Η παραίτηση του Σοσιαλδημοκράτη καγκελαρίου Βέρνερ Φάιμαν, τον κατατάσσει και επισήμως ως το πρώτο μεγάλο πολιτικό θύμα της "προσφυγικής" κρίσης. Την ίδια στιγμή στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών φαβορί είναι ο 45χρονος Νόρμπερτ Χόφερ του λαϊκίστικου, αντιευρωπαϊκού, αντιμεταναστευτικού Κόμματος Ελευθερίας (FPÖ)...
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Αλλά η αυστριακή Ακροδεξιά δεν είναι η μόνη που θριαμβεύει στις κάλπες. Από τη Γαλλία της Μαρίν Λεπέν ως
τη Σκανδιναβία και τη Βρετανία, το Βέλγιο, την Ελβετία, την Ολλανδία,
την Αυστρία, την Ουγγαρία και την Πολωνία - για να μη μιλήσουμε για τη
Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία και τη Χρυσή Αυγή -, ακροδεξιά, ρατσιστικά,
αντι-ευρωπαϊκά, εθνικολαϊκιστικά κόμματα γνωρίζουν πρωτοφανή επιτυχία.
Όλοι βαυκαλίζονται θεωρώντας πως τα
παραδοσιακά πολιτικά κόμματα δεν κατόρθωσαν να επιτύχουν "κοινωνίες
ισότητας" και την "ένταξη των μεταναστών στο κοινωνικό σύνολο" αλλά και
την άνοδο του βιοτικού επιπέδου ορισμένων κοινωνικών ομάδων που νιώθουν
να απειλούνται από το ξένο στοιχείο.
Στην
λιγότερο εύπορη Ανατολική Ευρώπη το φαινόμενο εντοπίζεται στην
"περιορισμένη ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών" στη μεταβατική περίοδο
μετά την... πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και στην ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να ξεφύγει από προηγούμενες απολυταρχικές τάσεις».
Οι
παραπάνω είναι μερικές από τις ερμηνείες που δίνουν στρατευμένοι
καθηγητές πανεπιστημίων (πληροφορίες από το ΒΗΜΑ) στην προσπάθειά τους
να στρογγυλέψουν γωνίες και να διατηρήσουν ακλόνητο το νεοταξίτικο
έκτρωμα που παραμένει κυρίαρχο και καθορίζει εν πολλοίς τις κεντρικές
επιλογές των Ευρωπαϊκών ηγεσιών ανάμεσά τους και του ελληνικού πολιτικού
κόσμου.
- Κανείς δεν τολμά να αναγνωρίσει ότι η πολυδιαφημισμένη πολυπολιτισμικότητα κατάρρευσε με πάταγο, και σήμερα απειλεί να εκδικηθεί τις Ευρωπαϊκές κοινωνίες για την ανοχή τους.
- Κανείς δεν τολμά να αναγνωρίσει πως ο νεοταξίτικος διεθνισμός κατέρρευσε, διότι απλούστατα δεν άγγιξε ποτέ πραγματικά το νου και τις καρδιές των ανθρώπων.
- Κανείς δεν τολμά να υπερβεί τον πολιτικό καθωσπρεπισμό και να αναγνωρίσει ως αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη, δε συνιστά διαχείριση προσφυγικής κρίσης αλλά απόπειρα διευθέτησης μιας κατευθυνόμενης ισλαμικής εισβολής, που απειλεί να καταρρίψει εκ θεμελίων τη πολιτισμική της φυσιογνωμία.
Και
παρά την αυθεντικότητα της άρνησης των Ευρωπαϊκών κοινωνιών να
αποδεχτούν και να ενσωματωθούν στο νεοταξίτικο ιδεολόγημα της
πολυπολιτισμικότητας, συνεχίζονται οι εμμονικές πρακτικές, που
τροφοδοτούν επικίνδυνα φαινόμενα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το
Λονδίνο παραδόθηκε σε ισλαμιστή δήμαρχο. Και στον αντίποδα η πολιτική
προτίμηση των πολιτών στην Ευρώπη, παραδίδεται στη "γοητεία" της
ρητορικής της νεοναζιστικής ακροδεξιάς, η οποία ωστόσο στο σκληρό πυρήνα
της δε συνιστά μονάχα ρητορική, αλλά εφιαλτική αντίληψη για την
πολιτική, για τη Δημοκρατία και για την κοινωνία.
Η
περιφρόνηση στο λαϊκό αισθητήριο, όχι μόνο δε μεταπείθει τις κοινωνίες,
αλλά τις σπρώχνει αδιαμαρτύρητα στην αγκαλιά του νεοναζισμού.
Είναι
λοιπόν φανερό πως όσο τα μπαστάρδια του Σόρος, παραμένουν ανεμπόδιστα
να χαράσσουν τις κυρίαρχες πολιτικές στην Ευρώπη, οι κοινωνίες της
παραδίδονται σούμπητες στο νεοναζισμό, και η μέρα του εφιάλτη δε θα
αργήσει να ξημερώσει.