Η υποψία μιας διαμορφούμενης στασιμότητας στο συριακό μέτωπο μετά τη μερική αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων πριν από περίπου δύο μήνες επιβεβαιώνεται με την ξαφνική κατάληψη του χωριού αλ Ζαρά στη βόρεια Χάμα από ισλαμιστές του Μετώπου αλ Νούσρα αφού πέτυχαν να αιφνιδιάσουν τους άνδρες των Λαϊκών Δυνάμεων (NDF).
Ο συριακός στρατός δεν πρόλαβε να ενισχύσει τις θέσεις της NDF και η τουρκοκινούμενη οργάνωση πέτυχε την κατάληψη του χωριού σφάζοντας δεκάδες αμάχους αλαουίτες οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων.
Την ίδια στιγμή οι δυνάμεις του Τίγρη πέτυχαν να απελευθερώσουν άλλα χωριά στην ίδια επαρχία.
Ωστόσο είναι φανερό ότι έχουμε μπροστά μας σημάδια του τέλους του 2013 με αρχές του 2014 όταν ο στρατός αδυνατούσε να προχωρήσει περισσότερο. Είναι δε η τρίτη φορά σε 2-3 μήνες όπου η NDF πιάνεται στον ύπνο και ήδη μετά τη διπλή αποκοπή του άξονα Χάμα-Χανασέρ-Χαλέπι θα έπρεπε κάποιοι να είχαν θορυβηθεί. Οι Τίγρεις και τα Γεράκια της Ερήμου δεν είναι ανεξάντλητοι ούτε άπειροι ώστε να βγάζουν κάθε φορά τα κάστανα από τη φωτιά.
Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ η ISIL στριμώχνεται πολύ άσχημα στη Ράκκα και αποτυγχάνει διαρκώς στο Ντέιρ Εζόρ χάρη κυρίως στη θρυλική 104η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς, ωστόσο φαίνεται ότι σχεδιάζει επιθέσεις στη Χομς για να αποκόψει την Παλμύρα. Ενώ ήδη φορτηγά με χημικά όπλα για τους τρομοκράτες έφτασαν στο Χαλέπι.
Δε βγήκαν οι σχεδιασμοί της Μόσχας μετά την αποχώρηση - Οι λόγοι
Είναι προφανές ότι οι σχεδιασμοί της Μόσχας με την εκεχειρία και την αποχώρηση δε βγήκαν. Η Ρωσία αφού πέτυχε μια εύθραυστη κατάπαυση του πυρός ανάμεσα σε αρκετές ομάδες, έστησε και μια μεγάλη θεατρική αποχώρηση σημαντικού μέρους των ρωσικών μαχητικών και βομβαρδιστικών με ρεπορτάζ και κάμερες να καταγράφουν την αποχώρηση.
Κατά πολλούς θεωρήθηκε ότι με την εκεχειρία, θα μπορούσε πλέον ο στρατός να εστιάσει στη μεγάλη τριπλή επιχείρηση σε Ράκκα - Παλμύρα - Ντέιρ Εζόρ έχοντας το πλεονέκτημα του υψηλού ηθικού με τις συνεχείς νίκες τους τελευταίους μήνες αλλά και των μεγάλων καταστροφών που είχαν υποστεί οι ισλαμιστές. Επιπλέον αρκετές μονάδες μετακινήθηκαν στα σημαντικά μέτωπα.
Οι τότε αναφορές που σημειώναμε στη Freepen.gr ήταν πως ο συριακός στρατός επρόκειτο να βαδίσει κατευθείαν προς τη Ράκκα με πρώτο στόχο την αεροπορική βάση της Τάμπακα όταν η 555η Ταξιαρχία είχε ήδη λάβει θέσεις στα δυτικά της συγκεκριμένης επαρχίας όπως και οι Δυνάμεις του Τίγρη που είχαν σπεύσει να αποκαταστήσουν τον οδικό άξονα Χάμα-Χανασέρ-Χαλέπι κατά την πρώτη του αποκοπή.
Τελικά προηγήθηκε η επιχείρηση της Παλμύρα η οποία αποτέλεσε ένα θρίαμβο σε μόλις 19 ημέρες.
Ωστόσο ο θρίαμβος κινδυνεύει να μετατραπεί σε κύκνειο άσμα. Δύο μήνες μετά φαίνεται πως:
α. οι ρωσικές δυνάμεις που απέμειναν, κάνουν μεν δουλειά, αλλά μάλλον χρειάζεται να επανέλθουν στο πρότερο αριθμό τους αφού:
i. στο μεσοδιάστημα η Αλ Νούσρα ενισχύθηκε μέσω Τουρκίας
ii. προηγμένα όπλα κατέληξαν σε χέρια ισλαμιστών, εξ ου και οι πρόσφατες τρεις καταρρίψεις μονάδων της Συριακής Αεροπορίας.
iii. φρέσκο αίμα προστέθηκε στις τάξεις των ισλαμιστών
Η στασιμότητα των μετώπων και η σφαγή στο χωριό Αλ Ζαρά οφείλει να προβληματίσει τον Πούτιν ως προς την άμεση επιστροφή του στην περιοχή. Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύει να δει να ακυρώνονται όλα όσα πέτυχε κατά το πρώτο πιο ενεργό διάστημα της ρωσικής πολεμικής παρουσίας στη Συρία.
Μπορεί να έκανε το σόου του, να δοκίμασε τα όπλα του, να βρίσκεται στο παρά πέντε πολύ καλών συμβολαίων για την πώληση του Sukhoi σε διάφορες χώρες, ωστόσο χρειάζεται και τη Συρία.
