ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ Κ.
Όσο πυκνώνουν τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο αυξάνεται η απελπισία των... αντιπάλων του! Παράξενο, έτσι;
Ακούμε σοβαρούς ανθρώπους γύρω μας και διαβάζουμε σοβαρούς αρθρογράφους τριγύρω, να βεβαιώνουν πως ο Τσίπρας "τα έχει κλείσει όλα", "τα περνάει όλα στη Βουλή" και, τέλος πάντων, "υπάρχει μεγάλο μέρος του κόσμου, που ό,τι κι αν κάνει θα εξακολουθεί να τον στηρίζει"...
Όλα αυτά δεν είναι ακριβώς "προπαγανδιστικοί ισχυρισμοί".
Είναι όμως, μισές αλήθειες, που ισοδυναμούν με ολόκληρα ψέματα!
Και πάνω απ' όλα, σπάνε το ηθικό του μεγάλου και πλειοψηφικού τμήματος της κοινωνίας, που θέλει να φύγει ο Τσίπρας!
Ενώ ενισχύουν τη διάθεση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, να επιμένει, παρ' ό,τι ξέρει πως έχει χάσει πια την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Όλα αυτά δίνουν "ανάσες" στον Τσίπρα και ανακόπτουν τη δυναμική των αντιπάλων του. Και το χειρότερο: τα διαδίδουμε πρώτοι εμείς που, είμαστε εναντίον του! Ας δούμε τι ισχύει απ' όλα αυτά και τι όχι:
* Πρώτον, είναι αλήθεια πως μπορεί να περάσει τα μέτρα των 5,5 δισεκατομμυρίων, εφ' όσον όμως τα σερβίρει με κάποια υπόσχεση για "κούρεμα χρέους". Αυτό το τελευταίο έχει ακυρωθεί. Και θα μπορούσε να του δώσει μια "Πύρρεια νίκη" στη Βουλή - να περάσει το πακέτο - εφ' όσον όμως, δεν συνοδευόταν κι από ένα άλλο πακέτο - "κάβα": τα πρόσθετα 3,6 δισεκατομμύρια που του ζητάνε από τώρα...
Όσο επιμένουν να του τα ζητάνε, ό ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει (και ο Τσίπρας και ο Δραγασάκης και η Γεροβασίλη) πως τα πρόσθετα μέτρα δεν περνάνε!
* Ναι, είναι αλήθεια, πως μάλλον τα έχει συμφωνήσει και αυτά. Αλλά είναι επίσης αλήθεια, πως όσο κι αν τα έχει συμφωνήσει, στη Βουλή δεν περνάνε. Πολύ περισσότερο που το "γλυκαντικό" (sweetener) του κουρέματος χρέους δεν υφίσταται πια...
* Ναι, είναι αλήθεια, πως κάποιο προπαγανδιστικό "μπαλαμούτι" μπορεί πάντα να βρεθεί: να ονομάσουν τα "πρόσθετα" κάπως αλλιώς, να περάσουν τη "δέσμευση για τα πρόσθετα" ως... "μη δεσμευτική" (!), να περάσουν μια γενικόλογη δήλωση για το χρέος, ως κάτι "ουσιώδες", όλα αυτά μπορούν να γίνουν, αλλά δεν αρκούν πια...
Τα ψέματα είναι πολύ χρήσιμα, αν τα χρησιμοποιεί κανείς με μέτρο. Αν συνεχώς αυξάνει τη δόση, τότε στο τέλος, φτάνει να λέει... αλήθειες και να μην τον πιστεύει κανείς!
Τα τελευταία 24ωρα ακούστηκε επίμονα ότι "δεν θα ανοίξουν οι τράπεζες την Τετάρτη" (του Πάσχα). Γιατί έρχεται "κούρεμα καταθέσεων" λέει, αν δεν υπάρξει συμφωνία την επόμενη Δευτέρα. Πολύ περίεργη φήμη. Γιατί όσο υπάρχουν capital controls, δεν χρειάζεται να κλείσουν οι τράπεζες. Έτσι κι αλλιώς μαζικές αναλήψεις δεν μπορούν να γίνουν.
