Η Ελλάδα βρίσκεται από καιρό τώρα σε καθεστώς κυλιόμενης χρεοκοπίας, ενώ βαδίζει ολοταχώς προς το διπλό νόμισμα τύπου Σόιμπλε
– έτσι ώστε να αποτελέσει για μία ακόμη φορά το πειραματόζωο, όσον
αφορά την έξοδο μίας χώρας από την Ευρωζώνη, χωρίς να διαλυθεί το ευρώ.
Την ίδια στιγμή, πολλά ΜΜΕ που ελέγχονται από την εγχώρια ελίτ, ενοχοποιούν την κυβέρνηση
– στηρίζοντας έμμεσα την αξιωματική αντιπολίτευση, το μαγικό ραβδί της
οποίας δεν είναι άλλο από αυτό που οδήγησε την πατρίδα μας στην απόλυτη
εξαθλίωση: η πιστή εφαρμογή των μνημονίων.
Βέβαια, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία
σχετικά με το ότι η κυβέρνηση είναι ανεπαρκής και άπειρη, πως έχει πει
τεράστια ψέματα στους Έλληνες, καθώς επίσης ότι παγιδεύεται συνεχώς σε αέναες διαπραγματεύσεις χωρίς σχέδιο και στόχο – με αποτέλεσμα να καταλήγει κάθε φορά με την πλάτη στον τοίχο, ζημιώνοντας σε μεγάλο βαθμό την πατρίδα μας.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται ξανά
σήμερα, όπου η Ελλάδα δεν θα είναι σύντομα σε θέση να εξυπηρετήσει τα
δάνεια της – ενώ φαίνεται πως οι πιστωτές αναζητούν ξανά μία βραχυπρόθεσμη λύση,
έτσι ώστε να περάσουν εν πρώτοις οι βρετανικές εκλογές, καθώς επίσης να
αναγκασθεί η κυβέρνηση να ψηφίσει ακόμη πιο αυστηρά μέτρα, από αυτά με
τα οποία συμβιβάστηκε δυστυχώς τον Ιούλιο του 2015.
Ένα τέταρτο μνημόνιο λοιπόν, το οποίο θα είναι χειρότερο από το τρίτο –
παρά το ότι εκείνη την εποχή θεωρήθηκε πως ήταν πλέον αποικιοκρατικό σε
ολόκληρη την παγκόσμια οικονομική ιστορία.
Εν τούτοις, οι λύσεις που προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι λύσεις – πόσο μάλλον όταν δεν τάσσεται υπέρ της ονομαστικής διαγραφής ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της Ελλάδας, έτσι ώστε να καταστεί εφικτή η αντίστοιχη διαγραφή του ιδιωτικού.
Χωρίς αυτή τη διαγραφή, ακόμη και
ένας ανόητος καταλαβαίνει ότι, δεν υπάρχει μέλλον για μία χώρα με
δημόσιο χρέος 200% του ΑΕΠ της, με ιδιωτικό άνω του 200%, με
1.500.000 ανέργους, σε συνθήκες ύφεσης και αποπληθωρισμού, καθώς επίσης
με πλήρως αποψιλωμένο τον παραγωγικό της ιστό και χωρίς τη νομισματική
της κυριαρχία.
Επομένως, δεν μπορεί κανένας να πιστέψει
την αξιωματική αντιπολίτευση – φυσικά ούτε τις υπόλοιπες παρατάξεις του
«Μένουμε Ευρώπη», αφού εκφράζουν μεν μία εύλογη επιθυμία, αλλά δεν δίνουν τις λύσεις, οπότε η επιθυμία τους αυτή είναι ένα απλό ευχολόγιο.
Επικρατεί βέβαια ο ισχυρισμός, σύμφωνα με
τον οποίο η διαγραφή χρέους δεν επιτρέπεται από τους ευρωπαϊκούς
Θεσμούς, οπότε δεν αποτελεί μία εφαρμόσιμη λύση. Εν τούτοις, κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει σε μία χώρα που αδυνατεί να ανταπεξέλθει με την εξυπηρέτηση των δανείων της τη στάση πληρωμών – πόσο μάλλον όταν αποτελεί ένα από τα βασικότερα εργαλεία του καπιταλιστικού συστήματος (άρθρο).
Όσον αφορά δε την αδυναμία έγκρισης της από τα κοινοβούλια των άλλων χωρών, υπάρχουν λύσεις – όπως, για παράδειγμα, το πάγωμα των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ, χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερες διαδικασίες. Σε κάθε περίπτωση, πολλοί
Έλληνες σήμερα επιβιώνουν απλά και μόνο επειδή αυξάνονται τα χρέη τους
απέναντι στο δημόσιο, στις τράπεζες, στους ασφαλιστικούς οργανισμούς κοκ.
– ενώ οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί οι οποίοι, όταν ξεκινήσουν,
θα οδηγήσουν εκατοντάδες χιλιάδες Πολίτες στους δρόμους, καθυστερούν
λόγω ορισμένων συγκυριών, εκούσιων ή ακούσιων, όπως είναι η απεργία των
δικηγόρων.
Στα πλαίσια αυτά, επειδή μόνο η κυβέρνηση
τάσσεται υπέρ της διαγραφής, καθώς επίσης υπέρ της ελάφρυνσης των
μέτρων που επιβάλλονται από τους δανειστές, αρκετοί θεωρούν πως
συνεχίζει να αποτελεί την καλύτερη επιλογή για τους Έλληνες – το μη χείρον βέλτιστο κατά κάποιον τρόπο, παρά τις τεράστιες αδυναμίες και τα τραγικά σφάλματα της.
Με δεδομένο δε το ότι, η
αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι καλύτερα στελεχωμένη, ενώ τάσσεται
επί πλέον μονομερώς υπέρ των συμφερόντων της εγχώριας ελίτ,
δύσκολα μπορεί να πείσει την πλειοψηφία – οπότε απλά τροφοδοτεί την
πολιτική αβεβαιότητα στη χώρα, επιδεινώνοντας τις προοπτικές της.