Οι βουλευτές του Σύριζα φαίνεται να πιστεύουν ότι τα χειρότερα για αυτούς σε λίγες ημέρες θα περάσουν αλλά η πρόσφατη ιστορία μας δείχνει ότι δεν έχει τέλος του κακού η σκάλα
Βαγγέλης Δεληπέτρος
Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι βουλευτές του Σύριζα έμαθαν πια το μάθημά τους, έστω και με τον δύσκολο τρόπο, και αφού έγιναν... viral, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και κυρίως να εξηγήσουν τις προφανείς ανακολουθίες, αποσύρθηκαν από τηλεοράσεις και ραδιόφωνα περιμένοντας να περάσει η μπόρα.
Και οι εξαιρέσεις, σαν την Καρακώστα και την Αυλωνίτου, ή -πολύ περισσότερο σαν τον Σάκη Παπαδόπουλο και τον Μιχελογιαννάκη, που δεν προλαβαίνεις να καταγράψεις τι είπαν και έχουν κάνει ήδη νέα δήλωση, αντίθετη από την πρώτη, απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Τώρα πλέον, ο... μέσος βουλευτής του Σύριζα, αντιγράφοντας την προσφιλή στα κορυφαία κυβερνητικά στελέχη πρακτική, μιλάει με non paper! Λέει, δηλαδή, κάτι, αλλά όχι επωνύμως, ώστε να μεταφερθεί μεν αλλά να μην το χρεωθεί δε, και έτσι μένει σε μιαν άκρη έστω του αστερισμού των ΜΜΕ για να μην χάνει και την επαφή, την οποία ελπίζει ότι θα αξιοποιήσει εν ευθέτω χρόνω, χωρίς όμως να γίνεται τώρα δακτυλοδεικτούμενος.
Η πιο χαρακτηριστική δήλωση λοιπόν για το πώς πορεύονται τα μέλη της πλειοψηφίας της Βουλής προς την ψήφιση του Πολυνομοσχεδίου, του “κόφτη” και όσων ακόμη απαιτήσουν στην πορεία οι δανειστές, είναι προς ώρας αγνώστου... ταυτότητας αλλά απολύτως αντιπροσωπευτική του πώς σκέφτονται σήμερα οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος: Τον φάγαμε τον γάιδαρο, στην ουρά θα κολλήσουμε;
Ένα κάποιο “δίκιο”, όπως και να την δούμε την κατάσταση, το έχει. Εδώ έφαγαν ολόκληρο μνημόνιο, τα αεροδρόμια, το λιμάνι του Πειραιά και -πάνω απ' όλα- το ασφαλιστικό, που όχι μόνο το έφαγαν αλλά το κατάπιαν και αμάσητο, καθώς σε όλους τους τόνους και με όλες τις διατυπώσεις... ενστερνίστηκαν την μνημονιακή υποχρέωση, βαφτίζοντάς την “ριζική μεταρρύθμιση” για την οποία είναι υπερήφανοι, σε μερικά μέτρα ακόμη θα κολώσουνε;
Βέβαια, δεν είναι εύκολο να θεωρείς “μερικά μέτρα ακόμη”, δημοσιονομικά βάρη σχεδόν 2 δισ. που δεν αφορούν αυτούς που φοροδιαφεύγουν, ούτε αυτούς που θησαυρίζουν από τις σκοτεινές διαδρομές του χρήματος, αλλά όλους τους άλλους, τα συνήθη υποζύγια όλων των βαρών και όλων των μνημονίων.
Όπως σε καμιά περίπτωση, δεν είναι “μερικά μέτρα ακόμη” το να μπει στην πρίζα ο “κόφτης”, που κι αυτόν τον καταγγέλανε όσο και όπως μπορούσαν τέτοιο καιρό πριν από δύο χρόνια, αλλά τον ενστερνίζονται σήμερα, κάνοντας τάματα πότε στο Άγιο Φως και πότε στην Παναγία Σουμελά να βγουν σωστές οι κατ' αντιγραφήν των... προηγούμενων “προβλέψεις” και να υπάρξει ένα τοσοδούλι έστω success story, μήπως και δεν χάσουμε τα αυγά και τα πασχάλια για όλες τις επόμενες δεκαετίες.
Εννοείται επίσης, ότι μόνο “μερικά μέτρα ακόμη” δεν είναι η δημιουργία επί των ημερών του Σύριζα που το πολεμούσε, του Υπερταμείου για την “αξιοποίηση” του Δημόσιου Πλούτου, που θα περιλαμβάνει από τις εταιρείες κοινής ωφέλειας μέχρι τα 80.000 “κομμάτια” της Εταιρείας Ακινήτων του Δημοσίου, κάτι που δημιουργεί υποχρέωση λογοδοσίας σχεδόν όλων των βουλευτών απευθείας στους ψηφοφόρους τους, σε κάθε περιοχή στην οποία θα υπάρχει “φιλέτο” προς... αξιοποίηση.
Το χειρότερο όμως είναι ότι η “ουρά” του γαϊδάρου θα αποδειχθεί πολύ μεγαλύτερη από ό,τι νομίζουν οι υπουργοί ή οι βουλευτές που βλέπουν μόνο τη θέσπιση των δημοσιονομικών μέτρων και όχι τις επιπτώσεις τους, ενώ θα “μακρύνει” και άλλο από τα λοιπά προαπαιτούμενα που μπορεί να μην είναι εισπρακτικά αλλά καίνε. Από το “άνοιγμα” διαφόρων επαγγελμάτων ή της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, μέχρι την επανεξέταση των κοινωνικών παροχών και τα εργασιακά, με τις πιο “εύκολες” απολύσεις και την αύξηση των (απλήρωτων) ωρών εργασίας.
Οπότε, παρ' ότι οι παροιμίες -κατά πώς φαίνεται- είναι καταφύγιο όσων έχουν παραιτηθεί από την πραγματική πολιτική για να αναλάβουν την πραγματιστική διαχείριση της επιτροπείας, τίθεται ένα... επιστημονικό ερώτημα: Πόση είναι τελικά η... ουρά του γαϊδάρου, καθώς ο συγκεκριμένος ως μνημονιακός προέρχεται από μεταλλαγμένο γονίδιο, και πόση “ουρά” αντέχει να φάει κάποιος, ειδικά εάν δεν είναι βουλευτής για να έχει και άλλα καταφύγια;
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.