Με το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας ξεκινούν σήμερα οι πανελλαδικές εξετάσεις, σ' ένα περιβάλλον χαοτικής οργάνωσης, καθώς θα διεξαχθούν και με το νέο, αλλά και με το παλαιό σύστημα.
Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας θα εξεταστούν οι υποψήφιοι σήμερα. Ομως, είναι βέβαιο ότι δεν έχουν εμπεδώσει, γιατί νεοελληνικός ωχαδερφισμός, πολιτική ανικανότητα και χρόνια εκπαιδευτική σύγχυση δεν τους το επέτρεψαν, ότι οι αξίες εξυπηρετούν την αξία "άνθρωπος". Η αξία δια της οποίας καταξιώνονται όλες οι αξίες, κάθε μια ξεχωριστά κι όλες μαζί στην αξία "άνθρωπος", είναι η γλώσσα!
Και εφόσον οι αξίες που σηματοδοτούν την πορεία του ανθρώπου είναι ελληνικές, η γλώσσα που τις καταξιώνει, είναι η ελληνική γλώσσα!..
Αυτή καταξιώνει και καταξιώνεται. Γεννά και γεννάται. Καθρεπτίζει και καθρεπτίζεται. Ομιλεί και ομιλείται. Εκφράζει και εκφράζεται. Συμβολίζει και συμβολίζεται. Ανοίγει και κλειδώνει τη σκέψη και τα συναισθήματα. Με τη γλώσσα εκφράζονται οι άνθρωποι και επικοινωνούν μεταξύ τους. Με τις λέξεις συμβολίζονται τα υποπίπτοντα στην αντίληψη του ανθρώπου υπάρχοντα και συμβαίνοντα στο φυσικό σύμπαν. Κι έτσι σχηματίζονται οι έννοιες των συγκεκριμένων και αφηρημένων πραγμάτων του πνευματικού σύμπαντος.
Αποκτάται η γνώση ως έκφραση και συμβολική παράσταση πραγμάτων,γεγονότων, φαινομένων και δι αυτής συντελείται η μάθηση, διαμορφώνεται η συμπεριφορά και η προσωπικότητα, αναπτύσσεται η αισθητική και εξανθρωπίζεται ο άνθρωπος. Οσο δε πλουσιότερος είναι ο λεξιλογικός θησαυρός ενός ατόμου, τόσο περισσότερο ανεπτυγμένος είναι ο άνθρωπος.
Αντίθετα, όσο απαίδευτος είναι ένας άνθρωπος, τόσο περιορισμένο είναι το λεξιλόγιό του και τόσο περισσότερο δυσκολεύεται στο προφορικό και γραπτό λόγο. Και κατ' ακολουθίαν στην πολιτιστική συμμετοχή του.
Ανοδική εξέλιξη του πολιτιστικού επιπέδου, αλλά και του κοινωνικοπολιτικού, συνεπάγεται γλωσσική ανοδική εξέλιξη. Ενώ γλωσσική στασιμότητα ή κατάπτωση,ακολουθείται από πολιτιστική αντίστοιχα υποβάθμιση. Η ελληνική γλώσσα, στην "αλληλογέννηση" της με την ελληνική φιλοσοφία, τον Ελληνα άνθρωπο και τον ελληνικό και κατόπιν παγκόσμιο πολιτισμό, ακολούθησε και στην ανοδική και στην καθοδική ιστορική πορεία του ελληνικού έθνους.
Επειδή δε κάθε "πολιτιστικής" μεταρρύθμισης προηγείται μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, πρώτη η γλώσσα δέχεται τους κεραυνούς των "μεταρρυθμιστάδων". και τούτο, διότι πολιτιστική μεταρρύθμιση σημαίνει ανακατάταξη των αξιών, μεταξίωση ή απαξίωση, αποκοπή των ριζών του δένδρου της παιδείας και μαζί του πολιτισμού, που δεν είναι άλλες από τις αξίες και επί του προκειμένου τις ελληνικές αξίες, που καταξιώνονται με την ελληνική γλώσσα.
Γι' αυτό θάνατος της γλώσσας συνεπάγεται δολοφονία των αξιών και δι' αυτών της παιδείας, του πολιτισμού και του έθνους!..
Πρώτος και καίριος στόχος κάθε ανθελληνικής ενέργειας από τον 4ο π.χ, αιώνα μέχρι σήμερα ήταν και είναι η ελληνική Γλώσσα. Από δε το 1976 και εν μέση δημοκρατία, η ελληνική γλώσσα επλήγη "κατάκαρδα" και "εκηδεύθη" επισήμως από του βήματος της Βουλής των Ελλήνων δια της καταργήσεως της διδασκαλίας της αρχαίας και της καθιέρωσης δια νόμου της "α-γλωσσίας", εν ονόματι της "λαικής εξουσίας" και "συμμετοχής" με τη λεγόμενη "Νεοελληνική".
Ετσι και κατόπιν με τα επακόλουθα της "Αλλαγής" και του σοσιαλισμού χωρίς σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ, όπως σήμερα της "Αριστεράς" χωρίς καθόλου αριστερό περιεχόμενο, άρχισε η διάλυση της εκπαίδευσης. Η αποκοπή από την παράδοση. Η εθνική αμνησία δια της παραγραφής της ιστορίας. Η πολιτική αδιαφορία και απάτη. Ο κοινωνικός ωχαδερφισμός.Και έπεται ο κοινωνικός και εθνικός αφανισμός!
Η φιλοσοφία των Αξιών, ωστόσο, είναι πεπεισμένη ότι ο εχθρός των αιωνίων ελληνικών αξιών είναι η πολιτική, επειδή δρα περί του δόγμα ο "σκοπός αγιάζει τα μέσα". Ο,τι δεν εξυπηρετεί την πολιτική είναι επικίνδυνο και καταπολεμάται. Το πολιτικό σύστημα, με αριστοτεχνική μεθοδικότητα, οδήγησε στη μεταξίωση της ελληνικής γλώσσας. Και ακολούθησε η αποσύνθεση του δημόσιου βίου, με την κατακρήμνιση όλων των αξιών και των θεσμών, του Συντάγματος συμπεριλαμβανομένου. Ακολούθησε η περιφρόνηση της ανθρώπινης προσωπικότητας και η εισβολή κάθε μορφής λαικισμού...
Και το εύλογο ερώτημα: Αφού η γλώσσα των Ελλήνων "εάλω", τι απομένει;
Αυτό συμβαίνει όταν ένα μεγάλο θησαυρό τον διαχειρίζονται μικροί,μικρότατοι άνθρωποι, γεγονός που δεν έχει προηγούμενό του. Γι' αυτό και όλα κινούνται επί της "οδού προς δουλείαν", την αυτοκαταστροφή, στο νεκροταφείο των ελληνικών αξιών. Αυτή θα είναι, δυστυχώς, η κατάληξη όταν συμβαίνει να καταχύνεται το "γλυκό κρασί σε χοιρινό τομάρι".
Ετσι γίνεται, όταν οι άρχοντες "τυχαίνει" να είναι διεσταλμένα μηδενικά, αλλά ο τρόπος που ζουν τους έδωσε τη μονάδα που χρειάζονται για να γίνου ό,τι είναι: "Οι τυφλοί που απέκτησαν παιδί, αλλά γυρεύοντας τα μάτια του, του έβγαλαν και εκείνα".