Αν δεν το έχετε καταλάβει η υπόθεση για το χρέος και η αναβολή των οριστικών αποφάσεων είναι ουσιαστικά η επανάληψη του δράματος του 2014. Τότε η Γερμανία τράβηξε το χαλί στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, αρνούμενη να συμφωνήσει σε μια οριστική ρύθμιση του ελληνικού χρέους και παρά το γεγονός ότι η οικονομία ήταν σε καλύτερη κατάσταση απ' ότι σήμερα. Τότε υπήρχαν πραγματικά πρωτογενή πλεονάσματα και η κατάσταση στην ελληνική κοινωνία δεν ήταν τόσο δραματική.
Υπήρχε επίσης η δέσμευση του Νοεμβρίου του 2012 ότι μόλις η οικονομία έμπαινε σε τροχιά ανάπτυξης τότε οι Ευρωπαίοι θα έδιναν μια ανάσα στην Ελλάδα. Επιμηκύνοντας το χρόνο αποπληρωμής και μειώνοντας τα επιτόκια θα έμεναν χρήματα και για την πραγματική οικονομία.
Όμως, τότε ο Σόιμπλε και η παρέα του «πούλησαν» τον Σαμαρά, ανέβαλαν το σχέδιο που είχαν υποσχεθεί και ουσιαστικά έβαλαν ταφόπλακα στην προσπάθεια της Ελλάδας να βγει στις αγορές, να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των ξένων, να έρθουν αναβαθμίσεις, να αλλάξει ριζικά το κλίμα.
Δύο χρόνια μετά το σκηνικό ξαναστήνεται. Ακόμη κι αν η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε εγκληματικά λάθη, ακόμη κι αν επιβαρύνθηκε η οικονομία με την «περίοδο Βαρουφάκη» η δέσμευση ήταν δέσμευση. Και για να λέμε την αλήθεια, αυτή η κυβέρνηση έχει «κατεβάσει παντελόνια» ουσιαστικά. Έχει αποφασίσει και ψηφίσει εξωφρενικά μέτρα, έχει πέσει στα τέσσερα και παρακαλάει.
Κι όμως, η νίκη Σόιμπλε στο Eurogroup ουσιαστικά είναι αυτή: Δηλαδή ότι ανέβαλε τη συζήτηση για το χρέος για το 2018. Όταν θα έχουν περάσει δηλαδή οι γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2017 κι όταν θα έχουν φανεί τα αποτελέσματα του μνημονίου της αριστεράς. Ίσως δε στο πίσω μέρος του μυαλού του ο Σόιμπλε να είχε και μια πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα διότι μπορεί ο Τσίπρας να έχει γίνει υπάκουο παιδάκι, αλλά υπάρχουν και οι τρελοί στην κυβέρνηση που δεν βγάζουν άκρη οι δανειστές.
Προφανώς και θα ήθελαν μια πιο... ευρωπαϊκή κυβέρνηση, αλλά προς το παρόν βολεύονται με τους βολικούς συγκυβερνώντες που δε λένε όχι σε τίποτε.
Το ίδιο σκηνικό λοιπόν που είτε προδιαθέτει ανατροπή της κυβέρνησης, όπως έγινε το 2014, είτε η Ελλάδα θα πρέπει να προετοιμάζεται για «μαύρες» μέρες λόγω της σκληρής λιτότητας και ταυτόχρονα της λύσης για το χρέος που ούτε μισή δεν είναι, είναι ανύπαρκτη.
Τι λένε ουσιαστικά οι Γερμανοί σε μια χώρα που είναι ήδη σε 6ετή μνημόνιο; Λένε να μείνουμε μέχρι το 2018 υπό ασφυκτικό κλοιό, με ανεργία 25%, με τεράστια κοινωνική καταστροφή και με νέα μέτρα λιτότητας που θα κάνουν ακόμη χειρότερη την κατάσταση.
Δεν το λες λοιπόν και λύση όλο αυτό. Δεν τη λες και επιτυχία τη συμφωνία στις Βρυξέλλες. Η κυβέρνηση μπορεί να πανηγυρίζει αλλά η ουσία είναι μία. Ότι το θέμα της Ελλάδας μπήκε στον πάγο, μας αφήνουν μόνους μας να φάμε τα σωθικά μας κι αν πληρώνουν οι Έλληνες, έρθουν οι επενδύσεις, υπάρξει ανάπτυξη ίσως τότε να μας δώσουν ένα τυράκι.
Τραγωδία, λοιπόν με γερμανική σφραγίδα, κι ας λέει το Μαξίμου ό,τι θέλει.