Ένα από τα στερεότυπα που δεν πρόκειται να αμφισβητηθούν ποτέ, είναι ότι στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. (Μερικές φορές είσαι και ό,τι δηλώσουν οι άλλοι για σένα, όταν οι «άλλοι» έχουν την ισχύ να επιβάλλουν την άποψή τους).
Επί του προκειμένου στην Αριστερά (αυτό)εντασσόταν το ΠΑΣΟΚ -όχι μόνον του Ανδρέα, αλλά και του Σημίτη, όπως και του Γιώργου Παπανδρέου, και ήταν γελοίο να ακούς τους δύο τελευταίους, ιδιαίτερα, να χρησιμοποιούν τον όρο «σύντροφοι», όρο που δεν έχει φυσικά ο καπιταλισμός, τον οποίο υπηρέτησαν και μάλιστα στην πιο διαπλεκόμενη μορφή του.
Αριστερά βεβαίως είναι το ΚΚΕ, αριστερά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, Αριστερά είναι και το ΠΑΣΟΚ της Γεννηματά. Και ο Θεοδωράκης κινείται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, αν την χαρακτηρίσεις κι αυτήν Αριστερά, παρόλο που ενεργεί κεκαλυμμένα ως φιλελεύθερη.
Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου και λοιποί, αλλά και το ΚΚΕ, αμφισβητούν την «αριστεροσύνη» του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία όμως τα στελέχη του την υπερασπίζονται, καίτοι ακολουθούν φιλελεύθερη πολιτική, θυμίζοντας τον Μάο, που όταν ξεκίνησε την εκβιομηχάνιση της Κίνας, και ρωτήθηκε αν αυτή η ενέργεια συμφωνεί με την κομμουνιστική ιδεολογία, απάντησε πως πρέπει να φτιάξουμε εργοστάσια, για να υπάρχουν προλετάριοι, και μ’ αυτούς θα οικοδομήσουμε τον κομμουνισμό.
[Κάτι παρόμοιο φαίνεται πως έχουν ενστερνισθεί και οι νυν κυβερνητικοί, επειδή με τον πολιτική τους συνειδητά προλεταριοποιούν τους Έλληνες, για να έχουν προφανώς υλικό προς οικοδόμηση του δικού τους μαρξιστικού κράτους].
Στην πραγματικότητα, το ερώτημα δεν είναι τόσο αν υπάρχουν αριστερά κόμματα στην Ελλάδα και ποια είναι, αλλά αν υπάρχουν Αριστεροί (πλην των δογματικών του ΚΚΕ). Και τούτο διότι, εάν υπηρετείς μια ιδεολογία, οφείλεις και να ζεις συμφώνως προς αυτήν. Η ιδεολογία - κοσμοθεωρία επιτάσσει συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Μπορεί κάποιος Αριστερός να είναι αργόσχολος κρατικοδίαιτος;
Μπορεί να είναι συνδικαλιστής με διαμονή οικογενειακώς σε πεντάστερα ξενοδοχεία; Μπορεί να διορίζεται με ρουσφέτι αναξιοκρατικώς, παίρνοντας την θέση άλλου που την δικαιούται; Μπορεί να ξεγελά σκοπίμως τον ελληνικό λαό, προκειμένου να αναρριχηθεί ή να διατηρήσει κερδοφόρα καρέκλα;
Πολλά θα μπορούσα να ρωτήσω, στέκομαι όμως σε ένα: Μπορεί ένας Αριστερός, που υποστηρίζει πως υπηρετεί τον λαό, να ενεργεί παρά το νόμο; Δεν αρκεί να δηλώνει ο πρωθυπουργός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ του Νόμου και της Τάξης (και σίγουρα θα του… «έβαλαν πιπέρι» οι σύντροφοί του, επειδή υιοθέτησε αστικό όρο, αλλά δικαιολογείται ο πρωθυπουργός, μη έχων την αρμόζουσα πολιτική παιδεία, ως έχει αποδείξει πλειστάκις). Πρέπει, να αποδεικνύονται τα λόγια και με πράξεις.
Όμως, τι είδους εφαρμογή του νόμου έχουμε στην Ειδομένη και στους άλλους προσφυγικούς καταυλισμούς, όταν η ίδια η κυβέρνηση που τα μέλη της έχουν ορκιστεί στο Σύνταγμα, να φυλάττουν αυτό και τους νόμους, τους παραβιάζουν συνειδητά για να υπηρετήσουν αρρωστημένες ιδεοληψίες; Επειδή, βεβαίως, δεν μπορεί να είναι υγιής μια ιδέα, όταν στρέφεται κατά του ελληνικού λαού.
Πολλώ δε μάλλον, αν γίνεται εκμετάλλευση του δράματος προσφύγων και κατοίκων, προκειμένου «να μας λυπηθούν οι δανειστές», και να συνδεθεί το προσφυγικό με την αξιολόγηση, όπως όλοι οι ξένοι αναλυτές υποστηρίζουν, κι ας το διαψεύδει η κυβέρνηση (που έχασε την αξιοπιστία της, ώστε και αλήθεια να λέγει, δεν γίνεται πιστευτή).
Η παραβίαση των νόμων από κυβερνητικής πλευράς, δείχνει πως δεν υπάρχει λειτουργία του κράτους δικαίου, τις επιταγές του οποίου οφείλουν να σέβονται όσοι διαβιούν μονίμως ή προσωρινώς στην ελληνική επικράτεια, το δε κράτος υποχρεούται σε ίση αντιμετώπιση όλων. Υπάρχει κάτι τέτοιο στους καταυλισμούς των προσφύγων; Υπάρχει ίση αντιμετώπιση των πολιτών, όταν αφήνονται να δρουν παράνομα κάποιοι «αλληλέγγυοι» ή «ομάδες εθελοντών», επειδή είναι φίλα προσκείμενοι στο κυβερνητικό κόμμα;
Πολλοί θυμήθηκαν τελευταία τον Σωκράτη, ο οποίος στο όνομα του νόμου αρνήθηκε να αποδράσει από τη φυλακή και προτίμησε να πάρει το κώνειο για να μην προδώσει τις αρχές του. Γνωρίζουν τα κυβερνητικά στελέχη ποιος ήταν ο Σωκράτης, ή μήπως οι γνώσεις τους περιορίζονται στον Βελουχιώτη, την Λούξεμπουργκ, ή στον Κροπότκιν;
Η Αριστερά, όπως δρα το κυβερνητικό κόμμα, προτιμά την ανομία και όχι την τήρηση των νόμων. Αυτό φαίνεται άλλωστε από το γεγονός ότι τα στελέχη της, μηδέ του πρωθυπουργού εξαιρουμένου, έστησαν καριέρες με παράνομες καταλήψεις και διαλώσεις, και είναι υπερήφανοι γι’ αυτό. Που σημαίνει, ότι προκειμένου να υπηρετήσουν την ιδεολογία τους, αδιαφορούν για την τήρηση των νόμων. Πού μπορεί να οδηγήσει αυτό;
Μακεδών