Το κοινωνικό κράτος, δηλαδή το κράτος πατερούλης – ιδιοκτήτης της κοινωνίας, το οποίο αποτέλεσε βασική πρόταση του σοσιαλιστικού μοντέλου, προϋποθέτει δύο πράγματα, τα οποία είναι και τα μεγάλα του μειονεκτήματα:
Πρώτον απαιτεί μεγάλα ποσά τα οποία προέρχονται είτε από δάνεια είτε από υψηλή φορολογία και
Δεύτερον, απαιτεί ένα υπερσυγκεντρωτικό πολιτικό σύστημα, υπερκείμενο του κράτους, για να το κουμαντάρει με την καλή έννοια. Όλο αυτό φυσικά, μετατρέπεται αυτόματα σε εκτροφείο οικονομικών σκανδάλων και διαφθοράς. Επιπλέον, το υπερσυγκεντρωτικό πολιτικό σύστημα, εύκολα στη συνέχεια μετατρέπεται σε κλειστή ολιγαρχική λέσχη και διαπλέκεται με την οικονομική ολιγαρχία.
Θα πρέπει λοιπόν να προχωρήσουμε σε κοινωνικοποίηση του κράτους. Δηλαδή θα πρέπει να αλλάξουμε το υπάρχον κλειστό υπερσυγκεντρωτικό και αγελαίο πολιτικό σύστημα, με ένα ανοικτό δημοκρατικό σύστημα, όπου η ίδια η κοινωνία θα αναλάβει τον έλεγχο και την διοίκηση του κράτους, για την πραγματική εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος και όχι των ολιγαρχικών συμφερόντων, όπως γίνεται σήμερα με την ταμπέλα του κοινωνικού κράτους.
ΠΕΤΡΟΣ ΧΑΣΑΠΗΣ