Ψήφισαν οι 153 ένα νομοσχέδιο που θα κάνουν ώρες μέχρι να δουν ποιο είναι τελικά, μιας και τα μισά άρθρα έχουν τροποποιηθεί τις τελευταίες δύο μέρες.
Σε μια βδομάδα από τώρα θα τροποποιηθεί κι άλλο, με τις παρατηρήσεις των δανειστών (κάτι ψιλά μωρε, να πχ κι άλλη μείωση συντάξεων) που θα τις περάσουν ως τροπολογίες σε άσχετο νομοσχέδιο η σε κάνα νομοσχέδιο – σκούπα.
Οι βουλευτές που ψήφισαν «Ναι σε όλα» το κάνουν ζητώντας τώρα ή αργότερα προσωπικά ανταλλάγματα, όπως έκαναν όλοι οι βουλευτές των μνημονικών κυβερνήσεων.
Αυτό είναι άλλη μια παρενέργεια των Μνημονίων: οι βουλευτές γνωρίζουν ότι είναι διακοσμητικοί, ότι ψηφίζουν την καταστροφή του λαού και ότι δε θα έχουν κανένα πολιτικό μέλλον. Οπότε ζητάνε προσωπικά ανταλλάγματα: άλλος κάτι για την εκλογική του Περιφέρεια, άλλος για τον κλάδο του, άλλη να της διορίσουν τον άντρα, άλλη να προχωρήσει άνευ όρων μια επένδυση από την οποία έχει εξασφαλίσει μίζα ή/και ψηφαλάκια. Εξ ου και η βροχή των τροπολογιών, και ιδίως των φωτογραφικών. Βουλευτές-τρεις του «ότι φάνε ότι πιούμε» για όσο θα έχουνε την καρέκλα.
Η μεγαλύτερη παρακμή του πολιτεύματος που ονομάζεται κοινοβουλευτική δημοκρατία – μόνο που οι «δημοκρατίες» είναι περιττή πολυτέλεια μες στην καπιταλιστική κρίση.
Τα ίδια έκαναν και οι βουλευτές του ΓΑΠ, και του Σαμαρά -αφήστε που μερικοί από αυτούς στο άθλημα «να σώσουμε ό,τι σώζεται και κυρίως την πάρτη μας» είχαν πέτυχει περισσότερα!- τα ίδια κάνουν και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Χωρίς κανένα «ηθικό πλεονέκτημα»!
Τώρα λοιπόν που ξεμπερδέψαμε με τις αυταπάτες ότι κάποιοι εκεί μέσα θα καταψηφίσουν ή κάτι θα σώσουν (εκτός από το τομάρι τους!) ή ότι θα ναι πιο δημοκράτες, ας περάσουμε επιτέλους στο τι κάνουμε εμείς. Προφανώς το κίνημα πέρασε μια φάση σοκ, όλος ο λαός πέρασε μια φάση σοκ. Και η οργή ξεχειλίζει πια, ειδικά σε όσους ψήφισαν Σύριζα. Όμως κι όταν βγήκε στο δρόμο στις 4 Φλεβάρη, τι την κάναμε την οργή του ως σωματεία και ως Αριστερά; Τι σχεδιασμός μπήκε; Τι νέο μπορούμε να σκεφτούμε -γιατί ξαναζεσταμένες συνταγές δεν… Πώς θα οργανώσουμε τις γειτονιές, τη ζωή και την πάλη μας, πως θα συνδέσουμε υπόγεια δίκτυα, πως θα δώσουμε προοπτική που θα απαντάει και περιγραφικά και απτά-υλικά στο ότι όλοι ξέρουν πια ότι όσο είμαστε εντός ΕΕ τα Μνημόνια και η πλήρης φτωχοποίηση θα είναι η μόνη εφαρμοσμένη πολιτική;
Η απόδειξη της πουτίγκας είναι όταν την τρως, έλεγε ο Έγκελς…