Η Γερμανία είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια… πρόκειται για μια αναφορά που ακούγεται συχνά πυκνά, χωρίς όμως ιδιαίτερη τεκμηρίωση βασισμένη σε πραγματικά στοιχεία που προέρχονται από τη γερμανική πραγματικότητα, όπου διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια η τάση να δημιουργηθούν «φούσκες», αν και το επιχείρημα που ακολουθεί υποστηρίζει ότι οι «φούσκες» αυτές είναι ήδη εδώ…
Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Η κτηματαγορά της Γερμανίας και της Αυστρίας είναι μία φούσκα, πολύ μεγάλες εκτάσεις οικοδομημένης αστικής γης δεν μπορούν να πωληθούν ή να μεταβιβαστούν λόγω νομοθεσίας (παρόμοιο καθεστώς με UK). Η γη αυτή είναι υπό καθεστώς υπενοικίασης για 99 χρόνια (leasing). H μισή αστική γη στις πόλεις της Γερμανίας είναι αυτής της κατηγορίας και είναι όλα στο γνωστό ιδιότυπο καθεστώς της εμπράγματης ασφάλειας διότι έχουν χρηματοδοτηθεί από τις τοπικές Γερμανικές τράπεζες.
Όλα αυτά τα ενυπόθηκα δάνεια τα οποία στην πράξη είναι κουρελόχαρτα (ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ) έχουν τιτλοποιηθεί από τις Τράπεζες και η μεγάλη πλειοψηφία βρίσκεται στα χαρτοφυλάκια επενδυτικών κεφαλαίων (funds) αμερικανικών και αραβικών συμφερόντων. Εάν κάποιος αποφασίσει για τον οποιονδήποτε λόγο να ανακινήσει το θέμα, το αποτέλεσμα είναι μάλλον σαφές…
Ο Τραπεζικός τομέας της Γερμανίας και όχι μόνο η Deutsche Bank είναι λιγότερο ή περισσότερο στην κατάσταση που βρισκόταν η Lehman Brothers προ της κατάρρευσης. Είναι εύκολο να συμβεί ένα ατύχημα ή απλά κάποιος, για κάποιον λόγο, «να τραβήξει την πρίζα».
Οι Γερμανοί που μέμφονται όλους τους υπόλοιπους, ξεχνούν να αναφέρουν ότι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο με τρομερή σπέκουλα στις χρηματαγορές παραγώγων προϊόντων (derivatives), οπότε με απλά λόγια, έχουν σοβαρό πρόβλημα. Το άνοιγμα στα αποθεματικά τους είναι κάτι τρομερό.
Δημόσιο Χρέος. Τα Ομόσπονδα κράτη είναι όλα υπερχρεωμένα, η Γερμανία της νοικοκυροσύνης έχει μακράν το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος σε όλη την Ευρώπη, ως σύνολο ομόσπονδων κρατών και όχι η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Δεν έχει παρά να αλλάξει η βαθμολογία στην πιστοληπτική αξιολόγηση των ξένων οίκων (rating) που επιλέγουν να βαθμολογούν μόνο την Ομόσπονδη Κυβέρνηση, αρχίζοντας να λαμβάνουν υπόψη και τα οικονομικά των ομόσπονδων κρατιδίων.
Τι θα συμβεί; Η εικόνα της Γερμανικής οικονομίας θα αλλάξει άρδην. Οι ΗΠΑ που προτιμούν να προλαμβάνουν παρά να θεραπεύουν, το έκαναν αυτό εσωτερικά και έφεραν σε κατάσταση πτώχευσης και την Καλιφόρνια και το Ντιτρόιτ.
Υπάρχει όμως και άλλο θέμα. Η ΕΚΤ, παρά την συμφωνία σε παρελθόν Eurogroup να χρησιμοποιεί το waiver (σ.σ. η χρηματοδότηση με μηδενικό επιτόκιο από την ΕΚΤ των ευρωπαϊκών τραπεζών με εγγύηση τα κρατικά ομόλογα που έχουν στο αποθεματικό τους) κατά προτεραιότητα για να χρηματοδοτεί τις μικρές χώρες που έχουν προβλήματα χρέους και πρόσβασης στις χρηματαγορές, εξακολουθεί να δίνει κατά προτεραιότητα το μεγαλύτερο ποσοστό ρευστότητας στις γερμανικές τράπεζες!
