Zouhir MEBARKI (Αλγερία), Réseau International (France)
Θέσεις και αντιθέσεις. Η αεροπορία με ιστορία που υφίσταται πάνω από έναν αιώνα αντιμετωπίζει εδώ και δυο χρόνια περίεργα ατυχήματα, επιθέσεις, ακόμη και εξαφανίσεις.
Το Airbus A320 της εταιρίας Egyptair το οποίο εκτελούσε τη περασμένη Πέμπτη, τη σύνδεση Roissy-Charles de Gaulle (Γαλλία) - Κάιρο (Αίγυπτος) με 66 άτομα, συμπεριλαμβανομένης μιας Αλγερινής, εξαφανίστηκε από τα ραντάρ μία ώρα πριν από την άφιξή στο προορισμό του. Παρότι το συμβάν κάνει τα πρωτοσέλιδα της επικαιρότητας, η τελευταία υπερχειλίζεται από σχόλια, παραδοχές, ερωτήματα, αλλά ελάχιστες πληροφορίες. Στα τελευταία νέα, συντρίμμια του σκάφους εντοπίστηκαν από την αιγυπτιακή Πολεμική Αεροπορία λίγα χιλιόμετρα από τις ακτές της. Θα χρειαστούν αρκετές ημέρες, εβδομάδες ή ακόμη και μήνες να περιμένουμε μια εξήγηση αυτού του νέου δράματος της πολιτικής αεροπορίας.
Ήδη, όμως, είναι η ώρα να αναρωτηθούμε για τη φερεγγυότητα των εξοπλισμών συναγερμού με τους οποίους είναι εξοπλισμένα τα αεροπλάνα και οι οποίοι παραμένουν αναποτελεσματικοί. Όπως μπορεί και να αναρωτηθούμε σε τι το καλό χρησιμεύουν οι πύργοι ελέγχου που παίρνουν ένας-ένας τη σκυτάλη για να παρακολουθήσουν ένα αεροσκάφος σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού του. Δεν είναι η πρώτη φορά που δεν προηγήθηκε σήμα κινδύνου σε μια αεροπορική συντριβή. Ούτε με ειδοποιήσεις από τους πιλότους προς τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, με τους οποίους, ωστόσο, είναι μόνιμα συνδεδεμένοι.
Αυτό το φαινόμενο ξεκίνησε στις 8 Μαρτίου 2014 με το αεροσκάφος που σύνδεε τη Κουάλα Λουμπούρ (Μαλαισία) με το Πεκίνο και το οποίο εξαφανίστηκε κατά την πτήση με 239 ανθρώπους που μετέφερε. Το μυστήριο παραμένει άθικτο, μέχρι σήμερα. Στη συνέχεια ακλούθησαν άλλα αινιγματικά ατυχήματα όπου συνδυάζονται πρωτάκουστες καταστάσεις. Εκείνη του συγκυβερνήτη που έριξε το αεροπλάνο του σε ένα βουνό, εκείνη της μιας βόμβας κρυμμένης σε ένα κουτί σόδας ή ακόμη εκείνη ενός αεροσκάφους της γραμμής κονιοποιημένου από έναν πύραυλο.
Περιπτώσεις που δεν φαίνονται πανομοιότυπες, αλλά οι οποίες έχουν κοινά σημεία.
Καταρχάς και όπως το είδαμε, αυτή η «σιωπή» των πιλότων και του φερόμενου εξοπλισμού. Ακόμη και τα μαύρα κουτιά τα οποία αναχαιτίζονται με δυσκολία και τα οποία χρειάζονται μεγάλο χρόνο για να «μιλήσουν», μπορεί να «καταστραφούν», ενώ φημίζονται ότι αντέχουν σε ακραίες συνθήκες. Περαιτέρω, η αναζήτηση της αλήθειας κινδυνεύει από τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των κρατών. Στην περίπτωση του Airbus Α320, η Αίγυπτος κλίνει προς μια τρομοκρατική επίθεση, ενώ η Γαλλία, από την οποία απογειώθηκε το αεροσκάφος, αρνείται αυτή την εκδοχή καθώς αυτό θα συνεπαγόταν ότι τα αεροδρόμια της δεν είναι ασφαλή.
Είναι σαφές ότι υπάρχουν ρήγματα στο προστατευτικό σύστημα προειδοποιήσεων συναγερμού και εντοπισμού του στίγματος των αεροπλάνων των γραμμών. Οι προσπάθειες δεν είναι στο ύψος των δραμάτων που διαδέχονται.
Η πόρτα ασφαλείας της καμπίνας αποδείχθηκε μια κακή ιδέα με την περίπτωση του Α320 της Germanwings το Μάρτιο 2015.
Η εποχή των αεροπειρατών έκλεισε.
Ο τελευταίος απ’ αυτούς αναζητούσε ... τη γυναίκα του!
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμονα Πολιτικά, Αθήνα, 21.5.2016
Zouhir MEBARKI
πηγή: http://www.lexpressiondz.com/edito/241961-ces-avions-qui-disparaissent.html
http://reseauinternational.net/ces-avions-qui-disparaissent/