Μάλλον τα διαδίδουν αυτά κάποιοι "παπαγάλοι" του ΣΥΡΙΖΑ, για να πειθαναγκάσουν τους βουλευτές τους να ψηφίσουν άρον-άρον, ό,τι τους φέρουν. Όμως έτσι τορπιλίζουν το κλίμα εντελώς. Και δείχνουν πως έχουν πλήρως παραδοθεί...
* Ναι, πράγματι, πολλοί βουλευτές του, είναι τόσο "φτιαγμένοι" από την εξουσία - ή τόσο φοβισμένοι να τη χάσουν - που είναι πρόθυμοι να ψηφίσουν τα πάντα! Όμως, σημασία δεν έχει τι θα κάνουν οι περισσότεροι. Σημασία έχει αν υπάρχουν κάποιοι 10 ή 15 ή 20 (στους 144, δηλαδή γύρω στο 10% ή και λιγότεροι ακόμα), που δεν είναι έτοιμοι να ψηφίσουν τα πάντα.
Εδώ σημασία δεν έχει τι θα κάνουν "οι περισσότεροι" βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε πως νιώθει ο "μέσος βουλευτής"του ΣΥΡΙΖΑ. Σημασία έχει αν υπάρχει έστω και ένα 5% που θα κάνει διαφορετικά. Σημασία έχει όχι ο "μέσος", αλλά ο "οριακός"!
* Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην κοινωνία. Σημασία δεν έχει πως νιώθει ο "μέσος ψηφοφόρος" του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015, ή έστω το Σεπτέμβριο του 2016. Ναι, πράγματι, οι περισσότεροι είναι απογοητευμένοι. Ναι, πράγματι, πολλοί προσχωρούν στην άποψη ότι "και οι άλλοι τα ίδια θα έκαναν". Αυτή η ισοπεδωτική λογική (που βρίσκεται και εντελώς εκτός πραγματικότητας) είναι η πιο ύπουλη προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ! Που, όμως, ενισχύεται και διαχέεται ακόμα κι από αντιπάλους του...
Το κρίσιμο όμως, είναι, αν υπάρχει ένα έστω και 20% με 25% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (7-8% του συνολικού εκλογικού σώματος) που είναι πρόθυμοι να πάνε να ψηφίσουν εναντίον του!
Κι αυτό το ποσοστό - των "μετανιωμένων" που "γυρίζουν" - το δείχνουν ήδη οι δημοσκοπήσεις! Ήδη υπάρχει! Και πριν ψηφιστούν τα όποια μέτρα...
Πολύ περισσότερο αν ψηφιστούν κι αρχίζει να πληρώνει ο κόσμος...
* Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται, παρ' όλα αυτά, πως για τα ψέματα που είπε, και για την εξαπάτηση που έκανε, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να έχει "μεγάλη επιρροή". Η κυβερνητική φθορά μοιάζει να μη τον "αγγίζει"...
Αυτό συγγνώμη, δεν είναι αλήθεια! Το ακριβώς αντίθετο ισχύει:
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνο μέσα σε οκτώ μήνες διακυβέρνησης - από τις αρχές Φεβρουαρίου μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου της προηγούμενης χρονιάς - έχασε 320 χιλιάδες ψηφοφόρους! Και μάλιστα χωρίς να κάνει τίποτε, στο μεταξύ! Χωρίς να πληρώσει ο κόσμος ούτε ένα ευρώ παραπάνω σε σχέση με πριν. (Τα μέτρα που πήρε τον Ιούλιο άρχισε να τα νιώθει ο κόσμος μετά. Και τώρα θα νιώσει πολύ περισσότερα)
Μπορεί να πήρε το Σεπτέμβρη παραπλήσιο ποσοστό με τον Ιανουάριο του 2015, αλλά έχασε τεράστιο αριθμό ψηφοφόρων...
Για να έχουμε μια βάση σύγκρισης, ο Σαμαράς μέσα σε 2,5 χρόνια κι ενώ έκανε πάρα πολλά, έχασε μόλις 107 χιλιάδες ψηφοφόρους. Η κυβερνητική φθορά του Τσίπρα μέσα σε οκτώ μήνες και χωρίς να κάνει τίποτε, ήταν τριπλάσια απ' όσο έχασε ο Σαμαράς μέσα σε δυόμιση χρόνια!
