Αφού διευκρινίσω πως η Άννα Παναγιωταρέα δεν μου είναι καθόλου συμπαθής -και την θεωρώ έναν από τους εκπροσώπους της Ελλάδας που χρεοκόπησε-, θέλω να πω πως θεωρώ απαράδεκτο τον κανιβαλισμό σε βάρος της εξαιτίας ενός ανεκδότου που ανέβασε στην προσωπική της σελίδα στο Facebook.
Δεν υπάρχουν ρατσιστικά ανέκδοτα.
Ή ανέκδοτο θα είναι, ή ρατσιστικό.
Και τα δυο δεν γίνεται.
Βέβαια, έχει σημασία ποιος λέει το ανέκδοτο.
Αν ένα ανέκδοτο για Έλληνες, μαύρους, Εβραίους, τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους κλπ, το πει κάποιος που ανήκει σε μια από αυτές τις ομάδες, κανείς δεν θα τον κατηγορήσει για ρατσισμό. Εκτός αν είναι εντελώς ηλίθιος.
Πάντως, τα πιο ωραία ανέκδοτα για τους Εβραίους, μου τα έχει πει ένας Εβραίος. Και γελούσε πολύ, όταν του έλεγα ανέκδοτα για τους Εβραίους που δεν τα ήξερε. Οι Εβραίοι έχουν τρελή αίσθηση του χιούμορ και του αυτοσαρκασμού. (Θέλω να διευκρινίσω πως αυτό το σχόλιο δεν είναι ρατσιστικό αλλά μια προσωπική μου διαπίστωση, η οποία οφείλεται στις προσωπικές μου εμπειρίες, και μπορεί να είναι και λάθος.)
Επίσης, έχει σημασία αν αυτός που λέει το ανέκδοτο έχει κάποιο θεσμικό ρόλο ή αν εκπροσωπεί τη χώρα. Εκεί, όντως, υπάρχει ένα θέμα.
Βέβαια, η ανθρωποφαγία στην ελληνική κοινωνία δεν κάνει διακρίσεις.
Όλοι ένα. Από τον πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο ηθοποιό, τον τελευταίο τραγουδιστή.
Επίσης, το Facebook και το Twitter δεν είναι η Βουλή, ούτε η Ακαδημία Αθηνών.
Θα περίμενε κάποιος να είναι κάπως χαλαροί οι άνθρωποι στα social media.
Πού οφείλεται όλη αυτή η λύσσα κάθε μέρα;
Δεν βαριούνται; Δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν;
Όλοι αυτοί ξυπνάνε κάθε μέρα, ψάχνοντας κάποιον να φάνε.
Τι χαρά βρίσκουν σε αυτό;
Αν ψάξεις να βρεις το λάθος σε κάποιον, θα βρεις σε όλους. Και στον Χριστό θα βρεις λάθος.
Αλλά τι νόημα έχει να ψάχνεις να βρεις το λάθος στον άλλον;
Επίσης, ρε παιδιά, ποιος σας αρέσει;
Δεν σας αρέσει ο ένας, σιχαίνεστε τον άλλον, ξερνάτε με τον παράλλο, έχετε διαγράψει όλη την κοινωνία, αλλά δεν έχετε κάποιον να προτείνετε.
Μηδέν όλοι. Και ίδιοι.
Με το να παίζεις τον χωροφύλακα σε όλους, παίζεις το παιχνίδι των φασιστών. Αυτό θέλουν να κάνουν.
Αν θέλεις να κάνεις κριτική στην Άννα Παναγιωταρέα, έχεις δεκάδες άλλα θέματα για να το κάνεις. Δεν χρειάζεται να το κάνεις, βρίζοντάς την για ένα ανέκδοτο.
Καλό ανέκδοτο ή κακό ανέκδοτο, δεν παύει να είναι ένα ανέκδοτο. Άλλωστε, δεν γελάμε όλοι με τα ίδια ανέκδοτα· εκτός από τα ανέκδοτα που λέω εγώ στην παρέα μου, όπου γελάνε όλοι γιατί τα λέω γαμάτα.
Καλά θα κάνουμε να αντιληφθούμε επιτέλους πως η ελληνική κοινωνία έχει αποτύχει και ζει την απόλυτη παρακμή.
Δεν υπάρχουν άλλοι κρυμμένοι Έλληνες, αυτοί είμαστε.
Αυτοί είμαστε, αυτό κάναμε, από αυτό πρέπει να ξεφύγουμε και να πάμε μπροστά.
Ο καθένας μπορεί να υποκύψει στον ελιτισμό και στην αυτάρκεια -ανθρώπινο είναι σε στιγμές απογοήτευσης και απελπισίας-, αλλά γρήγορα θα διαπιστώσει πως δεν ζει μόνος του, και πως η κοινωνία που βουλιάζει τον τραβάει κι αυτόν στο βυθό.
Κανείς δεν είναι ασφαλής σε μια χώρα που βουλιάζει.
Ούτε η Άννα Παναγιωταρέα -που μάλλον έχει κάνει τα κουμάντα της-, ούτε ο άνεργος που δεν έχει μία.
Με την ανθρωποφαγία και τον αλληλοσπαραγμό δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε ένα βήμα μπροστά. Θα βουλιάζουμε διαρκώς.
Από την κακούργα ξενιτιά, στέλνω μήνυμα ενότητας στους Έλληνες, αν και ξέρω πως ο λόγος μου δεν μετράει μια και πως γράφω μόνο για προσωπική εκτόνωση. .
Είναι η ώρα για το κοινό καλό.
Πάντα είναι ώρα για το κοινό καλό αλλά τώρα ακόμα περισσότερο γιατί έχει επικράτησει το κοινό κακό.
(Πριν από τρία χρόνια, με αφορμή τον κανιβαλισμό σε βάρος της Κικής Δημουλά -εξαιτίας ενός σχολίου που έκανε-, είχα γράψει «Ποιον θα φάμε σήμερα;».)