του Ματθαίου Ασλανίδη
Άραγε σκεπτόμαστε και ενεργούμε σαν Έλληνες; Μήπως πρέπει να σιωπήσουμε εμείς για να μιλήσουν οι Αρχαίοι; Τι άλλο να μας πουν πέρα από την ηθική του Πλάτωνα και τα πολιτικά του Αριστοτέλη, το πνεύμα του Σωκράτη και την Δημοκρατία του Περικλή, το ποιο σύνθετο Ελληνικό ιδεώδες ενός χρήσιμου δυϊσμού σώματος και ψυχής για να ξαναγίνουν οι Έλληνες σημαντικοί;
Ένας ξεχωριστός τρόπος θεώρησης του κόσμου όπως ορίζεται από τις αξίες της κλασσικής σοφίας των Ελλήνων σημαίνει για εμάς κάτι ή έπαψε να μας αφορά ; Μας προβληματίζει καθόλου πως αυτό το οικουμενικό όραμα για την ζωή κατέληξε να φαίνεται στον σύγχρονο άνθρωπο ως αναχρονισμός, που μικρή ή καθόλου σχέση μπορεί να έχει με το πώς - και γιατί - διαμορφώνεται όπως διαμορφώνεται ο εαυτός μας και η κοινωνία μας;
Καταλάβαμε ποτέ την αντίφαση που υπάρχει στον πολιτισμό της Δύσης, από την μια να γιγαντώνεται με την κυριαρχία του και από την άλλη να κατηγορείτε για την παρακμή του, ότι είναι η διαστροφή του δικού μας πολιτισμού της οποίας υφιστάμεθα τις συνέπειες και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί την πολιτιστική συνέχεια της δικής μας κληρονομιάς;
Ο Διαφωτισμός, η Αναγέννηση, ο Μεσαίωνας, οι Ρωμαίοι, όλη η Δύση έβλεπαν την τέχνη και τον πολιτισμό τους είτε ως παρόμοια είτε ως διαφορετικά από των Ελλήνων, είτε ως υποστήριξη είτε ως αντίδραση εναντίον της Ελληνικότητας, αλλά πάντοτε ως το μέτρο εκείνο από το οποίο δεν μπορούσαν να ξεφύγουν, αναγνωρίσιμη κληρονομιά που θεωρούσαν και δική τους μέχρι την εμφάνιση του σύγχρονου Δυτικού ‘’πολιτισμού’’ των αγορών και του κεφαλαίου που έμελλε να ισοπεδώσει τα πάντα.
Αντιληφθήκαμε ποτέ ότι η συνειδητότητα όλων αυτών και η αυτοκριτική για το ποια πρέπει να είναι η στάση των Ελλήνων στην κρίση του πολιτισμού για τον άνθρωπο και όχι του κεφαλαίου για την κερδοφορία ως γραμμή πνευματικής άμυνας για την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη είναι αυτό που θα καθορίσει όχι μόνο την μοίρα της χώρας μας, αλλά και την περαιτέρω Δυτικοποίηση του κόσμου ;
Κάποτε ο Ελληνισμός ως τρόπος ζωής επικρατούσε στην Ανατολή που την μεταμόρφωνε εκ θεμελίων και ο ίδιος πνευματικά κατακτούσε συγχρόνως και την Δύση;
Εξ Ανατολής το φως έλεγε ο λαός, γιατί εκεί έλαμψε ο Ελληνισμός μετά την Ρωμαϊκή κυριαρχία , εκεί διαμορφώθηκε ο νέο-ελληνισμός στους κόλπους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Τι είναι εκείνο που μας έχει δέσει συρόμενους σε τέτοιο βαθμό στο άρμα της Δύσης και με ποια κριτήρια που κινούνται στα όρια της υποταγής αυτή η εμμονή, ατιμάζοντας ακόμα και την ιστορική παράδοση της αναγέννησης του νέο- Ελληνισμού στην Βασιλεύουσα της Ανατολής; Πότε η χριστιανική Δύση στήριξε τους ομόθρησκους της Ανατολής; Μια Δύση που θεωρούσε όνειδος την επικράτηση του Ελληνισμού σ’ αυτήν; Αυτή δεν ήταν που επιδίωξε πρώτη την υποταγή των Ελλήνων πολιτικά και θρησκευτικά με την τέταρτη σταυροφορία των Φράγκων (1204), ενάντια σ’ ένα Ελληνισμό που "εξέρχετο πλέον του Ανατολικού κράτους δια να ιδρύσει εις το, νυν το πρώτο κατονομαζόμενο ελληνικό γένος, κράτος ίδιον" σε μια άλλη πολιτική γεωγραφία της Ανατολής πέραν της Ελληνικής χερσονήσου;
