Ο Αλέξης Τσίπρας δημιουργεί το νέο… όραμα της κυβέρνησής του. Από το «θα σκίσουμε τα μνημόνια και θα κάνουμε τις αγορές να χορεύουν με τα δικά μας νταούλια» τώρα, στη συνέντευξη που έδωσε την Κυριακή λέει: «Θα βγούμε στις αγορές το 2017 και το 2018 θα βγούμε και από τα μνημόνια».
Έχουμε κάθε λόγο να μην τον πιστεύουμε. Άλλωστε τίποτε απ’ όσα είπε τους τελευταίους μήνες δεν επιβεβαιώθηκε. Είναι ένας πολιτικός απατεώνας που δεν έχει έρμα και κυρίως δεν έχει το συναίσθημα της αισχύνης.
Ο πρωθυπουργός εκτιμά ότι στις 24 Μαΐου θα κλείσει μια συμφωνία – πακέτο που θα περιλαμβάνει και το χρέος. Αν ισχύσει κάτι τέτοιο τότε αυτό σημαίνει ότι οι δανειστές τα δίνουν όλα χωρίς να έχουν απτές αποδείξεις ότι θα υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις και θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους.
Είναι γεγονός ότι η όποια συμφωνία θα είναι σκληρή για την Ελλάδα αφού τα 5,4 δις ευρώ και τα 3,6 του κόφτη κάνουν 9 δις ευρώ μέτρα, τα χειρότερα που έχει ψηφίσει ελληνική βουλή. Άραγε οι ξένοι έδωσαν λύση για το χρέος παίρνοντας σαν αντάλλαγμα τα παραπάνω μέτρα; Μαλάκωσαν ξαφνικά ή έγιναν φιλέλληνες; Ή μήπως πιστεύουν ότι η τιμωρία στην Ελλάδα είναι αρκετή;
Γεννιούνται πολλά ερωτήματα για τη στάση των δανειστών.
Είναι σίγουρο κατ’ αρχάς ότι ξέρουν πως αυτά τα μέτρα που επέβαλαν δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Μόνο έναν τρελός θα μπορούσε να πιστεύει πως σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια απογειώθηκαν τα ληξιπρόθεσμα χρέη, κανείς δεν πληρώνει και η ύφεση έχει διαλύσει τα πάντα, θα μπορέσουν να υλοποιηθούν αυξήσεις σε φόρους, μειώσεις συντάξεων, ανατιμήσεις σε προϊόντα. Δεν είναι καθόλου ηλίθιοι οι δανειστές. Γνωρίζουν ότι πρόκειται για μέτρα που δεν θα αποδώσουν αυτά που περιμένει η κυβέρνηση.
Το δεύτερο είναι ότι οι ξένοι δεν θεωρούν δικό τους, ιδιοκτησία τους το πρόγραμμα, το αφήνουν να το χρεωθεί ο Τσίπρας. Το αποκάλυψε άλλωστε ο ίδιος ο Ντομπρόσβσκις που ξεμπρόστιασε την κυβέρνηση. «Εμείς περικοπές δημοσίων δαπανών ζητήσαμε, η κυβέρνηση της Αριστεράς επέμενε σε νέους φόρους», είπε. Οι δανειστές λοιπόν αφήνουν να περάσει το πρόγραμμα του Τσίπρα γιατί δεν θέλουν να χρεωθούν την αποτυχία του, όταν έρθει η ώρα αυτή.
Το τρίτο είναι ότι δεν θέλουν να δημιουργήσουν άλλα προβλήματα στην Ευρώπη στην παρούσα φάση. Τα μέτωπα της Βρετανίας και της Ισπανίας είναι ορθάνοιχτα. Το Brexit απειλεί τη συνοχή της Ευρώπης ενώ ο κατακερματισμός δυνάμεων στην Ισπανία δεν αποκλείεται να οδηγήσει στην εξουσία τίποτε… Podemos και τότε θα λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που έχουμε εμείς είναι πολύ καλύτερη περίπτωση.
Για να μην πούμε για τη νέα πληγή που δημιουργείται στην Ιταλία με την πρωτιά του Μπέπε Γκρίλο ή την αναταραχή στη Γαλλία. Η Ευρώπη κλονίζεται παντού και μια νέα ελληνική τραγωδία δεν θα ήταν ό,τι καλύτερο την παρούσα χρονική στιγμή.
