Η σχέση της Ευρώπης με την Τουρκία ποτέ δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Πολύ περισσότερο σήμερα…
Όταν η Ευρώπη παρά τις αδυναμίες και τις κρίσεις που δοκιμάζουν την συνοχή της παραμένει και προσπαθεί να παραμείνει μια υπερδύναμη στον τομέα των δικαιωμάτων των ελευθεριών, των αρχών και των αξιών.
Και η Τουρκία απομακρύνεται με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα από την κοινότητα των χωρών που σέβονται τα δικαιώματα των μειονοτήτων θρησκευτικών, εθνοτικών, κοινωνικών, τα στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών της, όπως η ελευθερία έκφρασης και η ελευθερία του Τύπου και την ίδια στιγμή να αναδεικνύεται στον ταραχοποιό της περιοχής.
Κι όμως σήμερα η Ε.Ε. θα εισηγηθεί υπό την πίεση της Γερμανίας και της γραφειοκρατίας των Βρυξελών την απελευθέρωση των θεωρήσεων για την είσοδο των 76 εκατομμυρίων Τούρκων πολιτών στην Ε.Ε.. Έστω και υπό όρους. Έστω και υπό την αίρεση ότι κάθε μαζική προσπάθεια παραβίασης των όρων της εισόδου στην Ε.Ε. θα οδηγήσει σε αναστολή της εφαρμογής της Συμφωνίας.
Το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί η Άγγελλα Μέρκελ με την πολιτική των «ανοικτών θυρών» που υιοθέτησε στο μεταναστευτικό την οδηγεί σε ένα ακόμη μεγαλύτερο λάθος. Καθώς παραδίδει την Ευρώπη στις διαθέσεις του Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος με την στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών στα χέρια του επιχειρεί να αποσπάσει ανταλλάγματα πολιτικά και διπλωματικά.
Η κ. Μέρκελ με την στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης και των χωρών που δεν πλήττονται άμεσα από το μεταναστευτικό, υπονομεύει την ευρωπαϊκή συνοχή, καθώς εμφανίζονται να προστατεύουν μερικώς την Ευρώπη από μια μεγάλη μεταναστευτική ροη, με αντάλλαγμα όμως την παράδοση της σε ένα ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό ρεύμα από την ίδια την Τουρκία. Από την επομένη της εφαρμογής της συμφωνίας για απελευθέρωση των θεωρήσεων για τους Τούρκους, ουσιαστικά 78 εκατομμύρια τούρκοι πολίτες αποκτούν ελευθερία πρόσβασης στην Ευρώπη. Κι αν για την Γερμανία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, την Ολλανδία οι προκλήσεις είναι συγκεκριμένες και έχουν να κάνουν με γενικότερα προβλήματα ενσωμάτωσης και αφομοίωσης μουσουλμανικών πληθυσμών, για την Ελλάδα το ζήτημα έχει κι άλλες διαστάσεις.
Η απελευθέρωση των θεωρήσεων για τούρκους πολίτες ουσιαστικά θα δώσει το πράσινο φως για την είσοδο στην Ελλάδα όλων όσων λόγω της δραστηριοποίησης τους με την τουρκική ΜΙΤ έχει απαγορευθεί η είσοδος τους στην Ελλάδα, όπως έχει γίνει και με συγκεκριμένα στελέχη της μειονότητας που έχουν «αυτομολήσει» στην τουρκική πλευρά.
Ποιος θα ελέγχει πλέον τους τούρκους «πολίτες» που θα εισέρχονται χωρίς θεώρηση και πρακτικά χωρίς κανέναν έλεγχο στο ελληνικό έδαφος είτε αφορά την Θράκη είτε τα νησιά; Και θα μας πουν ότι αυτά αφορούν μόνο τα στενά ελληνικά συμφέροντα. Αλλά ας μιλήσουμε και για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα .
Ποιος κερδίζει μακροπρόθεσμα, όταν δίνεται πασαπόρτι σε εκατομμύρια τούρκους υποψηφίους «λαθρομετανάστες», με την επίκληση της αποτροπής άφιξης νέων μεταναστευτικών ροών στην Ευρώπη; Όσοι αντιμετωπίζουν με δυσπιστία αυτή την συμφωνία επισημαίνουν ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ευρώπη μερικών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, δεν μπορεί να εξουδετερωθεί με την δημιουργία ενός μεγαλύτερου προβλήματος, όπως είναι η «πράσινη κάρτα» για εβδομήντα εκατομμύρια εν δυνάμει μετανάστες…
Είναι η Ευρώπη που βάζει κάτω από το χαλί την στροφή του καθεστώτος Ερντογάν στον μεσανατολικό αυταρχισμό, που καταπίνει την βάναυση καταστολή και φίμωση του αντιπολιτευόμενου Τύπου. Είναι η Ευρώπη που κάνει τα στραβά μάτια για τα όσα συμβαίνουν στην Νοτιοανατολική Τουρκία με τις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον κουρδικών πόλεων και χωριών, σε μια επιχείρηση κανονικής εθνοκάθαρσης.
Είναι η Ευρώπη που ικανοποιείται ότι η Τουρκία θα εξυπηρετηθεί και δεν θα σφραγίζει τις βίζες σε ειδικό χαρτί που θα επισυνάπτεται στα διαβατήρια των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απλώς θα δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά οι πολίτες της θα μπαίνουν χωρίς καμία διατύπωση στην Τουρκία…
Μάλλον προς όφελος της Άγκυρας είναι η ρύθμιση. Είναι η πλήρης παράδοση της ελεύθερης και φιλελεύθερης Ευρώπης στα πόδια του Σουλτάνου, με αντάλλαγμα όχι την οριστική αφαίρεση της στρόφιγγας των μεταναστευτικών ροών, αλλά απλώς το προσωρινό σφίξιμο της στρόφιγγας.
Μια θλιβερή Ευρώπη. Που παραδίδει την ψύχη της στον διάβολο. Χωρίς κανένα αντάλλαγμα…