H ιστορία έχει ως εξής από το Προεδρικό Μέγαρο χθες το βράδυ. Κατά την συνάντηση που είχε ο Τσίπρας με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, όταν έκλεισαν οι κάμερες, ακούστηκε η ερώτηση προς τον Αλέξη Τσίπρα... «πρόεδρε, έφτασε η ώρα να βάλετε γραβάτα»;
Ο δημοσιογράφος προφανώς θυμήθηκε την σχετική… υπόσχεση του πρωθυπουργού πως θα φορέσει γραβάτα, εάν υπάρξει ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Έτσι λοιπόν, ο πρωθυπουργός αν και το σκέφτηκε για ελάχιστα δευτερόλεπτα, δεν αρνήθηκε να ανταποκριθεί. Χαμογέλασε και με ύφος μεταξύ σοβαρού και αστείου, απάντησε πως «ε, τώρα, μετά τις 24 Μαΐου».
Πραγματικά είναι τραγικό για μια περήφανη χώρα με καλούς ανθρώπους να ανέχεται αυτό που συμβαίνει. Και φαίνεται να ισχύει αυτό που λένε κάποιοι «Μην ανησυχείτε, δεν μας ψεκάζουν, είμαστε ηλίθιοι».
Αφού καθόμαστε και ανεχόμαστε αυτά τα καμώματα. Αφού ανεχόμαστε τον Τσίπρα να παίζει με τις ζωές μας, να επιβάλει μέτρα 9 δις ευρώ και να αναγκάζεται να νομοθετήσει και τέταρτο μνημόνιο, με επιπλέον προληπτικά μέτρα κι εμείς ασχολούμαστε με το αν θα βάλει γραβάτα, τότε τι να πει κανείς. Δεν έχουμε σωτηρία. Και για ποια ελάφρυνση χρέους μιλάνε; Που την είδανε; Πώς είναι σίγουροι ότι θα γίνει αφού πρόκειται για απλή υπόσχεση που θα γίνει υπό όρους πραγματικότητα; Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτεί ο Τσίπρας πριν βάλει γραβάτα; Μάλλον… παπιγιόν να βάλει καλύτερα να μοιάζει με… τους κλόουν που πάνε στα πάρτι και κάνουν σόου.
Για ακόμη μια φορά επιλέγει η κυβέρνηση την προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση ενώ άλλη είναι η εικόνα. Άκου να βάλει γραβάτα αυτός που προσβάλλει με την εικόνα του την Ελλάδα.
Μακάρι να είχε υπάρξει συμφωνία για το χρέος και να γίνει πραγματική ελάφρυνση, αλλά δεν είναι έτσι.
Όμως για να καταλάβετε πόσο ψεύτης είναι ο πρωθυπουργός, πέρυσι είχε υποσχεθεί ότι θα φορέσει γραβάτα αν… κουρευτεί το χρέος. Για ποιο κούρεμα μιλάμε; Μια ελάφρυνση είναι που είναι και υπό αμφισβήτηση.
Τον Ιανουάριο του 2015 ο Τσίπρας έλεγε σε συνέντευξη στον Πολ Μέισον: «Αυτό που διεκδικούμε είναι μία ευρωπαϊκή διάσκεψη, ώστε να αντιμετωπίσουμε από κοινού το κοινό αυτό ευρωπαϊκό πρόβλημα. Δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς «κούρεμα» μεγάλου μέρους του χρέους, μορατόριουμ στην αποπληρωμή και ρήτρα ανάπτυξης».
Και τον Ιούλιο του 2015 στο Ευρωκοινοβούλιο έλεγε: «Εμείς όμως θέλουμε ένα βιώσιμο χρέος για να επιστρέψουμε τα δανεικά που πήραμε και να μην είμαστε υποχρεωμένοι διαρκώς σε νέα δάνεια για να ξεπληρώνουμε τα παλιότερα. Κύριε Βέμπερ η σκληρότερη μορφή αλληλεγγύης ήταν το 1953 όταν η χώρα σας έβγαινε λεηλατημένη από δύο παγκόσμιους πολέμους και αποφάσισαν οι λαοί τη διαγραφή του 60% του χρέους της Γερμανίας και πρόγραμμα ανάπτυξης».
Για ποια ελάφρυνση και ποιες γραβάτες μας λέει τώρα;