ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΜΒΟΥΚΑΣ
Πριν μερικές μέρες ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν) Βάλντις Ντομπροβσκις, αποκάλυψε ότι κατά την διάρκεια των διαβουλεύσεων με την ελληνική κυβέρνηση για την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από το κουαρτέτο, “η ελληνική κυβέρνηση είχε ισχυρή προτίμηση στο να αυξηθούν οι φόροι και όχι να μειωθούν οι δαπάνες”. Οι δηλώσεις του κ. Ντομπροβσκις είναι πολύ ενδιαφέρουσες και πιστοποιούν τη νοοτροπία των εκάστοτε κυβερνήσεων να διοικούν το ελληνικό κράτος και να λαμβάνουν τις αποφάσεις τους σε θέματα οικονομικής πολιτικής, με καθαρά κομματικά και ψηφοθηρικά κριτήρια. Ξεκινώντας τη σημερινή μας ανάλυση, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι είμαι υπέρ του “κόφτη των κρατικών δαπανών”, με τη βασική προϋπόθεση όμως αυτόματα να περικόπτεται η οποιαδήποτε δημοσιονομική δαπάνη με κριτήρια κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης. Ως γνωστόν, η έννοια του “κόφτη” επινοήθηκε από το κουαρτέτο και το νόημα του είναι όταν παρατηρούνται αποκλίσεις στους ποσοτικούς στόχους του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2016-2018, κυρίως ως προς το επίπεδο του “πρωτογενούς πλεονάσματος”, τότε με διαδικασίες εξπρές, δηλαδή αυτόματα, θα περικόπτονται διάφορες κρατικές δαπάνες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), το 2015 το σύνολο των δαπανών της γενικής κυβέρνησης ανήλθε σε 97,4 δις ευρώ (€) ή 55,5% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της ελληνικής οικονομίας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους ήταν 6,7 δις, προκύπτει ότι οι πρωτογενείς δαπάνες διαμορφώθηκαν το 2015 σε 90,7 δις €. Ο κόφτης εννοείται ότι θα μπει στα 90,7 δις €. Μια σοβαρή και υπεύθυνη κυβέρνηση οφείλει να ενημερώσει τον δεινοπαθούντα από τις απάνθρωπες μνημονιακές πολιτικές ελληνικό λαό, σε ποιες επιμέρους κατηγορίες κρατικών δαπανών επιμερίζεται το ποσό των 90,7 δις €. Με βάση τα στοιχεία του 2015, οι δαπάνες για συντάξεις και μισθούς ήταν 31,5 και 15,6 δις €, που μαζί με τους τόκους μας κάνουν 53,8 δις €. Δηλαδή, υπάρχει ένα ποσό της τάξης των 43,6 δις (97,4-53,8=43,6) που αφορούν άλλες κατηγορίες κρατικών δαπανών. Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι: Σε ποιες κατηγορίες δαπανών θα πρέπει να μπει ο κόφτης; Κατ’ αρχάς, ο κόφτης ή μάλλον το νοικοκύρεμα των δημοσιονομικών δαπανών, θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να αποτελούσε τον πρωταρχικό στόχο της ασκούμενης κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής.
Το θέμα του κόφτη έχει και την ηθική του πλευρά. Για παράδειγμα, από τα 15,6 δις ευρώ πόσα εισπράττουν οι καρεκλοκένταυροι της κρατικής εξουσίας; Δηλαδή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός με τους δεκάδες μετακλητούς υπαλλήλους, ο Πρόεδρος και οι Αντιπρόεδροι της Βουλής με τις δεκάδες μετακλητούς υπαλλήλους, οι υπουργοί με τις εκατοντάδες ειδικούς συμβούλους και συνεργάτες, οι 300 της Βουλής με τις εκατοντάδες παρατρεχάμενους που πλουσιοπάροχα αμείβονται από τον κρατικό κορβανά, οι χιλιάδες μετακλητοί εργατοϋπάλληλοι και συμβασιούχοι ειδικών κατηγοριών σε δήμους, νομαρχίες και περιφέρειες, οι εκατοντάδες μετακλητοί διορισμένοι σε γενικούς και ειδικούς γραμματείς υπουργείων, οι χιλιάδες μετακλητοί εργατοϋπάλληλοι διορισμένοι στις διοικήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών και λοιπών φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, δηλαδή όλος αυτός ο κομματικός στρατός των χιλιάδων δικών μας παιδιών, πόσο επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμός; Δύο, τρία, τέσσερα δις ευρώ, πόσα; Ποιος ορθολογικός και τίμιος άνθρωπος δε θα δεχτεί, ότι, ο κόφτης των κρατικών δαπανών θα πρέπει πρώτα να εφαρμοστεί στους θεσιθήρες της κρατικής εξουσίας και στα παιδιά των κομματικών σωλήνων; Οι κρατικές δαπάνες των 97,4 δις αξιολογούνται όντως τεράστιες για μια χώρα με ΑΕΠ 175 δις ευρώ και μια χώρα που επί οκτώ συναπτά έτη σφυροκοπείται από ανελέητη οικονομική κρίση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους καρεκλοκένταυρους της εξουσίας και τον απέραντο κομματικό στρατό διορισμένων σε φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, θα πρέπει να περικόψουν άμεσα τις δαπάνες τους. Δεν λέμε για μίζες, λαδώματα και γρηγορόσημα, γιατί αυτά δεν καταγράφονται στους κωδικούς του κρατικού προϋπολογισμού, αν και εκτιμώνται σε αρκετά δις ευρώ κάθε χρόνο.