Η μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα, η οποία έχει χαρακτηρισθεί από την αστυνομία της χώρας της ως εγκληματική συμμορία, βρίσκεται πλέον δύο μόνο θέσεις μακριά από την κατηγορία «σκουπίδια» (Junk), όσον αφορά την αξιολόγηση της (άρθρο).
Αν και συγκρίνεται με τη Lehman Brothers, επειδή η μετοχή της ακολουθεί την ίδια πορεία (πηγή), ενώ είναι σχεδόν ανάλογα εκτεθειμένη στα παράγωγα, ο ισολογισμός της στο τέλος του 2015 ήταν ύψους 1,629 τρις € (8πλάσιος του ΑΕΠ της Ελλάδας) – ενώ της Lehman Brothers, όταν χρεοκόπησε (Σεπτέμβριος του 2008), ήταν σχεδόν τρεις φορές χαμηλότερος (626 δις €). Ως εκ τούτου, εάν της συμβεί κάτι, το σοκ που θα προκαλέσει στην παγκόσμια οικονομία θα είναι τουλάχιστον τριπλάσιο από αυτό του 2008 – οπότε κατανοεί κανείς τις συνέπειες.
Σε αντίθεση τώρα με τη Lehman Brothers, η γερμανική τράπεζα κατηγορείται συνεχώς για απάτες σε ότι μπορεί να φαντασθεί κανείς, από τη χειραγώγηση επιτοκίων έως την αντίστοιχη των πολυτίμων μετάλλων – με αποτέλεσμα να της επιβάλλονται διαρκώς πρόστιμα (πρόσφατα 450 εκ. € για απάτη σε συναλλαγές αξιόγραφων). Εκτός αυτού, οι ζημίες της το 2015 έφτασαν στο ύψος ρεκόρ των 6,8 δις €, όταν η έκθεση της στα παράγωγα φτάνει στο αστρονομικό ποσόν των 64 τρις $ (πηγή) – όσο σχεδόν το παγκόσμιο ΑΕΠ ή 20πλάσιο του γερμανικού.
Περαιτέρω, σύμφωνα με τον αναλυτή μίας από τις παλαιότερες γερμανικές τράπεζες (πηγή), το μεγαλύτερο ρίσκο της Deutsche Bank είναι η σχέση των ιδίων κεφαλαίων της με τα ξένα – τα οποία είναι 40 φορές μεγαλύτερα. Για να επιλύσει το πρόβλημα θα έπρεπε είτε να μειώσει τα περιουσιακά της στοιχεία, είτε να αυξήσει τα ίδια κεφάλαια της.
Όσον αφορά το πρώτο, δεν υπάρχουν αγορές αυτού του μεγέθους, ούτε δεσμεύσεις τιμών που θα το επέτρεπαν – ενώ για το δεύτερο δεν βρίσκονται επενδυτές, ειδικά μετά την κατάρρευση της κερδοφορίας της. Παραμένει επομένως μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του πλανήτη και ειδικά της Γερμανίας – ενώ δεν είναι η μοναδική τράπεζα της χώρας που κινδυνεύει, αφού υπάρχουν πολλές άλλες με σημαντικές δυσκολίες.
Από την άλλη πλευρά, η Γερμανία αντιμετωπίζει μία σειρά άλλων προβλημάτων, με κυριότερο ίσως το ύψος των δημοσίων χρεών της. Τα χρέη της αυτά φαίνονται μεν χαμηλά ως προς το ΑΕΠ της, αλλά είναι κατά πολύ υψηλότερα – φτάνοντας σχεδόν στο επίπεδο της Ελλάδας, εάν προσθέσει κανείς τις επί μέρους υποχρεώσεις των 16 ομοσπονδιακών κρατιδίων της, τα οποία δανείζονται χωριστά (πίνακας).
Επί πλέον έχει ένα πολύ μεγάλο μακροπρόθεσμο έλλειμμα στο ασφαλιστικό της σύστημα – κάτι που θεωρείται επίσης ως ωρολογιακή βόμβα. Αποτελεί βέβαια μεγάλο πλεονέκτημα η συμμετοχή της στο ευρώ, η οποία της εξασφαλίζει μεγάλα πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της – οπότε εύλογα θεωρείται ως το πολυτιμότερο «περιουσιακό» της στοιχείο.
Σε σχέση τώρα με την αθεράπευτα υπερχρεωμένη Ιαπωνία, η πλέον ανησυχητική είδηση είναι η τεράστια πτώση των εξαγωγών της (σχεδόν -10%) για έβδομο συνεχή μήνα – μεταξύ άλλων λόγω της ισχυροποίησης του γεν, ως αποτέλεσμα των εμπορικών πλεονασμάτων της. Τα πλεονάσματα αυτά οφείλονται στο ότι, ναι μεν μειώνονται ραγδαία οι εξαγωγές, αλλά η πτώση των εισαγωγών είναι ακόμη μεγαλύτερη (-23% τον Απρίλιο).
Εν τούτοις, η πτώση των εισαγωγών σημαίνει σημαντική μείωση της εγχώριας ζήτησης – η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει στην ξαφνική κατάρρευση της οικονομίας. Ως εκ τούτου, η Ιαπωνία αποτελεί το δεύτερο μεγάλο ρίσκο της παγκόσμιας οικονομίας, μαζί με τη Γερμανία – με την τελευταία να θέλει να κρύψει τα δικά της προβλήματα, καθώς επίσης αυτά των υπολοίπων χωρών (Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Φινλανδία, Αυστρία, Βέλγιο κοκ.), πίσω από την Ελλάδα.
Εάν θεωρεί λοιπόν κανείς πως θα διακινδύνευε ποτέ την έξοδο της χώρας μας από την Ευρωζώνη, κάνει μεγάλο λάθος – αφού προφανώς δεν θα ήθελε να ανοίξει μόνη της τους ασκούς του Αιόλου. Εν τούτοις, η κυβέρνηση της είναι πολύ καλή στο πόκερ – έχοντας απέναντι της βέβαια μία ερασιτεχνική ελληνική, η οποία δυστυχώς πρόδωσε την πατρίδα της (άρθρο). Φυσικά κάποια στιγμή θα πληρώσει το λογαριασμό (26.05.16 / Β)