Έχω κουραστεί και αφάνταστα βαρεθεί με τις δήθεν πολιτικές θεωρίες / τάσεις / κόμματα κ.λπ. Όσο υπήρχαν θεμελιώδεις κοινωνικές και οικονομικές διαφορές όλα αυτά είχαν νόημα. Τότε που ήταν αδιανόητο κάποιος που δεν ανήκε στην άρχουσα τάξη ή δεν ήταν ευγενής κ.λπ. να ζει καλά, να μορφωθεί, να ορίζει την ζωή του, να έχει γη και ιδιοκτησία.
Σχολιάζει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτά πλέον στις περισσότερες χώρες εξέλειπαν, σήμερα όλοι λίγο πολύ τα καταφέρνουν, με αποτέλεσμα αυτή η ιστορία της αριστεράς ή της δεξιάς να τείνει στη γραφικότητα. Η πλειοψηφία του κόσμου (ειδικά των πολύ νέων) έχει αποπολιτικοποιηθεί. Και πολύ καλά κάνει. Η πολιτική ιδεολογία πέθανε και πέθανε γιατί δεν έχει λόγο ύπαρξης σε μία παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Ο κόσμος δεν ασχολείται πια με την πολιτική και με κόμματα, ο κόσμος θέλει ως Πρωθυπουργό έναν πετυχημένο CEO και σαν Υπουργούς καλούς Manager, δεν θέλει ούτε ηγέτες, ούτε επαναστάτες, ούτε πολιτικάντηδες. Αυτό που θέλει και αυτούς που ψηφίζει πια, είναι αυτούς που νομίζει (σωστά η λάθος) ότι θα του προσφέρουν καλύτερη ζωή.
Κοιτώντας τα καθ’ ημάς θα προσέξουμε ότι το ΠΑΣΟΚ από 40-44% έπεσε στο 4-5%, η ΝΔ έπεσε στο 20-25% κι αυτό με το ζόρι και ο Κυριάκος ως έξυπνος νέος δεν μιλάει πολιτικά αλλά οικονομικά. Ευαγγελίζεται ένα διαφορετικό οικονομικό μίγμα σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ για να βγει η Ελλάδα από το τέλμα (δεν νομίζω ότι μπορούμε να το εκλάβουμε αυτό ως πολιτικό λόγο).
Ποιος πήγε να ψηφίσει τη νέα ηγεσία στην ΝΔ; Κυρίως οι ηλικιωμένοι, όχι οι νέοι. Όλοι αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές δημιουργώντας την μεγαλύτερη πολιτική ανατροπή από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Γιατί; Πώς; Απλά, υποσχόμενος μία ανύπαρκτη οικονομική λύση και όχι για τις ομιχλώδεις πολιτικές του αρχές.
Το δε ΚΚΕ δεν μιλάει πια για προλεταριάτο και λούμπεν, μιλάει για εργάτες. Το ψηφίζει άραγε κανένας εργάτης; Δε νομίζω και πολλοί, κάτι επαγγελματίες συνδικαλιστές και ηλικιωμένοι ιδεολόγοι. Η εκλογική βάση του ΚΚ θα φθίνει αναλόγως της θνησιμότητας των ψηφοφόρων του.
Κάθε μέρα ακούμε για την ίδρυση ενός καινούργιου κόμματος. Γιατί; Τί έχουν να προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι που δεν υπάρχει ήδη; Τίποτε, απλά ορισμένοι επαγγελματίες πολιτικοί που έμειναν χωρίς… απασχόληση και αντικείμενο, προσπαθούν μάταια να γυρίσουν τα ρολόγια πίσω.
Ας δούμε όμως και την υπόλοιπη Ευρώπη, βλέπετε εκεί κανέναν πολιτικό βεληνεκούς, κανέναν ηγέτη; Μπα, κάτι άχρωμα απολιθώματα είναι όλοι. Μιλάει κανείς πολιτικά; Όχι. Που και που λένε καμιά πολιτική αηδιούλα έτσι για να πούνε κάτι. Άμεσα η έμμεσα το 99% αυτών που λένε αφορούν την οικονομία.
Όπως είπε και ο και ο πρώην Αμερικανός Πρόεδρος Κλίντον «it’s the economy stupid». Η πολιτική είχε νόημα ως εργαλείο αναδιανομής πλούτου σε εποχές που αυτό σε έστελνε στη φυλακή ή στο απόσπασμα, σήμερα εξέλειπε, άρα εκλείπει και ο λόγος ύπαρξης των πολιτικών ιδεολογιών.
Πολλοί λένε ότι αυτό είναι πολύ κακό, ότι ο κόσμος χάνει τα ιδανικά του. Η Ιστορία δεν συμφωνεί μαζί τους, οι άνθρωποι δημιουργούν ή καταργούν ιδεολογικά ρεύματα ανάλογα με τις ανάγκες τους, η πολιτική είναι εργαλείο στην υπηρεσία του ανθρώπου, δεν είναι θρησκεία.
Γι’ αυτό όλοι αυτοί που μέρα νύχτα μας «λιβανίζουν» με τις πολιτικολογίες τους, μας έχουν κουράσει, δεν μας ενδιαφέρουν ποια. Οι εποχές των πολιτικών διαξιφισμών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και όποιος επιμένει σε αυτό απλά γίνεται γραφικός. Πολλοί θα αναρωτηθούν αν αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι πολιτικοί ότι στην πράξη έχουν βρεθεί στα αζήτητα;
Θα αποτολμήσω να απαντήσω, ότι προφανώς και το αντιλαμβάνονται, αλλά αντιμετωπίζουν όπως όλοι μας το πρόβλημα της προσαρμογής, δεν είναι εύκολο όταν έχεις ξοδέψει μια ζωή στο επάγγελμα του παραδοσιακού καλλιεργητή / αγρότη να πρέπει να μετεξελιχθείς σε έναν αγρότη επιστήμονα που παίζει τα κομπιούτερ και την αγροτική τεχνολογία στα δάχτυλα.
Σκεφτείτε πόσο ποιο δύσκολο είναι αν μια μέρα στα πενήντα σας, διαπιστώστε ότι το επάγγελμα σας δεν υπάρχει πια και πρέπει να ασχοληθείτε από εδώ και πέρα με κάτι τελείως άσχετο…
Κι αν αυτό είναι δύσκολο για τους πολιτικούς, πόσο δυσκολότερο είναι για τον καθημερινό πολίτη που βιώνει την ανεργία, της οποίας οι επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα είναι απλώς τρομακτικές. Ένας βουλευτής τουλάχιστον, πέρα από κάποιο κομπόδεμα, έχει συνήθως μια περισσότερο από αξιοπρεπή σύνταξη, που οι άλλοι πλέον την στερούνται.