Πρώην εκπρόσωπος του FBI στο Κέντρο της αντιτρομοκρατικής της CIA, ο τ. ειδικός πράκτορας Mark Rossini μεταξύ 1999 και 2003, ήταν ο αρχικός πράκτορας της διασύνδεσης του FBI στο εσωτερικό της Alec Station, της μονάδας της CIA επιφορτισμένος να ιχνηλατεί τον Oussama ben Laden και τους συνεργάτες του. Στη συνέχεια ήταν ένας από τους συνιδρυτές του Εθνικού Κέντρου της Αντιτρομοκρατικής (NCTC), μια ομοσπονδιακή υπηρεσία υπαγόμενη στο Διευθυντή Εθνικών Πληροφοριών (DNI).Σε αποκλειστικότητα μας διοχετεύει αναλύσεις για τις περιθωριακές επιχειρήσεις της CIA και των εταίρων τους στη Συρία. Αποκρυπτογραφεί ομοίως τις επικίνδυνες διασυνδέσεις μεταξύ των δυτικών δυνάμεων και της Σ Αραβίας…
Μετά την αναχώρησή του από το FBI το 2008, ο Mark Rossini, έγινε σύμβουλος σε τομείς της εγκληματικότητας της τρομοκρατίας και της κυβερνοασφάλειας.Η συνάντηση έγινε σε ένα καφέ στο Παρίσι:
Η Συρία ένα « νέο Αφγανιστάν» για τη CIA
Mετά τις επιθέσεις κατά των Δίδυμων Πύργων το Πεντάγωνο,η Υπηρεσία σκλήρυνε την αντιτρομοκρατική της πολιτική καρατώντας αιθαίρετα βασανίζοντας και εξολοθρεύοντας μέλη του δικτύου του Ben Laden στο πλαίσιο του « παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Ή στον απόηχο της αραβικής άνοιξης η CIA άλλαξε ριζοσπαστικά προσέγγιση απέναντι σε αυτό το νεφέλωμα τουλάχιστον στην συριακή διαμάχη.
Ο Mark Rossini ερωτώμενος επί αυτού του ακανθώδους θέματος επιβεβαιώνει ότι « η CIA και οι δυτικοί και οι φιλοδυτικοί εταίροι της υποστήριξαν πολιτοφυλακές που σχετίζονταν ή είχαν διασυνδέσεις με την al–Qaïda κατά του Bachar el–Assad. » Αυτός ενισχύει έτσι τις δηλώσεις της κοινοβουλευτικού Tulsi Gabbard, που είναι σήμερα στρατιωτικός και διπλωματικός σύμβουλος του Bernie Sanders.Τον τελευταίο Οκτώβρη 3 εβδομάδες πριν τις επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη στο Παρίσι η κ.Gabbard κατήγγειλε στο CNN το μυστικό πόλεμο της CIA κατά της κυβέρνησης el-Assad, καθώς αυτή ήταν καλά πληροφορημένη αφού εδρεύει στην Επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων επί των Ενόπλων Δυνάμεων. Στη φημισμένη εκπομπή The Situation Room, αυτή είχε τότε εξηγήσει ότι αυτή η περιθωριακή πολιτική ήταν « παράνομη » και « αντιπαραγωγική γιατί συγχρόνως αμερικανικά όπλα πάνε στα χέρια των εχθρών μας στην al–Qaïda και στις άλλες ισαλμιστικές εξτρεμιστικές οργανώσειςπου είναι ορκισμένοι εχθροί μας. Αυτές είναι οι οργανώσεις που μας επιτέθηκαν την 11η Σεπτέμβρη και θα έπερεπε να αναζητήσουμε να τους νικήσουμε αλλά ωστόσο εμείς τους υποστηρίζουμε με αυτά τα όπλα για ν΄ανατρέψουν τη συριακή κυβέρνηση.»