Η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, είναι μεγάλη, έχει ήδη αρχίσει προ πολλού κι όπως δείχνουν όλα είναι πολύ μεγαλύτερη σήμερα, απ' ό,τι ήταν πέρσι το Σεπτέμβριο.
* Ναι, είναι αλήθεια, ότι η ΝΔ δεν έχει δείξει να κερδίζει μεγάλο μέρος από τις "απώλειες" του ΣΥΡΙΖΑ. Κερδίζει ασφαλώς. Αλλά όχι εντυπωσιακά πράγματα ακόμα...
* Ναι, είναι αλήθεια, πως όλοι εκείνοι οι "φωστήρες" που έψεγαν το Σαμαρά γιατί έπιασε "μόλις 28%" πέρσι τον Γενάρη, απέναντι στο "τσουνάμι" του ΣΥΡΙΖΑ τότε, σήμερα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους. Γιατί βλέπουν πως εκείνο το 28% ήταν πολύ σημαντικό και δεν μπορούν ακόμα να το πλησιάσουν δημοσκοπικά, παρά το γεγονός πως ο αντίπαλός τους τώρα δεν είναι "στα πάνω του" όπως πέρσι, αλλά καταρρέει...
Το πιο σημαντικό όμως, είναι, πως το αίτημα "να φύγει ο Τσίπρας" κερδίζει συνέχεια έδαφος, είναι πια - ή τείνει να γίνει - "πλειοψηφικό" και το εκφράζει σήμερα σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ό,τι κι αν λένε για τον Κυριάκο (άλλα δικαίως, άλλα όχι) η πολιτική του "στροφή" να πει στον Τσίπρα "φύγετε τώρα" του έδωσε και προβάδισμα και υπεροχή, ενώ είναι πιθανό να του δώσει και "δυναμική", αν γίνουν άμεσα εκλογές. Μια "δυναμική" που μπορεί να τον φέρει πάνω (ή και πολύ πάνω) από το 30%.
Είναι δηλαδή πιθανό πια να ψηφίζουν Κυριάκο, ακόμα κι εκείνοι που διαφωνούν μαζί του σε πολλά, ακόμα κι εκείνοι που δεν πιστεύουν ότι μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό, μόνο και μόνο για να φύγει ο Τσίπρας που τα διάλυσε όλα και κορόϊδεψε τους πάντες.
Για να το πω διαφορετικά: Ο Σαμαράς τον Ιανουάριο του 2015 με όλους εναντίον του πήρε 28% ή 1 εκατομμύριο 810 χιλιάδες ψήφους.
Η ΝΔ χρειάζεται ακόμα ένα 5% με 7% ψηφοφόρους (300 με 450 χιλιάδες παραπάνω) για να επιτύχει πολύ μεγάλη νίκη και να γίνει απόλυτος κύριος των εξελίξεων. Το μεγάλο όπλο που έχει πλήρως κατοχυρώσει ο Κυριάκος, είναι πως αποτελεί το μόνο "όχημα" για να φύγει ο Τσίπρας.
Συνεπώς και πάλι - όπως και να το εξετάσουμε, απ' όπου κι αν το πιάσουμε - σημασία δεν έχει τι θα κάνει ο "μέσος ψηφοφόρος" του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τι θα κάνει ο "οριακός" αγανακτισμένος ψηφοφόρος. Του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κομμάτων ή της "αποχής".
Συμπέρασμα: η ΝΔ δεν χρειάζεται να ασχολείται με το τι λένε διάφοροι από 'δω κι από εκεί. Χρειάζεται να συσπειρώσει όσους είχε κερδίσει ο Σαμαράς τον Ιανουάριο του 2010 (ο Μεϊμαράκης κατάφερε να... χάσει 200 χιλιάδες ψηφοφόρους απ' αυτούς το Σεπτέμβριο!) και να προσελκύσει 300-400 χιλιάδες ακόμα είτε απ' ευθείας από το ΣΥΡΙΖΑ είτε από μικρότερα κόμματα είτε από την αποχή. Κι αυτοί οι αριθμοί υπάρχουν...
Τα υπόλοιπα θα τα κάνει η εσωστρέφεια που θα δημιουργηθεί μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ήττα τους.
