Όπως είναι γνωστό, η Γερμανία έχει τοποθετήσει σε όλους τους σημαντικούς οργανισμούς της Ευρωζώνης δικά της άτομα – με εξαίρεση μέχρι σήμερα την ΕΚΤ, την οποία διοικεί ο Ιταλός κ. Ντράγκι.
Ο τελευταίος έρχεται συχνά σε σύγκρουση με τον κ. J. Weidmann που
διευθύνει τη γερμανική κεντρική τράπεζα, κυρίως όσον αφορά την ποσοτική
χαλάρωση, καθώς επίσης τα μηδενικά επιτόκια – με τα οποία είναι αντίθετη
η Γερμανία.
Πρόσφατα όμως φαίνεται πως ο Γερμανός άλλαξε ριζικά στάση, κρίνοντας από ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε (πηγή) – πιθανότατα επειδή θέλει να διαδεχθεί τον κ. Ντράγκι στη θέση του, έτσι ώστε η Γερμανία να ελέγχει πλέον ολοκληρωτικά την ΕΚΤ, η οποία άλλωστε είναι εγκατεστημένη στη Φρανκφούρτη.
Ο δεύτερος στόχος της Γερμανίας είναι η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ΔΝΤ – από τον ESM που διευθύνεται από το γερμανό κ. Regling (άρθρο). Ως πρώτο πειραματόζωο επιλέχθηκε η Ελλάδα – η οποία δεν έχει ακόμη καταλάβει πως πτώχευσε μεν, μη έχοντας όμως κανένα από τα πλεονεκτήματα της χρεοκοπίας, όπως είναι η μείωση του χρέους της.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως η πτώχευση επί πρωθυπουργού Τρικούπη επισφραγίσθηκε με την τοποθέτηση στην Ελλάδα ενός μόνιμου μηχανισμού είσπραξης των εσόδων
– όπως ο σημερινός μηχανισμός επιτήρησης, τον οποίο θα θεσμοθετήσει η
κυβέρνηση έως τις 24 Μαΐου, μετατρέποντας την Ελλάδα από κυρίαρχη χώρα
σε γερμανικό προτεκτοράτο.
Ακόμη χειρότερα από τότε, ως εγγύηση των δανείων που έχουν δοθεί στη χώρα μας θα τοποθετηθεί το Υπερταμείο – το οποίο θα προικισθεί με το ΤΑΙΠΕΔ, με το ΤΧΣ και με τα ενεργειακά μας αποθέματα.
Το μοναδικό πρόβλημα που υπάρχει για τη
Γερμανία είναι η στάση του ΔΝΤ, το οποίο αποτελεί όργανο της εξωτερικής
πολιτικής των Η.Π.Α. – οπότε δύσκολα θα επιτρέψει στη Γερμανία να αναδειχθεί στον απόλυτο ηγεμόνα της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Η Μ. Βρετανία βέβαια το έχει από καιρό συνειδητοποιήσει, επιλέγοντας ουσιαστικά την έξοδο της από την ΕΕ – αν και φαίνεται πως ασκούνται μεγάλες πιέσεις στους Πολίτες της, για να αλλάξουν γνώμη.