Θυμίζοντάς του αυτές τις δηλώσεις της Tulsi Gabbard – που έπειτα κατέθεσε μια πρόταση νόμου στο Κογκρέσο για να σταματήσει αυτός ο μυστικός πόλεμος–,ρωτάω τον Mark Rossini αυτό που εκείνςο σκέφτεται γι αυτήν την περιθωριακή πολιτική ως τ.υψηλόβαθμοςτης αντιτρομοκρατικής.Μου απαντά ότι « η εμπλοκή μας σε αυτές τις επιχειρήσεις για ν΄ανατραπεί ο Bachar el–Assad είναι αναμφίβολη. Ο πρόεδρος Obama επανέλαβε πολυάριθμες φορές ότι αυτός ο τελευταίος έπρεπε να φύγει. Επιτέλους αυτός ο μυστικός πόλεμος της CIA και τον συμμάχων της για ν΄ανατρέψουν τον el–Assad είναι καταστροφική και η αμερικανική κυβέρνηση επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη όπως στο Αφγανιστάν τα χρόνια του 1980. »
Επιβεβαιώνει έτσι τις αναλύσεις πολλών ειδικών εκ των οποίων του μεγάλου reporter του Régis Le Sommier, που πρόσφατα δημοσιοποίησε ένα παθιασμένο έργο που τιτλοφορείται Daech, l’histoire. Μέσα στο Paris Match, αυτός υπογράμμισε ότι τον τελευταίο Ιούλη το , « τ.αφεντικό των στρατιωτικών πληροφοριών ο Michael Flynn δηλώνει στην αλυσίδα Al–Jazira, ότι ο Λευκός Οίκος πήρε το ρίσκο να εξοπλίσει τους αντάρτες ενώ ήξερε ότι στο εσωτερικό τους θα μπορούσαν να υπάρχουν ομάδες όπως η Daech.
Με άλλα λόγια ….η Daech είναι η δημιουργία των ΗΠΑ ένα σενάριο συγκρινόμενο με αυτό της γέννησης της Al–Qaïda στο Αφγανιστάν τιη δεκαετία του 1980 ».
Ο πόλεμος στη Συρία και το « Μεγάλο παιχνίδι »της ενέργειας
Τον ρωτάω τότε για τις αιτίες μια τέτοιας αλλαγής στρατηγικής, γνωρίζοντας ότι οι ΗΠΑ είναι επίσημα σε πόλεμο κατά της τρομοκρατίας μετά το Σεπτέμβρη του 2001. Σύμφωνα με αυτόν « οι αμερικανοί υπεύθυνοι θεώρησαν ότι εξοπλίζοντας την αντιπολίτευση και αφήνοντας τους Σαουδάραβες να χρηματοδήσουν τους δικούς τους εξτρεμιστές μαχητές για ν΄ανατρέψουν τον τον “άπιστο Bachar ” στη Συρία, το σαουδαραβικό βασίλειο δεν θα ήταν εμπόδιο στη συμφωνία μας με το Ιράν. »
Σε μια γειτνιάζουσα ανάλυση αυτή του ειδήμονα Nafeez Mosaddeq Ahmed, αυτός προσθέτει ότι « παράλληλα ως διευθύνοντες τον OPEP, οι σαουδάραβες μας βοήθησαν να πέσουν οι τιμές του πετρελαίου για να περιθωριοποιθεί ο Vladimir Poutine από την εξουσία καταστρέφοντας τη ρωσική οικονομία καθλως αυτή είναι ουσιαστικά βασισμένη στα έσοδα από το πετρέλαιο.Η είσοδος στον πόλεμο της Ρωσίας μεσα στη συριακή διαμάχη έπληξε αυτήν την σαουδαραβοαμερικανική συμφωνία . Πράγματι ο Πούτιν έπαιξε αριστοτεχνικά το χαρτί του στη Συρία και αντίθετα απ΄ό,τι ανέμενε Washington και το Riyad, lο ρωσικός λαός συνεχίζει να τον υποστηρίζει μαζικά.»