Η επανεμπλοκή του Πούτιν στη Συρία στον πρότερο βαθμό αποτελεί μονόδρομο αν δεν επιθυμεί να δει να χάνονται όσα με κόπο αποκτήθηκαν από το Σεπτέμβριο και μετά. Μια πιθανή ανάσταση της ISIL ή το ξεπέταγμα της Αλ Νούσρα ως πρώτο τζιχαντιστικό βιολί, του οποίο το δοξάρι κρατά η Τουρκία, θα σημάνει και μια ήττα της Ρωσίας.
Ο Ασαντ
Ο σύριος πρόεδρος είναι για την ώρα ο καλύτερος του χωριού. Κρατά καλά τα αστικά κέντρα και όσοι έχουν ταξιδέψει στη Συρία, βλέπουν πως κυλά η ζωή σε ένα κράτος που αν και εμπόλεμο, ακόμη λειτουργεί. Πχ στη Συρία οι τράπεζες δεν έκλεισαν ούτε μια ημέρα ενώ στην Ελλάδα παραμένουν ουσιαστικά κλειστά κουφάρια.
Έχει καταστεί φανερό μέσα από την προσπάθεια συνεννόησης Μόσχας - Ουάσινγκτον πως ο Πούτιν δε θα είχε πρόβλημα να δέχθει μια αποχώρηση του Ασαντ. Κατά πολλούς μάλιστα η μερική αποδυνάμωση της ρωσικής πολεμικής μηχανής στη Συρία, εκτός από επικοινωνιακή ήθελε να στείλει κι ένα μήνυμα στη Δαμασκό όταν ο Ασαντ δήλωνε πως ο στόχος είναι η απελευθέρωση όλης της χώρας από τους τρομοκράτες, λέγοντάς του πως «δεν είμαστε σε όλα μαζί σου».
Ωστόσο ο Μπασάρ αλ Ασαντ ξέρει πολύ καλά δύο πράγματα:
Το πρώτο είναι ότι σε περίπτωση προεδρικών εκλογών θα πετύχει καθαρή νίκη, αν όχι εκλογικό θρίαμβο. Δεν είναι τυχαίο πως αρκετοί στη Δύση επιθυμούν να του στερήσουν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι.
Το δεύτερο (ως συνέχεια και του πρώτου) πως όσο και να τον ζορίσουν λεκτικά, οι Ρώσοι επί της ουσίας
δεν μπορούν να τον εγκαταλείψουν στην τύχη του και όπως το περασμένο
καλοκαίρι, έτσι και τώρα, θέλουν δε θέλουν, δε θα αφήσουν τη Συρία να
πέσει. Τους αρέσει ή όχι, με τα σημερινά δεδομένα που κρατούν πέντε χρόνια τώρα, το αν θα φύγει ο Ασαντ ή όχι, θα το αποφασίσει ο ίδιος.
Το ζητούμενο
Το θέμα επί της ουσίας είναι πόσο προθυμοποιείται ο ρώσος πρόεδρος να ρισκάρει τη στασιμότητα και την ολοφάνερη πλέον προσπάθεια αναγέννησης των ισλαμιστών μέσω Τουρκίας, τη στιγμή που τα πράγματα είχαν μπει σε μια σταθερή τροχιά.
Η επιχείρηση του σπασίματος της πολιορκίας στο Κουβέιρες του Χαλεπίου, η εκκαθάριση της επαρχίας της Λαττάκεια σε πρώτο χρόνο (καθώς με την εκεχειρία εμφανίστηκαν πάλι ισλαμοαντάρτικα στοιχεία) και η άψογη επιχείρηση της Παλμύρα αποτελούν ένα δείγμα πως με τον απόλυτο έλεγχο στον αέρα σε συνδυασμό με τα χειρουργικά χτυπήματα των βομβαρδιστικών:
> το σπάσιμο της πολιορκίας του Ντέιρ Εζόρ
> η απελευθέρωση της βάσης της Τάμπακα και εν συνεχεία της Ράκκα όπου ήδη υπάρχει ένοπλο αντάρτικο τοπικών φυλών σε βάρος των τζιχαντιστών
> η πλήρης εκκαθάριση Χομς, Χάμα
> η επιχείρηση στο Ιντλέμπ
> η μάχη του Χαλεπίου
Θα μπορούσαν να υλοποιηθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα. Η εκεχειρία και η μερική ρωσική αποχώρηση είτε επικοινωνιακή προς τα έξω, είτε μήνυμα προς τον Ασαντ, είτε ως εκτίμηση πως δε χρειαζόταν πλέον τόση δύναμη μετά από έξι μήνες επιχειρήσεων, έκοψαν το momentum. Το τσακισμένο ισλαμικό κράτος δεν πέθανε ακόμη ενώ το τέρας της Αλ Νούσρα αρχίζει να θεριεύει.
Ο Πούτιν κινδυνεύει να μετατρέψει την έως τώρα εμπλοκή του σε μια τρύπα στο νερό και θα ήταν άδικο τόσο για τους δικούς του νεκρούς όσο και για όσα με κόπο οικοδομήθηκαν μέχρι σήμερα. Αρκεί να φανταστεί το αρχαίο θέατρο της Παλμύρα που προ ολίγων ημέρων έστειλε ηχηρό μήνυμα νίκης του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο, να παραδίδεται πάλι σε μαύρες σημαίες τους επόμενους μήνες.
Όσο η αποχώρηση χαρακτηρίστηκε ως διπλωματική μαγκιά, άλλο τόσο ήταν άστοχη την ώρα που Μόσχα-Δαμασκός άρχισαν να καθαρίζουν το έδαφος.