Με τα πιο μελανά χρώματα διαγράφεται το μέλλον των Ελλήνων σύμφωνα με μια νέα έρευνα της diaNEOsis, η οποία καταγράφει σε βάθος χρόνου και συγκεκριμένα από το 2009 έως και το 2015, την βαθιά ύφεση που όλο και μεγαλώνει και παρασύρει στη μέγγενη της ακραίας φτώχειας το ελληνικό νοικοκυριό.
Τα νέα στοιχεία «σοκ» είναι χαρακτηριστικό δείγμα του «Γολγοθά» που βιώνουν οι Έλληνες από τα πρώτα χρόνια των μνημονίων και αποτυπώνουν επακριβώς την αποτυχημένη οικονομική πολιτική που επέβαλαν οι δανειστές με την έγκριση των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ αλλά και της σημερινής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Σύμφωνα με την έκθεση τουλάχιστον 1.647.703 πολίτες, που ισούται με το 15% του πληθυσμού το 2015, είναι κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας και αναγκάζονται να ζουν με μερικές εκατοντάδες ευρώ το μήνα που σε πολλές περιπτώσεις δεν ξεπερνούν τα 182 ευρώ.
Τα νούμερα είναι τρομακτικά, πιο συγκεκριμένα, στο νέο καθεστώς φτωχοποίησης που έχει επιβληθεί, το όριο της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα κυμαίνεται από 182 ευρώ το μήνα για μονομελές νοικοκυριό σε ημιαστικές ή αγροτικές περιοχές που ζει σε ιδιόκτητο σπίτι και μέχρι 905 ευρώ το μήνα για ζευγάρι με δύο παιδιά που ζει στην Αθήνα και πληρώνει ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο.
Αίσθηση προκαλεί το γεγονός πως οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν από το 2009 δείχνουν ότι όσο περνάει ο καιρός και φτάνοντας «αισίως» στο 2015 η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι ακόμα πιο δύσκολη και προδιαγράφεται να γίνει ακόμα δυσκολότερη. Ενδεικτικό είναι πως το ποσοστό της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα κυμαίνεται για το 2015 στο 15%, ενώ το 2011 το ποσοστό ήταν στο 8,9% και το 2009 δεν ξεπερνούσε το 2,2%.
Οι συνέπειες στο μεγαλύτερο εύρος του κοινωνικού ιστού είναι κάτι παραπάνω από αισθητές. Σύμφωνα με την έκθεση τα πρώτα θύματα της οικονομικής «σφαγής» είναι τα παιδιά και οι νέοι. Πιο συγκεκριμένα τα αποτελέσματα δείχνουν ένα εντυπωσιακά υψηλό ποσοστό ακραίας φτώχειας στα παιδιά (17,6%) και στους νέους ηλικίας 18-29 (24,4%), ενώ αντίθετα μόνο το 2,7% του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 έχει εισόδημα κάτω από το όριο.
Αναφορικά με τις οικογένειες το νοίκι φαίνεται πως παίζει ένα καθοριστικό ρόλο. Η μελέτη αποκαλύπτει πως οι οικογένειες που νοικιάζουν την οικογενειακή τους εστία αντιμετωπίζουν πολύ υψηλότερα ποσοστά ακραίας φτώχειας από ό,τι εκείνες (οι πολύ περισσότερες) που διαμένουν σε δικό τους σπίτι, χωρίς στεγαστικό δάνειο (30,5% έναντι 10,8% το 2015). Οι οικογένειες χωρίς παιδιά αντιμετωπίζουν χαμηλότερα ποσοστά ακραίας φτώχειας από ό,τι οι οικογένειες με παιδιά, όμως οι οικογένειες με τρία παιδιά φαίνεται να βρίσκονται σε καλύτερη θέση από ό,τι εκείνες με ένα ή με δύο.
Η ομάδα που κινδυνεύει περισσότερο από όλες να βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας είναι, φυσικά, οι άνεργοι. Το ποσοστό της ακραίας φτώχειας στους άνεργους ανέρχεται τα τελευταία χρόνια σε ποσοστά γύρω στο 70-75% -από λιγότερο του 50% το 2011. Στον αντίποδα, οικογένειες δημοσίων υπαλλήλων, εργαζομένων σε ΔΕΚΟ και σε τράπεζες, βρίσκονται στην ακραία φτώχεια σε ποσοστό μικρότερο του 1%. Το ποσοστό για τους συνταξιούχους είναι επίσης πολύ χαμηλό (3,8%).
Για την καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας δεν φτάνουν διαρθρωτικές αλλαγές, ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, ή μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Αυτά είναι απαραίτητα στοιχεία μιας μεσοπρόθεσμης πολιτικής για την καταπολέμηση της γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, της ανεργίας που την προκαλεί και για την ανάπτυξη και την παραγωγή πλούτου, αλλά εν τω μεταξύ οι άνθρωποι που βρίσκονται ήδη κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας χρειάζονται στήριξη, άμεσα. Πολλοί συμφωνούν πως υπάρχει μόνο ένας αποτελεσματικός τρόπος να βοηθηθούν εγκαίρως: Να εισπράξουν με ένα δίκαιο τρόπο τα χρήματα που τους λείπουν.