Και μην υποτιμάτε ποτέ το τεράστιο "ταλέντο" που έχουν οι αριστεροί να ..."σκοτώνονται" μεταξύ τους, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά γι' αυτούς.
Κι όσο κρατάνε σφιχτά βιδωμένο το "καπάκι" πάνω στη "χύτρα που βράζει", τόσο με περισσότερη ένταση θα "εκραγεί"...
Γι' αυτό και ο Τσίπρας φοβάται σήμερα, όπου κι αν κοιτάξει γύρω του:
--Φοβάται, γιατί τίποτε δεν του βγαίνει...
Πόσες φορές μας διαβεβαίωσε, το τελευταίο διάστημα πως όλα πάνε καλά κι όλα είναι έτοιμα να κλείσουν και διαψεύστηκε παταγωδώς;
--Φοβάται, γιατί τα μέτρα μαζί με τα πρόσθετα δεν είναι εύκολο να περάσουν.
--Φοβάται, γιατί ακόμα κι αν τα πέρναγε "αβρόχοις ποσί" από τη Βουλή, θα ήταν δύσκολο να τα εφαρμόσει μετά, ενώ η φθορά του, που είναι ήδη πολύ μεγάλη, θα γινόταν αληθινή κατάρρευση. Και χωρίς επιστροφή...
--Φοβάται, γιατί ξέρει πως μόλις υπογράψει, οι εταίροι, που του έχουν
διαμηνύσει πως έχουν πάψει να τον εμπιστεύονται, θα μπορούν, ανά πάσα στιγμή να
του τραβήξουν το χαλί.
--Φοβάται περισσότερο, γιατί ξέρει πως τώρα πάνε να τον ακυρώσουν ως μελλοντική αντιπολίτευση (αν υπογράψει το σύνολο των μέτρων σήμερα). Κι αμέσως μετά, εφ' όσον υπογράψει, θα τον ακυρώσουν και ως κυβέρνηση.
--Φοβάται ακόμα περισσότερο, γιατί καταλαβαίνει πως αν πάει σε εκλογές άμεσα, ακόμα κι αν διατηρήσει ένα "ευπρόσωπο ποσοστό" (της τάξης του 23% ας πούμε), η γκρίνια που θα ξεσπάσει στο κόμμα του αμέσως μετά, θα είναι ανυπόφορη. Πολύ περισσότερο, αν πέσει κοντά ή κάτω από το 20%. Τότε θα αντιμετωπίζει αληθινή "έκρηξη"...
--Φοβάται, τέλος, γιατί αρχίζει να υποψιάζεται ότι είναι πιθανό να του ... "ξεφουρνίσουν" και κούρεμα καταθέσεων! Να του πουν δηλαδή, ότι μπορεί να γλιτώσει τα "πρόσθετα" μέτρα, μόνο αν "κουρευτούν" οι καταθέσεις και μειωθεί το ελληνικό χρέος από τους ίδιους τους Έλληνες! Δηλαδή φοβάται μη του γυρίσει "μπούμεραγκ" όλη η αυτή η φασαρία που έκανε για το χρέος. Που σύμφωνα με την περσινή έκθεση του ΔΝΤ ήταν απολύτως βιώσιμο το Δεκέμβριο του 2014.
Για όλους αυτούς τους λόγους, όπου και να κοιτάξει γύρω του φοβάται.
Όπου και να γυρίσει βλέπει αδιέξοδα.
Και γι' αυτό είναι πολύ προτιμότερο να εμπλέξει και άλλους στα αδιέξοδα όπου έχει οδηγήσει τον τόπο. Παρά να προσπαθήσει να απεμπλακεί.
Είναι αργά πια για να "απεμπλακεί"...
Το πρόβλημα είναι πως δεν θα υπάρχουν πρόθυμοι να "εμπλακούν" μαζί του.
Μοιάζει με ζόμπι! Dead man walking, που λένε οι Αμερικανοί.
Και το τραγικό είναι πως, ενώ ο ίδιος μοιάζει και μάλλον νιώθει "ζόμπι", υπάρχουν κάποιοι δικοί μας που τον βλέπουν ακόμα... "κυρίαρχο του παιγνιδιού"!
Τόση πια "εσωτερίκευση της ήττας";
Μήπως "νεκροφιλία";
Τι να πει κανείς;