Ο Αλέξης Τσίπρας πέρασε το Μνημόνιο της Αριστεράς, έχει ένα Μνημόνιο στην αναμονή και οριστικοποίησε πως η Ελλάδα θα έχει Μνημόνιο για πάντα.
Ουσιαστική αντίδραση δεν υπάρχει, αφού και τα άλλα κόμματα είναι μνημονιακά.
Η αντίδραση του ΚΚΕ, με τις παρελάσεις στο κέντρο της Αθήνας, είναι στο πλαίσιο της παράδοσης και των τελετών του κόμματος -κάτι σαν την περιφορά του Επιταφίου δηλαδή-, ενώ μόνο και μόνο η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής στη Βουλή είναι ένας πολύ καλός λόγος για να δικαιολογηθούν 500 ακόμα Μνημόνια.
Οι πολίτες δεν αντιδρούν, αφού είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ και στον χαμογελαστό Αλέξη Τσίπρα.
Όσοι είχαν απομείνει να ελπίζουν τουλάχιστον, γιατί, στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, σχεδόν ο ένας στους δυο Έλληνες δεν πήγε στις κάλπες. Κάτι ήξερε αυτός ο ένας στους δυο.
Αυτό που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο είναι πως η κυβέρνηση Τσίπρα ξέπλυνε τις κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου και Σαμαρά.
Εξαπατώντας τους ψηφοφόρους του, αγνοώντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και ψηφίζοντας το νέο Μνημόνιο, ο Αλέξης Τσίπρας έβγαλε καθαρούς όσους κυβέρνησαν πριν από αυτόν.
Η εξεταστική επιτροπή της Βουλής για το Μνημόνιο χάθηκε στη σκόνη, ενώ είναι γνωστό πως, όταν γίνεται μια εξεταστική επιτροπή στη Βουλή, ο σκοπός είναι να μπει η υπόθεση στο ράφι.
Δηλαδή, η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010 αλλά ποτέ δεν θα αποδοθούν ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας.
Δια της ενοχής όλων των κυβερνήσεων, αθωόνονται όλες οι κυβερνήσεις.
Όλοι ένοχοι, όλοι αθώοι.
Ουσιαστικά, «δικαιώθηκε» -στην πράξη και εκ του αποτελέσματος- το «Μαζί τα φάγαμε» του Θεόδωρου Πάγκαλου, που τόσες αντιδράσεις είχε προκαλέσει.
Βέβαια, οι Έλληνες ποτέ δεν έκαναν κεντρικό αίτημα την απονομή Δικαιοσύνης για την χρεοκοπία της χώρας τους. Αυτό το έκαναν οι Ισλανδοί για την δική τους χώρα.
Οι Έλληνες, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, θα έπρεπε να είναι σήμερα πάρα πολύ θυμωμένοι με τους πολιτικούς που επέλεξαν, όσο και με τους εαυτούς τους.
Δεν είναι.
Είναι αξιοσημείωτο πως έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία, τρία Μνημόνια και ένα διαρκές Μνημόνιο, οι Έλληνες περιορίζονται στο να μισούν ο ένας τον άλλον.
Το μίσος είναι πια το κοινό χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Το μίσος που στρέφεται προς τον άλλο Έλληνα και όχι προς την εξουσία.
Το «Αγάπη μόνο» τελείωσε.
Μίσος μόνο.