 |
| Το τηλεφωνικό αίτημα του Αλέξη Τσίπρα στον Ντόναλντ Τουσκ για έκτακτη Σύνοδο Κορυφής δεν ευδοκίμησε, καθώς ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου παρέπεμψε το ζήτημα στο Eurogroup |
Ενώ το Μαξίμου επιχειρεί να παίξει το χαρτί των πρόωρων εκλογών ή του δημοψηφίσματος, ούτε οι εταίροι ούτε η αντιπολίτευση φαίνεται να θορυβούνται
Σε ριψοκίνδυνους τακτικισμούς επιδίδεται η κυβέρνηση προκειμένου να αποφύγει το πικρό ποτήρι των προληπτικών μέτρων ύψους 3,6 δισ. ευρώ ή τουλάχιστον να το μοιραστεί με τα κόμματα της αντιπολίτευσης. «Η ΝΔ εξακολουθεί να ποντάρει στην αποσταθεροποίηση. Ρωτάμε για μία ακόμα φορά: πιστεύει η ΝΔ ότι πρέπει να ληφθούν έξτρα μέτρα όπως ζητάει το ΔΝΤ;» έθεσε το ερώτημα ο Νίκος Παππάς, παράλληλα με όσους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν στα τηλεοπτικά πάνελ τις προηγούμενες ημέρες. Η ΝΔ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι έδωσαν με ξεχωριστές ανακοινώσεις την ίδια απάντηση:«Είναι ευθύνη της κυβέρνησης η διαπραγμάτευση και οι συνέπειές της για την οικονομία και την κοινωνία».
Στο κενό οι απειλές
Το Μέγαρο Μαξίμου δεν αποσύρει από τη δημόσια συζήτηση το σενάριο των πρόωρων εκλογών, ούτε του δημοψηφίσματος ούτε κανένα άλλο σενάριο μικροεκβιασμού της Βουλής ή των θεσμών. Σε αντίθεση όμως με το περυσινό καλοκαίρι που η Ευρώπη και οι ΗΠΑ κρατούσαν την αναπνοή τους περιμένοντας την επόμενη κίνηση μιας απρόβλεπτης κυβέρνησης, εφέτος κανένας δεν εντυπωσιάζεται από κινήσεις που θεωρούνται περισσότερο εντυπωσιασμού και λιγότερο ουσίας.
Το τηλεφωνικό αίτημα του Αλέξη Τσίπρα στον Ντόναλντ Τουσκ για έκτακτη Σύνοδο Κορυφής έπεσε στο πηγάδι της αδιαφορίας. Οι υποστηρικτικές δηλώσεις του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, της Φεντερίκα Μογκερίνι, του Τζιάνι Πιτέλα και του Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι σχετική αξία έχουν, παρότι διαφημίστηκαν πολλαπλώς από το Μέγαρο Μαξίμου. Στις Βρυξέλλες λέγεται ότι οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές κινητοποιήθηκαν περισσότερο εξαιτίας της πίεσης που δέχθηκαν από την ελληνική πλευρά ότι αν δεν βάλουν πλάτη η κυβέρνηση μπορεί να πέσει και λιγότερο επειδή αντιτάσσονται για λόγους δικαιοσύνης στο ΔΝΤ. Επιπλέον μεταδιδόταν ότι στο προηγούμενο Eurogroup συντάχθηκαν με την Ελλάδα κατά του προληπτικού πακέτου μέτρων η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Και οι τρεις χώρες θα είχαν πολλούς λόγους να κόψουν τα φτερά του ΔΝΤ, πλην όμως, σύμφωνα με πηγές που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, μόνο η Πορτογαλία προέβαλε κάτι χλιαρές αντιρρήσεις, αφού είχε προηγηθεί η συμφωνία στο Washington Group.
Ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης συντήρησε το σενάριο των εκλογών. «Αυτή η Βουλή δεν μπορεί να δώσει άλλου τύπου λύσεις» δήλωσε στον ΒΗΜΑ FΜ. Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι δεν πιστεύει σε μια τέτοια εξέλιξη, επειδή ο γενικός συσχετισμός δυνάμεων διαμορφώνεται και από στοιχεία εκτός Ελλάδας, από τις «τρικυμίες που έχει να αντιμετωπίσει μέσα στον Ιούνιο η ΕΕ», όπως το δημοψήφισμα στη Βρετανία, οι εκλογές στην Ισπανία, το Προσφυγικό και η συμφωνία με την Τουρκία, «που σε έναν βαθμό είναι στον αέρα».
«Η συμφωνία τηρείται κατά γράμμα από την πλευρά μας και τα καλά οικονομικά μεγέθη που βγαίνουν για τη χώρα δεν είναι εύκολο να μπουν στην άκρη και να οδηγηθούμε πάλι σε μια πολιτική ασφυξία για τη χώρα» προέβλεψε και ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση ούτε μπορεί ούτε θέλει να νομοθετήσει λίστα συγκεκριμένων μέτρων, γιατί πέραν των νομικών ή άλλων προβλημάτων θα δώσει λάθος μηνύματα στους επενδυτές. Ο πρόεδρος της Βουλής εισήγαγε στη συζήτηση τη «μέθοδο της διαδοχικής προσέγγισης» για να εξηγήσει ότι «η πρόταση περί αξιοπιστίας, αντικειμενικότητας που μεταφράζεται σ' αυτόν τον ρυθμιστή-διορθωτή δεν ήταν εξ αρχής στη δική μας φαρέτρα, τώρα έχει μπει» και ότι η ελληνική πλευρά τη συνδυάζει «με την αρχή της συμφωνίας για ένα μέρος έστω του χρέους».
Κοντολογίς, η κυβέρνηση δέχεται τον λεγόμενο «δημοσιονομικό κόφτη», αλλά δεν θέλει να προσδιορίσει συγκεκριμένα μέτρα ή τομείς του προϋπολογισμού από τους οποίους θα καλυφθεί τυχόν δημοσιονομικό κενό, διότι αυτό που της ζητείται είναι περικοπές στις δαπάνες, δηλαδή σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, κοινωνικό κράτος, επειδή υπάρχει η πεποίθηση ότι η φοροκαταιγίδα δεν θα αποδώσει τα αναμενόμενα. Για το ΔΝΤ το θέμα είναι οικονομικό και καταστατικό, εάν δεν γίνει βιώσιμο το χρέος, δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει το ελληνικό πρόγραμμα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαρά πολιτικό, εάν μειώσει μισθούς και συντάξεις, θα επιτεθεί στον πυρήνα των ψηφοφόρων του, τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους που τον στήριξαν.
Το πλήγμα των Wikileaks
Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, με την αξιοπιστία του Πρωθυπουργού να αμφισβητείται στις όλο και πιο συχνές αρνήσεις ευρωπαίων ηγετών να επικοινωνήσουν μαζί του, μπορεί η κυβέρνηση να γλιτώσει με μια γενική δέσμευση και έναν αόριστο μηχανισμό δημοσιονομικής εξισορρόπησης; Τα Wikileaks δηλητηρίασαν υπέρμετρα την ατμόσφαιρα. Η αντισυνταγματικότητα της προληπτικής νομοθέτησης που προβάλλει η κυβέρνηση είναι ένα σαθρό νομικό οχυρό, καθώς η τρόικα γνωρίζει ότι νόμοι με εφαρμογή σε μελλοντικό χρόνο ψηφίστηκαν από προηγούμενες κυβερνήσεις σε προηγούμενα Mνημόνια και δεν περίμεναν τις εισηγήσεις του Δημήτρη Τζανακόπουλου για να ενημερωθούν. Στα κόμματα της αντιπολίτευσης επικρατεί αναβρασμός για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και για άλλους ελιγμούς, π.χ. ψηφοφορία των επιπλέον μέτρων με πλειοψηφία 180 βουλευτών ή αίτημα για γραπτή συναίνεση των ηγεσιών τους κατά το πρότυπο της επιστολής του Αντώνη Σαμαράτο 2011.