Οι δανειστές δίνουν, λοιπόν, περιθώρια στην Ελλάδα, δίνουν λίγο χρόνο στον Τσίπρα μέχρι να περάσουν τα δύσκολα και γνωρίζουν ότι σε λίγους μήνες αυτό το πρόγραμμα, που φέρει τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι δικό τους δημιούργημα θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Και τότε θα επανέλθουν ζητώντας ένα τρίτο, τέταρτο, πέμπτο μνημόνιο... έχουμε χάσει το λογαριασμό. Ένα μνημόνιο που όμως θα είναι δικό τους, θα είναι πολύ διαφορετικό και θα περιλαμβάνει και τον δημόσιο τομέα. Γνωρίζουν ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει να δώσει άλλα, εξαντλήθηκε, κατέρρευσε, είναι ημιθανής.
Το επόμενο χτύπημα θα είναι το δημόσιο και τότε δεν θα υπάρχουν ενδοιασμοί γι’ αυτό. Άλλωστε τότε το δίλημμα που θα μπει θα είναι ξεκάθαρο «ή κάνετε αυτά που σας λέμε ή δεν υπάρχει μέλλον στο ευρώ για εσάς».
Ουσιαστικά δηλαδή η υποδούλωση στους δανειστές δεν είναι με αυτό το μνημόνιο του Τσίπρα, αλλά με το επόμενο. Μέχρι τότε οι ξένοι θα έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα για τους κραδασμούς ενός Grexit, θα έχουν όλα τα όπλα τους έτοιμα και κυρίως δεν θα υπολογίσουν τίποτε και κανέναν. Το μήνυμα που θα μας στείλουν θα είναι ένα «διαλύστε το δημόσιο τομέα σας, απολύστε χιλιάδες πελατάκια των κομμάτων, κόψτε μισθούς και συντάξεις και ως αντάλλαγμα θα σας κρατήσουμε στο ευρώ αλλά με άλλους όρους».
Στην Ευρώπη οι φυγόκεντρες δυνάμεις αυξάνονται και μια έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ θα δημιουργήσει την εξής κατάσταση: Οι Βρετανοί θα διεκδικήσουν μια «ειδική σχέση», πιο ειδική από την σημερινή, θα ακολουθήσουν δύο – τρεις χώρες με τα ίδια αιτήματα και τότε η Γερμανία, ο απόλυτος κυρίαρχος, θα βάλει μπροστά το σχέδιό της για μια Ευρωπαϊκή Ένωση των ολίγων, μια «γερμανική Ευρώπη». Η οποία θα αποτελείται από έναν σκληρό πυρήνα με τη Γερμανία και τους δορυφόρους της και από τους υπόλοιπους που απλά θα είναι οι «φτωχοί συγγενείς» της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ίσως να υπάρχει και ένα νόμισμα δύο ταχυτήτων.
Σ’ αυτό το νέο σκηνικό, λοιπόν, η Ελλάδα δεν θα έχει θέση στην πρώτη γραμμή. Θα έχει βγει εκτός με δική της ευθύνη και θα παρακαλάει κιόλας να βρίσκεται στη δεύτερη ταχύτητα.
Δεν έχει σημασία ποιος θα είναι τότε στην κυβέρνηση. Μπορεί αυτό να συμβεί το 2017 ή το 2018. Σημασία έχει ότι τα λάθη των προηγούμενων ετών, κυρίως δε το εγκληματικό δεκαεξάμηνο της κυβέρνησης Τσίπρας οδηγούν τη χώρα σε μια ευρωπαϊκή αποβολή. Δύσκολο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο εθνικολαϊκισμός του να μπορέσουν τώρα να καταλάβουν που οδηγείται η Ελλάδα και να αλλάξουν ρότα.
Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε, όσοι πρόδωσαν την εθνική προσπάθεια από το 2012 και μετά θα πληρώσουν. Όμως, ένα μένει απ’ όλη αυτή την τραγωδία. Ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει στο παρελθόν της. Δεν θα μπορέσει να γίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.