Είναι μύθευμα ότι η πτώση της βασιλεύουσας (1453) μετά το σχίσμα των εκκλησιών που στέρησε τα πρωτεία του Πάπα στην χριστιανική οικουμένη ήταν ο κρυφός πόθος της Δύσης για την πτώση του Ελληνισμού στην Ανατολή;
Μήπως η απελευθέρωση από την τουρκοκρατία και η σύσταση κράτους Ελληνικού στην προγονική του εστία , πέραν του πόθου και των θυσιών των Ελλήνων που συγκίνησαν τους λαούς της Ευρώπης δημιουργώντας φιλελληνικά ρεύματα που άλλαξαν και την πολιτική της ιεράς συμμαχίας, ήταν κατά βάθος τα γεωπολιτικά σχέδια και ο ανταγωνισμός της Δύσης με την Ρωσία για την Μεσόγειο, που δεν μπορούσαν να την φαντασθούν ως λίμνη στα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;
Η σκληρή αντιπαράθεση η μεθόδευση και το παρασκήνιο για την νομή της εξουσίας στην νεοσύστατη Ελλάδα που ακόμα δεν είχε εδραιωθεί ως κράτος μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών, οι μεν πρώτοι υπέρ της Δύσης (Αγγλία – Γαλλία) οι δε δέτευροι υπέρ των ( Ρώσων ) μας λέει κάτι γι’ αυτό που λέγεται εξάρτηση και ξένη επιρροή ; Το περιβόητο υπόμνημα του Μαυροκορδάτου εκ μέρους των συντηρητικών στην Αγγλική διπλωματία ,< ότι το ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος θα ήταν στήριγμα της Αγγλίας κατά των Ρωσικών σχεδίων εις την Ανατολή > , μήπως αποτελεί την πάγια τακτική που φθάνει ως τα σήμερα, εξαγοράς της εξουσίας των πολιτικών μας στην ενδοχώρα - των τότε και των τώρα - από την Δύση;
Τι άλλαξε από τότε μέχρι σήμερα στο μοντέλο διακυβέρνησης, στην αντίληψη της εξουσίας και στην εξαρτημένη νοοτροπία του πολιτικού μας συστήματος πέραν της εναλλαγής των προσώπων ; Μήπως η δολοφονία του Καποδίστρια, που προσπάθησε να οργανώσει σε κράτος αυτόνομο την Ελλάδα χωρίς εξαρτήσεις, αιτιολογείτε επαρκέστερα από την εχθρική πολιτική των συντηρητικών Ελλήνων εκπροσώπων της Αγγλίας και της Γαλλίας που τον έβλεπαν ως πράκτορα των Ρώσων, για να καταλήξουμε στην απεχθή πράξη των Μαυρομιχαλαίων;
Αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσους Μαυρομιχαλαίους που δολοφονούν καθημερινά τον λαό έχει καταγράψει η πολιτική ιστορία αυτού του τόπου;
Μήπως η μετέπειτα αναρχία που επικράτησε ήταν η τακτική επίσπευσης και επιβολής του Βασιλιά Όθωνα μετά των Βαυαρών αρχόντων που καθίδρυσαν την απόλυτη μοναρχία με πρώτη πράξη την καταδίκη σε θάνατο του γηραιού πολεμιστή και φίλα προσκείμενο στην Ρωσία Κολοκοτρώνη, σφραγίζοντας παράλληλα και την εξάρτηση μας με την Δύση;
Εάν μετά από κάθε αναρχία ακολουθεί ένας μονάρχης ή μια δικτατορία κατά τον κανόνα της ιστορίας, αυτή η πολιτική, κοινωνική και συνταγματική αναρχία που επικρατεί σήμερα τι άραγε θα κυοφορήσει;
Σκεφθήκαμε ποτέ εάν η Μικρασιατική καταστροφή ήταν το χαστούκι από Γαλλία- Ρωσία που αμέσως ή εμμέσως βοήθησαν τους Τούρκους και η τιμωρία από την Αγγλία που ουδεμία βοήθεια παρείχε στον Ελληνισμό που πήγε να σηκώσει κεφάλι , γιατί αν δεν κατάλαβε το βάθος της υποταγής του σ’ αυτές, έπρεπε να γνωρίσει τα όρια της ελευθερίας του;
Ποιους ωφέλησε τελικά το δόγμα ακεραιότητας της Τουρκίας την Δύση ή την Ρωσία ; και τους δύο και σίγουρα όχι τους Έλληνες που κατέληξαν σε Εθνικό σπαραγμό.
