Η υπόθεση με τη νομιμοποίηση των «πολιτικών offshore» δεν είναι απλή. Δεν είναι μόνο ένα δημοσίευμα που προκαλεί πάταγο, βγαίνουν διαψεύσεις και την άλλη μέρα ξεχνιέται.
Είναι μια υπόθεση από αυτές που μπορούν να ρίξουν κυβερνήσεις ή στην καλύτερη περίπτωση να υπάρξουν παραιτήσεις. Σκεφτείτε να περνούσε μια τέτοια διάταξη επί Νέας Δημοκρατίας. Θα είχαν σηκώσει από τον τάφο μέχρι και τον Άρη Βελουχιώτη για να τον βγάλουν να κάνει διαδήλωση στο Σύνταγμα.
Όμως τώρα μια τέτοια διάταξη πέρασε επί ΣΥΡΙΖΑ, η πρώτη φορά Αριστερά ή κάποιο ανεξέλεγκτο κομμάτι της επιχειρεί εν κρυπτώ, μέσα σε ένα κείμενο 7.500 σελίδων να νομιμοποιήσει εξωχώριες εταιρείες που ιδρύουν πολιτικά πρόσωπα.
Τα ερωτήματα πολλά και δεν απαντήθηκαν από την μπουρδουκλωμένη ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Ποια είναι η σκοπιμότητα για να ψηφιστεί μια τέτοια διάταξη; Εξυπηρετεί το γενικό συμφέρον; Έχει μια διάσταση που εμείς οι κοινοί θνητοί δεν μπορούμε να αντιληφθούμε;
Ψηφίστηκε μέσα σε ένα νομοσχέδιο το οποίο υποτίθεται ότι ήταν προαπαιτούμενο για να πάρουμε τη δόση; Αν είναι έτσι ποιος ο λόγος να μπει μέσα; Το ζήτησαν οι δανειστές; Αμφιβάλλουμε. Ποιος το ζήτησε τότε;
Η επόμενη ερώτηση είναι ποιοι θα «βολευτούν» από την ψηφισθείσα πλέον διάταξη. Έχει αναδρομική ισχύ; Νομιμοποιούνται εξωχώριες εταιρείες συγκεκριμένων προσώπων; Έγινε με λίγα λόγια για να καλυφθούν συγκεκριμένοι πολιτικοί κι αν ναι ποιοι;
Κάποιος είπε ότι το έκαναν για γνωστό πολιτικό που κάποτε είχε offshore. Άλλος είπε ότι ενδεχομένως να πέρασε η διάταξη για κάποιον άλλον πολιτικό για τον οποίο δεν γνωρίζαμε ότι έχει τέτοια δραστηριότητα. Τέλος υπάρχουν κι εκείνοι που πιστεύουν ότι κρύβεται κάτι πολύ σημαντικότερο. Κι αυτό έχει να κάνει με το πακέτο των ιδιωτικοποιήσεων που έρχονται. Η πιάτσα λέει ότι για κάθε δουλειά που γίνεται, για κάθε πώληση, για κάθε συμφωνία η «μίζα» είναι ακόμη και 10% του τελικού τιμήματος. Ποιος θα τα πάρει όλα αυτά τα λεφτά και πώς θα τα κρύψει; Μήπως με κάποια off shore σε κάποια… φορολογικά συνεργάσιμη χώρα; Δηλαδή νόμιμη μπίζνα που θα κρυφτεί πίσω από μια εταιρεία με το πρόσχημα ότι είναι ελεγχόμενη;
Είναι ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν από την κυβέρνηση γιατί στην πιάτσα ακούγονται πολλά. Επειδή το ηθικό πλεονέκτημα είναι ένας ακόμη αριστερός μύθος δε θα σταθούμε σ’ αυτό. Λαμογιές κάνει και αυτή η κυβέρνηση όπως έκαναν και οι άλλες. Όμως, ο ελληνικός λαός πρέπει να ξέρει τι παίζεται στην πλάτη του. Δεν θα πάει αύριο να πληρώσει υψηλότερο ΦΠΑ επειδή κάποιος υπουργός πέρασε μέσα σε χιλιάδες σελίδες μια τόσο περίεργη διάταξη. Κι εν πάση περιπτώσει οι 153 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ που ψήφισαν το πολυνομοσχέδιο, θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν είναι λαμόγια. Μπορεί να είναι παραπλανημένοι ή αδιάβαστοι. Μπορεί να μην έχουν πάρει χαμπάρι τι ψήφισαν και τι συμφέροντα εξυπηρετούν. Δεν οφείλουν να μάθουν την αλήθεια ή απλά θα φωνάζουν για τον Παπασταύρου ή όποιον άλλον τους συμφέρει προκειμένου να πετάξουν τη μπάλα στην εξέδρα;
Είναι τίμιοι πολλοί από αυτούς; Ας το αποδείξουν, αλλιώς θα φέρουν το στίγμα του «πλυντηρίου» σκοτεινών κύκλων. Θα είναι και οι ίδιοι συνένοχοι σε ένα οικονομικό, ηθικό, πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα.