Του Στέλιου Συρμόγλου
Η αντίθεση ανάμεσα σε μια ανάλγητη και αυταρχική πολιτική που μοιάζει να προχωρεί "θριαμβευτικά", με δρασκελισμό πλατύ. από εκπλήρωση των στόχων της σε εκπλήρωση, σε μια προοπτική μάλιστα δυσοίωνη, την οποία οι σκεπτόμενοι πολίτες οπλισμένοι με διορατικότητα έχουν μπροστά στα μάτια τους, η αντίθεση αυτή είναι το χαρακτηριστικό φαινόμενο του καιρού μας.
Και χαρακτηριστικό της κυβερνητικής πολιτικής είναι ο έρπων φασισμός. Ενα είδος πολιτικού χουλιγκανισμού με αριστερές απολήξεις και ακροδεξιές προσφύσεις. Κι αυτό που παρατηρεί κανείς στην πολιτική συμπεριφορά των δύο εταίρων της κυβέρνησης, είναι η έλλειψη αναστολής στο συναίσθημα και η ανικανότητα αυτοσυγκράτησης
Η πολιτική του χουλιγκανισμού, ως εκδηλούμενη αφροσύνη και αυταρχική αντίληψη, είναι εκ των πραγμάτων ένας έρπων φασισμός. Μια συγκεκαλυμμένη μορφή ιδιότυπου φασισμού. Το κακό είναι ότι ο κυβερνητικός "φασισμός", όπως εκδηλώνεται στην καθημερινή πρακτική, με την περιφρόνηση της λαικής φρόνησης και την ψήφιση αντιλαικών μέτρων, πάντα με το στεγανοποιημένο πρόσχημα της επιβαλλόμενης ανάγκης εκ μέρους των δανειστών, είναι φαινόμενο σύνθετο ως προς τα αίτια του,
Και κινδυνεύει να προσλάβει ενδημικό χαρακτήρα. Και το χειρότερο: Αυτές οι καταστάσεις φασισμού και μάλιστα με κοινοβουλευτικό περίβλημα, συνήθως καλλιεργούνται, συντηρούνται και αναπαράγονται από ένα ολόκληρον δίκτυο θεσμών.
Εκείνο που θα βιώσουμε ως πολίτες στο αμέσως χρονικό διάστημα είναι η τακτική ενός άτακτου πολέμου φθοράς, που δεν θα γίνει με τους καθιερωμένους κανόνες του παιχνιδιού. Σ' αυτό θα υπεισέλθει ο αναγκαίος κομματικός αμοραλισμός, που συχνά αφήνει με το μέγεθός του άναυδους τους πάντες, δημιουργώντας και στη συνέχεια μια αδρανοποίηση των κέντρων αντίστασης,που οδηγεί τελικά στην πολιτική σύγχυση και στην πολιτική νέκρωση.
Και θα αναδείξει ακόμη περισσότερο την απουσία του πολιτικού ήθους, αλλά και την ασθένεια του πολιτεύματος και της ατομικής ψυχής. Γιατί η αρχή της ασθένεια του πολιτεύματος βρίσκεται στην ψυχή του ατόμου-πολίτη, της οποίας η υγεία εξαρτάται εκ της αποφυγής ή μη της μοναρχίας ενός εκ των μερών του, που είναι το λογικόν, το συναίσθημα και η βούληση.
Είναι υγιής η ψυχή του ατόμου, όταν η πολιτική επιδρά επί των τριών μερών της συμμετρικώς, με ηνίοχον το λογικό. Η ασθένεια της ατομικής ψυχής μεταδίδεται στην ομαδική και από εκεί στη μαζική ψυχή,η οποία εκδηλώνεται με ανατροπές, εκτροπές, εντάσεις και ακρότητες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Οσο το πλαίσιο της κοινωνικής, πολιτικής και εθνικής ζωής διατηρείται ασφυκτικά δηλητηριασμένο και τοξινωμένο από τις πνιγηρές αναθυμιάσεις των πολιτικών ασχημιών, του πολιτικού ψεύδους και της απάτης, των μεθοδευμένων αποπροσανατολισμών και της παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης,της φτηνής συνθηματολογίας και της πολιτικής τυμβωρυχίας, τόσο η ατομική και μαζική ψυχή θα βρίσκουν διοδεύσεις στον στείρο φανατισμό, σε πολιτικά σχήματα, που ευνοούν την έξαψη των παθών.
Ετσι εξηγείται η ανάπτυξη των ακροδεξιών πεποιθήσεων σε μια κοινωνία. Ετσι εξηγείται και η εκτρωματική εικόνα της Χρυσής Αυγής.
Η Ελλάδα παλιά ήταν χωνευτήρι. Σήμερα είναι χαβούζα της πολιτικής και δημοσιογραφικής βλακείας.
Ο επισκέπτης, πάντως, της νοητής "πινακοθήκης" των προσωποποιημένων πολιτικών συμπεριφορών, θα διαπιστώσει ότι σχεδόν όλες τις φορές που ένας πολιτικός είχε παγιδευτεί ή αυτοπαγιδευτεί από την έρπουσα φασιστική αντίληψη η έστω από κακή εκτίμηση των πραγμάτων, από την αβελτηρία και την υπεροψία, από αναπροσάρμοστες υποδείξεις συμβούλων και από αβλεπτήματα των οποίων το αιτιατό βρισκόταν σε αδρανοποίηση της κρίσης, σε παράλογη ή υπέρλογη ερμηνεία των γεγονότων, το τίμημα που πλήρωσε ο πολιτικός ήταν βαρύ: Λοιδορία, ονειδισμός και προπηλακισμός.
Και επειδή αμφότεροι οι εταίροι της κυβέρνησης και απαίδευτοι είναι και μνήμη ιστορική δεν διαθέτουν, καλό είναι να μην πιθηκίζουν ό,τι γυαλίζει στην αφασική μητρόπολη των χλιαρής συνείδησής τους!..