Μήπως ο Βαλκανικός πόλεμος ως Ανατολικό ζήτημα, πέραν των εν αδίκω και δολίως υποκεινούμενων φιλοδοξιών κάποιων λαών για επέκταση, που μας ταλανίζει μέχρι και σήμερα , ήταν ο ανταγωνισμός των τριών δυνάμεων Αγγλία Γαλλία Ρωσία που έφεραν στο προσκήνιο τις άλλες τρείς δυνάμεις Γερμανία Αυστρία Ιταλία εγκαινιάζοντας τον αιώνα του νέου Ιμπεριαλισμού με προστριβές και συνασπισμούς μεταξύ των (η τριπλή συμμαχία από την μια και η τριπλή συνεννόηση από την άλλη ) , προοίμιο του μεγάλου Ευρωπαϊκού πολέμου που έμελλε να εξελιχθεί σε παγκόσμιο;
Τελικά ποιες Δυτικές αξίες είναι αυτές που ξεκίνησαν από τους κλασσικούς Έλληνες και διαμόρφωσαν έτσι αυτήν την Ευρώπη, που μετέτρεψε τις Δημοκρατίες σε ανώνυμες αγορές και το όραμα της σε κέρδος; Ποια Δημοκρατία μπορείς να οραματισθείς σ’ αυτήν την Ευρώπη που μόνο οι οικονομικοί δείκτες και οι αριθμοί της ενδιαφέρουν; Ποια ελευθερία και ποια εθνική κυριαρχία μπορεί να έχει ο λαός μας στους κόλπους αυτής της λυκοφωλιάς που μόλις εξόφλησε τα δάνεια της επανάστασης του από το εικοσιένα αποβάλλοντας τον διεθνή οικονομικό έλεγχο ( Δ.Ο.Ε ) που του είχαν επιβάλλει τότε ,σήμερα τον σέρνουν ξανά στον έλεγχο του Δ.Ν.Τ. και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με μνημόνια και λιτότητα ως τακτική ομηρίας και υποταγής, πάγια πολιτική κυριαρχίας των ισχυρών της Ευρώπης ;
Τίποτε δεν άλλαξε στον κόσμο αυτό, ίδιος τότε ίδιος τώρα και ένα Ελληνικό λαό που συνταιριάζει με το πολιτικό του σύστημα στην εξάρτηση και την υποτέλεια, με ένα πολιτικό σύστημα που πρώτα παίρνει την έγκριση από την Δύση και μετά ψηφίζεται από την ευνουχισμένη πολιτική συνείδηση και την ανιστορικότητα του λαού του.
Τι δεν καταλάβαμε και πότε θα καταλάβουμε εάν καταλάβουμε ως λαός το περιβάλλον που μας πολιορκεί από ψευτοσωτήρες της Δεξιάς και πουλημένους μοντερνιστές της Αριστεράς για να προστατευθούμε;
Μήπως η απώλεια της κλασσικής μας παιδείας για το αυτόνομο της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας ως αντίδοτο στις τοξίνες της επερχόμενης ισοπέδωσης των πάντων με την παγκοσμιοποίηση ήταν η αναπόφευκτη απόληξη στο σύμφωνο συμβίωσης και υποταγής στα συμφέροντα της Ε.Ο.Κ. και του ΝΑΤΟ ; Ένα Ν.Α.Τ.Ο που ως Ατλαντική συμμαχία δεν μπορεί να εγγυηθεί τα σύνορα μας και μια Ε.Ο.Κ ως Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν τα θεωρεί καν δικά της ; Και εμείς ακόμα επιμένουμε παραμένουμε και αναμένουμε την θεία Αποκάλυψη στην Δύση; Μια φιλολογία Ευρωπαϊκής καταγωγής ως άλλοθι της εξάρτησης ενός γηρασμένου πολιτικού συστήματος χωρίς πατρίδα που αναζητά με αλιζβερίσια την εξουσία στην ίδια του την πατρίδα, παλαιότερα από την Αγγλία, μετέπειτα από την Αμερική, τώρα από την Γερμανία και πάντοτε με συμφωνίες και συμβιβασμούς ανθελληνικούς υπό την πατρωνία της Δύσης ; "Ανήκομεν εις την Δύση>" το πολιτικό δόγμα έναντι της συνταγματικής αρχής "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες", η παροιμιώδης αντιπαράθεση δύο σπουδαίων πολιτικών σε παρελθόντα χρόνο, ιδεολογική σύγκρουση με βαθιά ιστορικά ερείσματα για εξαρτημένη ή ανεξάρτητη πορεία του Έθνους που παρέμεινε στα συνθήματα , πολιτικό ζητούμενο σε εκκρεμότητα που θα μας διχάζει και πάντοτε θα αποτελεί ερώτημα του Λαού και της Ιστορίας: ‘’Πότε η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες’’;
neinnewsgr.blogspot.gr