των νέων μνημονίων και τις επιβολές των νέων χαρατσιών στο λαό. Έτρεμε η κυβέρνηση. Από τα γέλια.
Τα γέλια, όμως κάπου εδώ σταματάνε. Γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις που προαναγγέλλονται με την ένταξη των ΔΕΚΟ στο Υπερταμείο καταργούν τα φέουδα των συνδικαλιστών. Και η κυβέρνηση θα βρεθεί πολύ σύντομα σε ένα δίλλημα:
Ή θα ξεπουλήσει, όπως έχει συμφωνήσει τον πλούτο αυτόν προνομιακά στους Γερμανούς και δευτερευόντως στους Γάλλους (περί αυτού πρόκειται) και θα έρθει σε δυναμική σύγκρουση με τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό,
ή θα προσπαθήσει να ακολουθήσει την προσφιλή της κουτοπόνηρη τακτική να βολέψει και τους συνδικαλιστές με προνόμια κάτω από το τραπέζι και τους αγοραστές ή μάνατζερς με την παραχώρηση των πακέτων των εταιριών.
Στην πρώτη περίπτωση θα έρθει αντιμέτωπη με αυτούς που τη στηρίζουν δυναμικά στον προνομιακό της κρατικοδίαιτο χώρο. Με κίνδυνο να της τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια.
Στη δεύτερη θα έρθει σε σύγκρουση με τους Γερμανούς και Γάλλους ή όποιους άλλους διαχειριστές ή ιδιοκτήτες, που είναι ταυτόχρονα και δανειστές. Και οι οποίοι δε χωρατεύουν όταν βάζουν λεφτά για να βγάλουν κέρδη.
Φυσικά, υπάρχει και η Τρίτη περίπτωση, αγαπημένη των ελληνικών κυβερνήσεων. Να μην εφαρμόσει ή να εφαρμόσει αποσπασματικά τις ιδιωτικοποιήσεις, με πιθανότερο αποτέλεσμα να της τραβήξει η τρόικα το χαλί κάτω από τα πόδια.
Όπως καταλαβαίνει ο καθένας, και στις τρείς περιπτώσεις, ασχέτως αν η κυβέρνηση θα αντέξει, το μάρμαρο θα το πληρώσει ο λαός. Ας προσέχει τι ψηφίζει.