Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Από τους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για να πω την αλήθεια, προτιμώ τους... Φάμελλους: εκείνους δηλαδή που δηλώνουν ότι πιστεύουν πως η προχθεσινή υπερψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του νέου μνημονίου θα αποβεί προς όφελος της χώρας και των πολιτών, και ως τέτοια τη στήριξαν με την ψήφο τους. Που αναλαμβάνουν ευθαρσώς την ευθύνη των πράξεών τους και υπερασπίζονται τις επιλογές τους.
Προτιμώ δηλαδή τους... στρατιώτες. Ακόμη κι αν τα κίνητρά τους δεν είναι πολιτικά, αλλά προσωπικά (να διατηρήσουν τον καλό μισθό και τα προνόμια που συνεπάγεται η ιδιότητα του κυβερνητικού βουλευτή, το ρουσφετάκι, την προοπτική ανάληψης υπουργικού θώκου).
Τους προτιμώ από εκείνους που κρύβονται. Που δεν μίλησαν στη Βουλή, που εξαφανίστηκαν από τη δημοσιότητα -τα ραδιόφωνα και τα κανάλια- και που την κατάλληλη στιγμή εμφανίστηκαν, ψήφισαν και ξανακρύφτηκαν. Ιδιαίτερα από όσους μας είχαν φλομώσει τα προηγούμενα χρόνια με αντιμνημονιακές ρητορείες (πρώην υπουργοί και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που εγκατέλειψαν το κόμμα τους, δήθεν επειδή δεν αντέχουν να ψηφίζουν μέτρα λιτότητας, ενώ στην πραγματικότητα το εγκατέλειψαν -βλέποντάς το να βυθίζεται- για να μεταγραφούν στον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ εξαργυρώνοντας τη μεταπήδησή τους με βουλευτική έδρα και ίσως υπουργική καρέκλα).
Τους προτιμώ επίσης από τους ξετσίπωτους. Από όσους εμφανίστηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως για να κολακέψουν τον... ηγέτη, με την προσδοκία να εκτιμήσει την υπηρεσία τους αξιοποιώντας τους στον επικείμενο ανασχηματισμό. Από αυτούς που δεν ντράπηκαν να υπερθεματίζουν ψηφίζοντας σήμερα όλα όσα κατήγγελλαν στην πορεία του κόμματός τους προς την εξουσία - ΕΝΦΙΑ, περικοπές μισθών και συντάξεων, αύξηση της έμμεσης φορολογίας, επιτροπεία δανειστών στη δημόσια περιουσία κλπ., επιδεικνύοντας απίστευτο κυνισμό, παριστάνοντας πως μας σώζουν...
Τους προτιμώ από τους κλαψιάρηδες. Από εκείνους τους... άνανδρους, που... θρηνούν, που κλαίνε γοερά κι απαρηγόρητα, που κατουριούνται πάνω τους, αλλά που ψηφίζουν για να συνεχίσουν να εισπράττουν τους παχυλούς μισθούς τους...
Το γεγονός ότι από τους 153 που έφτιαξαν την καριέρα τους πουλώντας “όχι”, κρεμάλες και μούντζες, δεν βρέθηκε ΕΝΑΣ να πει: “συγγνώμη, ρε παιδιά, δεν μπορώ να αυτοεξευτελιστώ και να ψηφίσω όσα κατήγγελλα επί χρόνια”, αποδεικνύει αφενός τη... γλύκα της εξουσίας και αφετέρου το πόσο ευεπίφοροι στην υποταγή είναι οι δήθεν επαναστάτες, που αποδείχθηκαν αγωνιστές της φακής.
Κατά συνέπεια, προτιμώ την επιλογή της κ. Κατριβάνου, που ανέλαβε το προσωπικό της κόστος να χάσει τον μισθό της παραιτούμενη της βουλευτικής της έδρας. Το ότι παραιτήθηκε αφού ψήφισε επί της αρχής και περιόρισε την αρνητική της στάση μόνο σε δύο άρθρα, όπως και ότι ανακοίνωσε την απόφασή της αφού κρύφτηκε στην πρώτη εκφώνηση του ονόματός της κι εμφανίστηκε όταν διαπίστωσε πως ήδη καταγράφτηκαν οι 152, φανερώνει ότι προσπάθησε να μετριάσει τη διαφωνία της, ελπίζοντας να τη συγχωρήσει ο “ηγέτης” και να μη την πιέσει να παραιτηθεί, ώστε και το πρόσωπό της να κρατήσει καθαρό και να κρατήσει την έδρα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Μακεδονία" την Τρίτη 24 Μαΐου 2016