Τον Οκτώβριο του 2011, μετά από ενάμιση
περίπου έτος μνημονίων και αφού είχαν προηγηθεί οι συγκεντρώσεις στις
πλατείες ολόκληρης της Ελλάδας, γράφαμε στο κείμενο μας «Η σιωπή των αμνών» μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
«Είναι απορίας άξιο το πώς εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ανέχονται υπομονετικά ένα καθεστώς «ακραιφνώς απολυταρχικό» – το οποίο τους οδηγεί με μαθηματική σιγουριά στην απόλυτη εξαθλίωση. Οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι, «κάτι» θα αλλάξει – με τρόπο μαγικό και χωρίς εκείνοι να πάρουν κανένα ρίσκο. Θεωρούν με αφέλεια πως, εάν η σημερινή κυβέρνηση καταρρεύσει, τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο!Επιπλέον, αρκετοί έως πολλοί τρέφουν ακόμα την αυταπάτη ότι, οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, στη ΔΕΘ και όπου αλλού, αποτελούν από μόνες τους ένα ισχυρό μέσο πίεσης – ότι μέσω αυτών οι όποιοι κυβερνώντες, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, θα τρομοκρατηθούν και θα σηκωθούν να φύγουν, επειδή ντρέπονται για όλα όσα έχουν κάνει.Με απλά λόγια, πιστεύουν ότι θα ντραπούν αυτοί που παρέδωσαν την Ελλάδα στο ΔΝΤ και στους Γερμανούς, αυτοί που ψήφισαν το εγκληματικό μεσοπρόθεσμο την 29η Ιουνίου – ενώ το κέντρο της Αθήνας κατακλυζόταν από χιλιάδες διαδηλωτές, νέους, ηλικιωμένους και παιδιά, τους οποίους το «σύστημα» χτυπούσε αδιακρίτως, με δολοφονικές προθέσεις.Θα αλλάξουν τακτική αλήθεια ως δια μαγείας και θα ντραπούν αυτοί που απολύουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους καθημερινά, αυτοί που συνεχίζουν να επιβάλλουν ολοένα και σκληρότερα φοροεισπρακτικά μέτρα, αυτοί που διαλύουν την Παιδεία και την Υγεία, αυτοί που ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία, αυτοί που υπερασπίζονται τα συμφέροντα του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου, χασκογελώντας καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα, αντί να κάνουν τη δουλειά τους; Θα αλλάξουν τακτική αυτοί που υπεξαίρεσαν την ψήφο των συμπατριωτών τους, εκτελώντας εντολές και υποσχόμενοι ότι λεφτά υπάρχουν;»
Έκτοτε έχουν μεσολαβήσει νέες κυβερνήσεις και διάφορα γεγονότα, τα οποία συνεχώς επιδεινώνουν την πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική κατάσταση της Ελλάδας. Η λύση βέβαια, παρά το ότι είναι σήμερα πολύ πιο σαφής από ότι στο παρελθόν (άρθρο),
δεν υιοθετείται από κανένα κόμμα ή ομάδα ανθρώπων, λόγω του εύλογου
φόβου που προκαλεί – ενώ οι Έλληνες καλούνται ακόμη μία φορά να
διαμαρτυρηθούν μαζικά στις πλατείες, απαιτώντας την απομάκρυνση της
κυβέρνησης.
Η απαίτηση τους αυτή είναι προφανώς
δίκαιη και σωστή, αφού η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς, είπε χιλιάδες
ψέματα, δεν τήρησε απολύτως καμία από τις προεκλογικές της υποσχέσεις, δείλιασε να συγκρουστεί με την Τρόικα, ενώ παρέδωσε τελικά τα κλειδιά της χώρας – οδηγώντας την σε ένα νέο καθεστώς οικονομικού ελέγχου (άρθρο).
Όσοι θεωρούν επομένως πως τα παραπάνω ισχύουν, οφείλουν λογικά να συμμετέχουν στη διαμαρτυρία, αδιαφορώντας για το ποιό πολιτικό κόμμα ή/και ποιά οικονομική ελίτ θα επωφεληθεί από την ενδεχόμενη παραίτηση της κυβέρνησης
– κάτι που δεν πιστεύουμε βέβαια πως θα συμβεί τόσο εύκολα, αφενός μεν
επειδή δεν υπάρχει καμία σοβαρή εναλλακτική πολιτική πρόταση, αφετέρου
λόγω του ότι τα δύο κόμματα που συγκυβερνούν θα αμυνθούν με νύχια και με
δόντια για να μη χάσουν την εξουσία.
Σε κάθε περίπτωση οι Γάλλοι εξεγέρθηκαν για πολύ λιγότερο επώδυνες αιτίες, σωστά φυσικά (άρθρο), η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι μόνο μητροκτόνος της πατρίδας της αλλά, επίσης, της αριστεράς γενικότερα, ενώ δεν
υπάρχει καμία απολύτως προοπτική για την Ελλάδα από τα θηριώδη, άκρως
νεοφιλελεύθερα νομοσχέδια που επιβάλλει κατ’ εντολή των δανειστών – κάτι που είναι πλέον κάτι περισσότερο από αποδεδειγμένο.
Εν τούτοις, έχουμε την άποψη πως η διαδήλωση δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα – πως απλά θα επιταχύνει την κατάρρευση της Ελλάδας, η οποία βαδίζει με γρήγορα βήματα προς τη μετατροπή της σε ένα αποτυχημένο κράτος,
ελπίζουμε όχι μέσα από εμφύλιο πόλεμο. Καλώς ή κακώς, εφικτό ή μη,
ρεαλιστικό ή όχι, οι λύσεις που έχει ανάγκη η Ελλάδα απαιτούν τη στενή
συνεργασία όλων των πολιτικών κομμάτων μεταξύ τους, καθώς επίσης τη
συλλογική στήριξη τους από τους Έλληνες – οι οποίοι οφείλουν να
καταλάβουν πως ο εχθρός της χώρας τους, επίσης της Ευρώπης (ανάλυση), δεν είναι εντός των τειχών της.
Ευρίσκεται εκτός των τειχών, ενώ δεν είναι άλλος από την πρωσική κυβέρνηση και τις φιλοδοξίες της να επιβάλει την κατοχή της σε ολόκληρη την ήπειρο μας, με οικονομικά όπλα. Οι
Βρετανοί φαίνεται πως το έχουν συνειδητοποιήσει, οι Ιταλοί και οι
Γάλλοι επίσης, ενώ εμείς ασχολούμαστε ακόμη με τους εκάστοτε Τσολάκογλου
– οι οποίοι απλά θα αντικαθίστανται, όταν θα έχουν ολοκληρώσει την
αποστολή τους και δεν θα είναι πλέον αποδεκτοί από το λαό, όπως
συμβαίνει όλα τα τελευταία χρόνια. Φυσικά μπορεί να κάνουμε λάθος,
μεγάλο ίσως – είναι όμως κάτι που θα το κρίνουν οι αναγνώστες μας,
ώριμοι πλέον μετά από τόσα χρόνια κρίσης, ενώ θα αποδειχθεί στο μέλλον.