Μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα παρουσιάζει η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt κι έχει σημασία ότι οι Γερμανοί αρχίζουν και αντιλαμβάνονται αυτά που όλοι λίγο πολύ είχαν καταλάβει.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έρευνα της "Ευρωπαϊκής Σχολής Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας" (ESMT) του Βερολίνου, λιγότερο από το 5% των δανείων, ύψους 220 δισεκατομμυρίων ευρώ, που δόθηκαν για τη σωτηρία της Ελλάδας στα πέντε πρώτα χρόνια των μνημονίων, κατέληξαν στον ελληνικό προϋπολογισμό, ενώ τα υπόλοιπα πήγαν στη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Δηλαδή το 95% των μνημονιακών δανείων διατέθηκαν για να σωθούν ευρωπαϊκές τράπεζες και μάλιστα σε βάρος του συνόλου. «Η έρευνα αποδεικνύει ότι η Ευρώπη και το ΔΝΤ έσωσαν τα περασμένα χρόνια κυρίως τις τράπεζες και άλλους ιδιώτες πιστωτές» προσθέτει η Handelsblatt.
«Με τα πακέτα βοήθειας σώθηκαν κυρίως ευρωπαϊκές τράπεζες» δηλώνει στην Handelsblatt ο διευθυντής της ESMT, Γιοργκ Ρόχολ, ο οποίος συμμετέχει και στο γνωμοδοτικό συμβούλιο του γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών. Σύμφωνα με την έρευνα, 86,9 δισ. ευρώ πήγαν στην εξόφληση παλαιών χρεών, 52,3 δισ. για εξόφληση τόκων και 37,3 δισ. για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.
Συμπέρασμα; Όλα τα μνημόνια που υπογράφηκαν είχαν σκοπό να πληρωθούν τα προηγούμενα δάνεια σε έναν φαύλο κύκλο που δημιουργήθηκε στα χρόνια της μεγάλης χλιδής.
Κάποιοι ενδεχομένως να επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν την έρευνα και να πουν για τις λανθασμένες πολιτικές λιτότητας, για τη Γερμανία που πατάει στο λαιμό τις φτωχές χώρες και τώρα αρχίζει και η ίδια να συνειδητοποιεί τι κάνει αλλά δεν πολυκαίγεται κιόλας.
Στην κυβέρνηση μπορεί να αρχίσουν ξανά τις «λεβέντικες» διαπραγματεύσεις και να τονίζουν «σας τα λέγαμε εμείς τα προηγούμενα χρόνια». Ξεχνώντας βεβαίως ότι οι ίδιοι υπέγραψαν το χειρότερο μνημόνιο.
Κανείς, όμως, δεν θα βγει να πει ότι για το χάλι της οικονομίας και για το γεγονός ότι αναγκαζόμαστε να δανειζόμαστε ξανά για να πληρώσουμε τα προηγούμενα φταίμε μόνον εμείς; Οι δανειστές και οι τοκογλύφοι τη δουλειά τους κάνουν, η ουσία είναι τι κάνουμε εμείς για να ξεφύγουμε από τα νύχια τους. Από το 1981 και μετά φουσκώσαμε με χρήμα την αγορά, είτε κοινοτικά κονδύλια, είτε θαλασσοδάνεια που νομίζαμε ότι δεν θα πληρώσαμε ποτέ. Διογκώσαμε το χρέος, αυξήσαμε εντυπωσιακά τα ελλείμματα και είχαμε πολύ λιγότερα έσοδα από έξοδα. Αφήσαμε τη φοροδιαφυγή να γίνει εθνικό σπορ λέγοντας πάντα «έλα μωρέ, το κράτος να πάει να τα πάρει από τους άλλους».
Διορίσαμε χιλιάδες και βολέψαμε συγγενείς, φίλους, κολλητούς και κουμπάρους αλλά όταν ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό μας φάνηκε βαρύς. Όχι, λοιπόν, η κρίση και η ελληνική χρεοκοπία είναι το τίμημα της νεοελληνικής ύβρεως. Ο καθένας βεβαίως με το μερίδιο που του αναλογεί. Δεν είμαστε όλοι... Τσοχατζόπουλοι για να φάμε εκατομμύρια, ο καθένας όμως άρπαξε το κομματάκι του από την πίτα, εμμέσως ή αμέσως.
Εντάξει, λοιπόν, οι ξένοι μας δίνουν δάνεια για να συνεχίσουμε να τους πληρώνουμε. Εντάξει, κανείς δανειστής δεν πολυνοιάζεται για την ανάπτυξη την ευημερία, τη δημιουργία δουλειάς για τους νέους. Αυτοί είναι άθλιοι, αλλά εμείς θα κάνουμε τίποτε με τη δική μας αθλιότητα; Θα αλλάξουμε ως λαός, θα βάλουμε μια τάξη στα οικονομικά μας ή θα συνεχίσουμε να είμαστε τόσο... large κι όταν έρχεται ο λογαριασμός θα μας φταίνε όλοι οι άλλοι;
Το λάθος της χώρας ήταν ότι το 2009 όταν επιβεβαιώθηκε η χρεοκοπία της χώρας εμείς δεν την αποδεχθήκαμε και δεν κάναμε κινήσεις για να αναστρέψουμε το κλίμα. Ζώντας μια ζωή με θεωρίες συνωμοσίας και με την κλασσική τακτική να ρίχνουμε στους άλλους το φταίξιμο, αφήσαμε την Ελλάδα να διαλύεται σιγά – σιγά. Τώρα που έχει φτάσει η κατάσταση στο μη παρέκει μένουμε έκπληκτοι με τη στάση των ξένων αντί να συμβάλουμε ή να πιέσουμε για μεταρρυθμίσεις, για ένα κανονικό κράτος κι όχι μια μπανανία που ο καθένας κάνει ό,τι του γουστάρει και όποτε.
Ας μην εκμεταλλευτούν λοιπόν κάποιοι την έκθεση των Γερμανών για να τα ρίξουν πάλι στους ξένους. Πρώτα φτιάχνουμε το τσαρδί μας και μετά κοιτάμε των άλλων. Αλλιώς είναι σίγουρο ότι θα καταρρεύσει το δικό μας και θα μας φταίει ο διπλανός.