Στην κυβέρνηση από την άλλη πλευρά υπάρχουν άλλες ανησυχίες. Εάν το Eurogroup συγκληθεί την μεθεπόμενη και όχι την επόμενη εβδομάδα, τυχόν προηγούμενη ψήφιση (στις 9-10 Μαΐου) στην Ολομέλεια της Βουλής του ασφαλιστικού και του φορολογικού νομοσχεδίου ως ενός νόμου, σε μία ψηφοφορία, θα εκληφθεί ως μονομερής ενέργεια ή ως συμμόρφωση με τη συμφωνία του περασμένου Ιουλίου, η οποία θα λειτουργήσει υπέρ των ελληνικών επιχειρημάτων;
Πιέσεις και επιθέσεις
Δεν αντέχουν άλλα μέτρα βουλευτές και κόμμαΗ μεγάλη καθυστέρηση στη διαπραγμάτευση στερεί από τον κ. Τσίπρα τις μεγάλες πολιτικές κινήσεις. Οι συνεχείς δημόσιοι έπαινοι για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο δύσκολα κρύβουν τη δυσάρεστη πραγματικότητα.
Ο υπουργός Οικονομικών τηρούσε διακριτές αποστάσεις από όσα εξελίσσονταν τις προηγούμενες ημέρες. Ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών είναι ένα αναλώσιμο πρόσωπο, ιδίως όταν η μόνη διέξοδος είναι ένας ριζικός ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Ομως ο κ. Τσακαλώτος είναι ο άτυπος επικεφαλής της ομάδας των «53» στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι διαθέτουν μια ντουζίνα βουλευτές, ασκούν μεγάλη ιδεολογική επιρροή στο κόμμα και εμμέσως αμφισβητούν τον κ. Τσίπρα.
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει σε ένα απόκρημνο μονοπάτι και όπως σχολιάζουν παλαιά στελέχη του κόμματος «υπάρχουν βουλευτές που αισθάνονται ότι έχει γκρεμιστεί η ζωή τους ολόκληρη και υποχρεώνονται να ψηφίσουν πράγματα που ποτέ δεν είχαν διανοηθεί, μόνο και μόνο για να στηρίξουν την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας».
Ενα σύμπτωμα της πίεσης που δέχονται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι συνεχείς επιθέσεις στο ΤΑΙΠΕΔ και στον επικεφαλής του Στέργιο Πιτσιόρλα. Οσοι γνωρίζουν τα κυβερνητικά παρασκήνια λένε ότι για το θέμα της Αφάντου οι ευθύνες ανήκουν στο ΚΑΣ και όχι στον Αριστείδη Μπαλτά, ότι η επίθεση του Πάνου Σκουρλέτη οφείλεται σε παρεξήγηση καθώς την αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ, της ΔΕΗ και των ΕΛΠΕ τη διαπραγματεύεται ο κ. Τσακαλώτος, ότι με τον Θεόδωρο Δρίτσα θα κατατεθεί κοινή πρόταση για την Αρχή Λιμένος Πειραιώς, ότι ο κ. Παππάς συχνά παίζει ρόλο γεφυροποιού.
Το μόνο που δεν κατανοούν είναι η τακτική κωλυσιεργίας του Χρήστου Σπίρτζη, «ίσως πιστεύει ότι έτσι παίρνει πόντους στο εσωκομματικό ακροατήριο» σχολιάζουν με μια δόση ειρωνείας για τις εμφανείς φιλοδοξίες του πασοκογενούς υπουργού.
ΣΕ ΚΛΟΙΟ
Σε αντίθεση με το περυσινό καλοκαίρι που Ευρώπη και ΗΠΑ κρατούσαν την αναπνοή τους περιμένοντας την επόμενη κίνηση μιας απρόβλεπτης κυβέρνησης, εφέτος κανένας δεν εντυπωσιάζεται.
Η κυβέρνηση δέχεται τον λεγόμενο «δημοσιονομικό κόφτη» αλλά δεν θέλει να προσδιορίσει συγκεκριμένα μέτρα ή τομείς του προϋπολογισμού από τους οποίους θα καλυφθεί τυχόν δημοσιονομικό κενό.
Η αντισυνταγματικότητα της προληπτικής νομοθέτησης που προβάλλει η κυβέρνηση είναι ένα σαθρό νομικό οχυρό.