Στρατηγική η ήττα Τσίπρα, που ξεπερνά τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ
Η κλασική τακτική της αντιπολίτευσης είναι να αντιμετωπίζει τον πρωθυπουργό ως κατά συρροή ψεύτη και να υπενθυμίζει τις προεκλογικές δεσμεύσεις του: από το αφορολόγητο έως τη δέκατη τρίτη σύνταξη και από την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ έως την αύξηση του κατώτατου μισθού. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου το πολιτικό έγκλημα Τσίπρα δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι πως στη διαπραγμάτευση Ιουνίου '15 - Μαΐου '16 ηττήθηκε μία ολόκληρη αντίληψη για την Ευρώπη. Αντίληψη η οποία ξεπερνά κατά πολύ τα σύνορα του ΣΥΡΙΖΑ και φθάνει από την Ακρα Αριστερά -περιλαμβάνοντας το ΚΚΕ, τη ΛΑΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τα κόμματα της δραχμής- μέχρι την Ακρα Δεξιά.
Ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός υπηρέτησε πιστά τη στρατηγική της σύγκρουσης με την Ευρωπαϊκή Ενωση, όχι γενικώς και αφηρημένως, αλλά ειδικώς και συγκεκριμένως: Εδιωξε την τρόικα, ανέχτηκε τις προσωπικές επιθέσεις στον Σόιμπλε (σκίτσα), διακήρυξε ότι δεν θέλει τα λεφτά της επόμενης δόσης και ότι θα διαγράψει το 60% του «επονείδιστου» χρέους, ανέχτηκε διάφορους τυχιοδιώκτες που σχεδίαζαν παράλληλο νόμισμα, έκανε στάση πληρωμών προς το ΔΝΤ, δημοψήφισμα, έως και τις τράπεζες έκλεισε. Υιοθέτησε όλη την ατζέντα των αγανακτισμένων. Οσοι -από Αριστερά- του κάνουν κριτική σήμερα για τα ψέματα και τις παλινωδίες του λησμονούν, λοιπόν, κάτι συγκεκριμένο: Μαζί χάσανε! Τη δική τους πολιτική των μαξιμαλισμών υπηρέτησε ο πρωθυπουργός.
Πρόκειται για τη στρατηγική του μάγκα-καραμπουζουκλή φωτισμένου αριστερού, ο οποίος υποτίθεται «διαβάζει» καλύτερα από τον δεξιό κοσμοπολίτη φιλελεύθερο τις εξελίξεις. Που πιστεύει με αλαζονεία ότι κράτη και κυβερνήσεις με ιστορία θα σκιαχτούν στη θέα του πρώτου αδαούς. Η Ευρωπαϊκή Ενωση χειρίστηκε τελικά με σπάνια ωριμότητα και ψυχραιμία τις «αυταπάτες» του νεαρού, αν και υπήρξαν στιγμές που θα μπορούσε να είχε τιμωρήσει ολόκληρο λαό για τα λάθη του. Αν, λοιπόν, πρέπει να κατηγορείται για κάτι ο πρωθυπουργός, η λέξη που του ταιριάζει δεν είναι «ψεύτης».
Δυστυχώς, πίστευαν μετά φανατισμού τα ψέματά του και ο ίδιος και το 62% του δημοψηφίσματος. Η σωστή λέξη για το πρώτο εννάμηνο του 2015 είναι «άσχετος». Η άγνοιά του για τους συσχετισμούς στην Ευρώπη υπήρξε συγκλονιστική. Η ήττα του υπήρξε στρατηγική και ξεπερνά τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα, μαζί με τον Τσίπρα ηττήθηκε ολόκληρο το μπλοκ του λαϊκισμού στην Ελλάδα. Μια αντιπολίτευση που θέλει να «εκπαιδεύει» αντί να συνθηματολογεί αυτό έπρεπε να αναδεικνύει. Το να τον κατηγορεί για «παπατζή» είναι εύκολο: Το κάνει και ο πλέον αδαής στο τελευταίο καφενείο της επικράτειας.
Μανώλης Κοττάκης