Ο Mark Rossini υπογραμμίζει επομένως το κεντρικό ρόλο της Σ Αραβίας στους χειρισμούς της Washington κατά el-Assad και Poutine. Αντίθετα προσθέτει ότι « επί του θέματος της περιθωριακής υποστήριξης στις ισλαμιστικές οργανώσεις στη Συρία δεν μπορούμε ν΄αγνοήσουμε το ρόλο της Τουρκίας και του Κατάρ. Ως σουνιτικές χώρες αυτές οι τελευταίες είναι τοποθετημένες στο πλευρό της Σ Αραβίας στο στκοπό να ξεφορτωθεί τον el–Assad, παρά τις αρχικές διαφωνίες επί του θέματος των Αδερφών Μοσυουλμάνων. Για τις ΗΠΑ το πρόβλημα είναι ότι εμείς ξέρουμε ότι οι τούρκοι δεν είναι αδύναμοι και ότι αυτοί παρεμβαίνουν αρνητικά στον πόλεμο της συμμαχίας κατά της Daech – βομβαρδίζοντας τις κουρδικές που μάχονται αυτήν την οργάνωση στο έδαφος. Ή έχουμε ανάγκη να έχουμε πρόσβαση σε αεροπορική στρατιωτική βάση στο Incirlik.Οι τούρκοι έχουν συνείδηση ότι παίζουν αυτό το χαρτί με κάποιον κυνισμό. Και όπως αποδείχθηκε αυτοί υποστηρίζουν ομοίως τους αντάρτες anti–Assad.ή αυτοί οι τελευταίοι ουσιαστικά παγιδευμένοι από Daech και al–Nosra –το συριακό παρακλάδι της al–Qaïda –, με τούρκικες και καταριανές συνέργειες. Αλλά οι σαουδάραβες ήταν οι αρχικοί χρηματοδότες αυτής της πολιτικής όπωςτο αποκάλυψε πρόσφατα το New York Times, που μιλάει για “πολλά δισεκατομμύρια δολάρια ” επενδυμένα από τη Σ Αραβία και τοςυ συμμάχους της σε αυτόν τον μυστικό πόλεμο. » …..
Islamisme, pétrodollars και δυτικός « ρεαλισμός »
Ρωτάω τον Mark Rossini ποιά είναι τα θεμέλια αυτής της συμμαχίας αμερικανοσαουδαραβικής όλο και πιο αναξιόπιστης που διαιωνίζεται από το Σύμφωνο του Quincy το Φλεβάρη του 1945. Σύμφωνα με αυτόν « εμείς πολύ απλά έχουμε ανάγκη από πετρέλαιο για να επιβιώσουμε και ν΄αναπτυχθούμε. Χωρίς αυτήν την πρώτη ύλη η παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει.. Το σαουδαραβικό βασίλειο είναι ένα στοιχείο κεντρικό της στρατηγικής συμμαχίας μας που προσβλέπει στην ασφάλεια και στην καλή οικονομική υγεία των ΗΠΑ. Έπειτα από την δημιουργία της Saudi Aramco το 1933, η Αμερική και οι δυτ. της σύμμαχοι κέρδισαν μια πρόσβαση άνευ προηγουμένου στον πετρελαικό πλούτο της Σ Αραβίας.Και έτσι θράφηκε η οικονόμία μας μεταπολεμικά»
Προσθέτει ότι «για να εγγυηθούν την ασφάλεια του σαουδαραβικού βασιλείου, οι ΗΠΑ δόμησαν και διατήρησαν μια στρατιωτική παρουσία πάνω σε αυτό που θεωρήθηκε ως μια γη αγία ελεγχόμενη από τους wahhabites. Αυτοί οι τελευταίοι θεωτούνται ως οι αυστηροί φύλακες του ισλαμικού νόμου.
Οι σαουδάραβες θέλουν και έχουν ανάγκη από την προστασία μας για την αγια γη τους και το πετρέλαιό τους. Επιτέλους δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η Σ Αραβία δια των μεσολαβητών χρηματοδότησε τις σουνιιτικές εξετρεμιστικές φράξιες εκ των οποίων αυτές που δόμησαν την Daech.Η συμμαχία που διευθύνεται από το Πεντάγωνό υποτίθεται ότι πολεμάει αυτήν την οργάνωση έπειτα από τον Αύγουστο του 2014.
Πρόκειται για μια κατάσταση προβληματική και αντιφατική αλλά ευτυχώς η οργάνωση του al–Baghdadi χάνει έδαφος σε Ιράκ και Συρία»
Ο Mark Rossini υπογραμμίζει ότι ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας » δεν θα κερδηθεί αν τα δυτικά κράτη και οι σύμμαχοί τους υποστηρίζουν περιθωριακά τους τζιχαντιστές για ν΄ανατρέψουν ξένες κυβερνήσεις όπως σε Λιβύη και Συρία.. …παρ΄όλα αυτά ελπίζει ότι οι διάφορες πρωτοβουλίες γύρω από τη συμφωνία με το Ιράν θα ενδυναμώσουν μια τοπική αποκλιμάκωση η οποία θα ήταν περισσότερο από επιθυμητή στην οπτική της επέκτασης της συριακής διαμάχης εκτός συνόρων της χώρας–όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε με τις δυνατές εντάσεις μεταξύ τούρκων και ρώσων.» mediapart 22.5.16
dimpenews