του Μιχάλη Κόκκινου
Η κυβέρνηση είναι ο βασικός υπεύθυνος για το κατάντημα της χώρας, η οποία – μην γελιέστε – συνεχίζει να βαδίζει με σταθερό βηματισμό προς την χρεοκοπία και τη Δραχμή παρά τους «πανηγυρισμούς» για την επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές. Μία συμφωνία που θα καταστήσει την Ελλάδα ίσως την πιο εξαθλιωμένη χώρα της Ευρώπης. Δίχως κάποια υπόσχεση για διευθέτηση του χρέους και με βασική προϋπόθεση ότι ένα ακόμη πρόγραμμα λιτότητας θα στεφθεί με επιτυχία. Αν όμως αποτύχει, η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία είναι δεδομένη. Ενώ, αν πετύχει, τότε είναι εγγυημένο το «σκλάβωμα» της Ελλάδας στο διηνεκές (500εκ€ έσοδα το μήνα από τα νέα μέτρα!), αφού δεν θα συζητηθεί η διαγραφή μέρους του χρέους, αλλά η επιμήκυνση της αποπληρωμής τους.
Υπεύθυνα όμως είναι εξίσου και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για την απίστευτη ανεπάρκεια τούς να προτείνουν μία εναλλακτική λύση, υιοθετώντας ουσιαστικά την ίδια «συνταγή» με την κυβέρνηση, παρά το ότι γνωρίζουν πως όλα τα νέα μέτρα θα επιτείνουν την ύφεση σε μία χώρα που έχει καταστραφεί πια εντελώς η οικονομία της. Ο συνδυασμός νέων φόρων (αύξηση ΦΠΑ, φόρος στα καύσιμα, διπλασιασμός ΕΝΦΙΑ κα) με την εκ νέου μείωση μισθών, συντάξεων και κάθε μορφής κοινωνικών παροχών θα αποτελεί εφεξής την συνήθη πολιτική πρακτική και αυτό μέχρι να γίνει αντιληπτό ότι σε περιόδους ύφεσης τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι έκτος πραγματικότητας.
Όταν όμως, ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποδέχεται ότι ζούσε σε αυταπάτες τότε είναι λογικό ολόκληρη η κυβέρνηση να βρίσκεται υπό καθεστώς ψευδαισθήσεων. Όταν το ψέμα και ο λαϊκισμός δικαιολογούνται ως αυταπάτη τότε είναι λογικό ακόμη και τα πιο σοβαρά κρατικά θέματα να αντιμετωπίζονται με ερασιτεχνικό τρόπο που αγγίζει τα επίπεδα εγκληματικής αμέλειας. Δεν υπάρχει πιο αισχρό πράγμα από την διαιώνιση των συνθηκών που οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα και μάλιστα από ανθρώπους που έφτασαν στην εξουσία κατακεραυνώνοντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους γι’αυτές τις συνθήκες. Και επειδή η αφέλεια δεν ταιριάζει όσο το ψέμα σε αυτή την κυβέρνηση, πρέπει να θεωρείται ψεύτης όποιος ισχυρίζεται ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση θα μπορέσει να επιβάλει πολιτικά τα όσα ψήφισε και να τα υλοποιήσει τεχνοκρατικά.
Θα χρειασθούν τεράστιες υπερβάσεις από πλευράς στελεχών της και πολύ περισσότερο από τα ίδια τα κόμματα που την απαρτίζουν. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ λόγω ιδεολογίας θα καταστούν εξαιρετικά ευάλωτοι αν βρεθούν αντιμέτωποι με μία εκτεταμένη κοινωνική αναταραχή. Όταν δηλαδή βρεθούν απέναντί τους μαζικά και δικοί τους «αγανακτισμένοι» ψηφοφόροι, το ιδεολογικό σχήμα που σήμερα τους κρατάει σε ισορροπία θα καταρρεύσει. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι όταν πριν λίγους μήνες η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με τις μεγάλες κινητοποιήσεις αγροτών, επαγγελματιών και επιστημόνων, το κλίμα εντός ΣΥΡΙΖΑ ήταν εξαιρετικά βαρύ και η ανησυχία εμφανής. Λόγω της υποχώρησης των κοινωνικών αντιδράσεων ελέω προσφυγικής κρίσης, το κλίμα βελτιώθηκε σημαντικά και οι ρωγμές πρόσκαιρα έκλεισαν.
Όσο κι αν κάποιοι θεωρούν ότι δεν υπάρχει κάποιο σημάδι για μία μεγάλης κλίμακας κοινωνική αναταραχή, δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι η ιστορία έχει δείξει πως όταν το τοπίο είναι εύφλεκτο, ακόμη κι ένα σχετικά ασήμαντο γεγονός αρκεί για να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα εξελίξεων. Σημειώστε επίσης, ότι σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα υπάρχει μία βασική διαφορά. Τα προηγούμενα χρόνια παρότι εφαρμόστηκαν επώδυνα μέτρα, δεν εκδηλώθηκαν αξιόλογες κοινωνικές αντιδράσεις, γιατί στο “μυαλό” του κόσμου υπήρχε εναλλακτική. Εκείνοι, οι οποίοι είχαν καταστραφεί ή βρίσκονταν πολύ κοντά στην καταστροφή απέβλεπαν στην εκλογή ΣΥΡΙΖΑ, ως “ελπίδα” σωτηρίας. Ήλπιζαν ότι ο Τσίπρας θα τερμάτιζε τις μνημονιακές πολιτικές, γι’αυτό έκαναν υπομονή, προσδοκώντας να λύσουν το πρόβλημά τους με την ψήφο τους. Ο Τσίπρας όμως έγινε Πρωθυπουργός, αλλά κατέληξε να εφαρμόζει το πιο επώδυνο μνημόνιο των τελευταίων ετών. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η ελπίδα τους για διέξοδο από το μνημονιακό «τούνελ» διαψεύστηκε. Χωρίς αυτήν την ελπίδα, όσοι επιβιώνουν οριακά ή και καθόλου καθίστανται εν δυνάμει εκρηκτική ύλη.
Όσο αυθαίρετη μπορεί να ακούγεται η βεβαιότητα του γράφοντος ότι θα προκύψει σοβαρή κοινωνική έκρηξη, άλλο τόσο αυθαίρετο είναι και το να αποκλείει κάποιος μία τέτοια εξέλιξη… Ας μην τρέφουμε άλλες αυταπάτες!