Κάθε φορά που μία περίπτωση ατομικού καψονιού στις Ένοπλες Δυνάμεις αποκαλύπτεται -σπάνια πια- ακολουθούν τα γνωστά σχόλια: “Και τι θέλετε να τους μάθουν μπαλέτο”, “σιγά μην σκίσουν το καλσόν”,”όποιος δεν αντέχει να φύγει”, “έτσι είναι ο στρατός” και άλλα παρόμοια. Εύκολα να τα λες από τον καναπέ σου. Ακόμη πιο εύκολα όταν δεν αφορούν το παιδί σου που έλιωσε κυριολεκτικά στο διάβασμα για να εκπληρώσει το όνειρό του και να ενταχθεί στην μεγάλη στρατιωτική οικογένεια…
Στις Ανώτατες Στρατιωτικές Σχολές της χώρας εισάγονται οι άριστοι. Είναι Σχολές που έχουν ως αποστολή να παράξουν τους αυριανούς ηγέτες του στρατεύματος κι όχι μπράβους! Από τις Σχολές αυτές δεν θα αποφοιτήσουν όλοι ως…Ράμπο. Γιατί το στράτευμα -αν θέλουμε να είναι σύγχρονο όπως λέμε- δεν έχει ανάγκη μόνο από “φονικές μηχανές”. Έχει ανάγκη και από εύστροφα, φωτεινά μυαλά στα οποία αρέσει η στρατιωτική ζωή και θέλουν να προσφέρουν στη χώρα μέσα από το στράτευμα. Ο πόλεμος δεν γίνεται στα χαρακώματα. Χρειαζόμαστε στελέχη και ηγέτες που μπορεί να έχουν πεδίο μάχης τελείως διαφορετικό απ΄ αυτό που έχουμε πλέον στο μυαλό μας.
Όσοι υπερασπίζονται το ατομικό καψόνι πιστεύοντας ότι λειτουργεί υπέρ της “στρατιωτικοποίησης” των σπουδαστών στις Στρατιωτικές Σχολές κάνουν λάθος. Το πρόγραμμα στρατιωτικοποίησης των Σχολών μας είναι σκληρό και αρκεί να δούμε πόσοι απ΄ αυτούς που εισάγονται εγκαταλείπουν σχετικά σύντομα. Αλλά στρατιωτικοποίηση δεν γίνεται μέσα από το ατομικό καψόνι.
Φθάσαμε στο 2016 κι αντί να συζητάμε πως θα εκσυγχρονίσουμε τις Στρατιωτικές μας Σχολές, πως θα εξασφαλίσουμε με αδιάβλητο τρόπο ότι τους άριστους που εισάγονται σ΄ αυτές θα τους διδάσκουν οι άριστοι των καθηγητών, πως θα εκμεταλλευθούμε με τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο τα ταλέντα και τις ικανότητες των αυριανών ηγετών του στρατεύματος, να συζητάμε αν το ατομικό καψόνι τριτοετών σε πρωτοετή Εύελπι πρέπει να περάσει ατιμώρητο ή όχι!
Όσοι θέλουν να παραστήσουν τον Τζάκ Νίκολσον στην ταινία “Ζήτημα Τιμής” με το καψόνι σε πεζοναύτη που τελικά πέθανε, ας κάτσουν σπίτι κι ας παίξουν το ρόλο τους. Δεν χωράνε σε Σχολές με την ιστορία και την αποστολή της ΣΣΕ. Να θυμούνται μόνο ότι ο Τζακ στο τέλος…πήγε φυλακή.
ΥΓ. Τι θα γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση της ΣΣΕ είναι θέμα της διοίκησης της Σχολής, η οποία έχει όλα τα δεδομένα στα χέρια της. Αν είναι υπερβολική η παραπομπή με το ερώτημα της αποπομπής ή όχι επίσης η διοίκηση της Σχολής το γνωρίζει καλύτερα. Όλοι οι άλλοι εκφράζουμε απόψεις και θέσεις αλλά δεν λαμβάνουμε αποφάσεις. Αυτό έλειπε…