Για να κατανοήσουν οι φίλοι μας για τι ποσά μιλάμε, πρόκειται για 30 έως 40 δις μηνιαίως! Οι γερμανικές τράπεζες με τη σειρά τους χρηματοδοτούν τις γερμανικές βιομηχανίες με τη φθηνότερη χρηματοδότηση στον κόσμο! Αν αυτό δε συνιστά «οικονομικό dumping» πως αλλιώς λέγεται άραγε;
Ιταλία και Ισπανία είναι έξαλλες αλλά δεν έχουν την συμπαράσταση ούτε της Γαλλίας, ούτε της Ολλανδίας που έρχονται δεύτερες σε χρηματοδότηση από την ΕΚΤ. Γι’ αυτό και ο Ματέο Ρέντσι «έβαλε πάγο» στη Μέρκελ που του είπε να μην χρηματοδοτήσει τον ιταλικό τραπεζικό τομέα με 40 δισεκατομμύρια ευρώ!
Η τρέχουσα περίοδος με το Brexit είναι πολύ περίεργη για γερμανικές «αγριάδες», αφού ειδικά οι Ιταλοί φέρονται να έχουν μετανιώσει τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη, ενώ δημοσκοπικά στοιχεία δείχνουν ότι η πλειοψηφία του ιταλικού λαού θέλει την επιστροφή στη Λιρέτα για να μειώσουν κυρίως το βιομηχανικό τους κόστος και άρα την ανεργία.
Οι γερμανικές εξαγωγές και η κερδοφορία της γερμανικής βιομηχανίας στηρίζεται στο τρίπτυχο, Φθηνό Χρήμα, Φθηνή Ενέργεια (πάμφθηνο ρωσικό αέριο το οποίο μεταπωλούν με «καπέλο» στην Βόρεια Ευρώπη) και Φθηνό Βιομηχανικό Εργατικό Κόστος, όπου έχει στήσει κομπίνα (της κυβέρνησης με την ένωση εργοδοτών και τα συνδικάτα…) με τον βασικό μισθό για τους ξένους, αφού ο βασικός μισθός των Γερμανών είναι σχεδόν 50% υψηλότερος από τον βασικό των ξένων.
Αν σε αυτό προσθέσει κανείς ότι οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν το 65% του ΑΕΠ (σε αυτό περιλαμβάνονται και οι πωλήσεις στις χώρες της ΕΕ), γίνεται εύκολα αντιληπτό πόσο ευάλωτη είναι η γερμανική οικονομία αν κάτι στραβώσει με τις εξαγωγές ή με το χαμηλό βιομηχανικό κόστος.
Στα ανωτέρω αξίζει να προστεθεί – υπενθυμιστεί, ότι η Γερμανία χωρίς την Ευρώπη που της δίνει ειδικό πολιτικό βάρος και μία τεράστια αγορά όπου «παίζει μπάλα» μόνη της. Τούτων λεχθέντων και μας προκύπτει η απάντηση ότι το αποκαλούμενο ως «γερμανικό θαύμα» ίσως και να μην είναι τόσο θαύμα.
Μήπως αν αυτά αφαιρεθούν, η κραταιά Γερμανία που με τη συμπεριφορά και την πολιτική της αποσταθεροποιεί ιστορικά την Ευρώπη, μετατρέπεται σε μία μεγάλη Ελβετία και όχι στην ισχυρή χώρα που είναι τώρα; Αν αυτά όλα τα γνωρίζουν καλύτερα από τον υπογράφοντα – και τον καθένα – οι Αμερικάνοι και οι Εγγλέζοι, μήπως θα πρέπει οι ειδικοί στα θέματα γεωπολιτικής να απαντήσουν στο ερώτημα για ποιον λόγο δεν τα έχουν χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα για να «συμμαζέψουν» την Γερμανία;
Σε όλες σχεδόν τις γεωστρατηγικές αναλύσεις που διαβάζω και είναι πολλές, παρατηρώ να επαναλαμβάνεται το ίδιο λάθος: Καμία αναφορά ή αναγωγή στην οικονομία που είναι το «καύσιμο» για την μηχανή του κάθε κράτους και του κόσμου ολόκληρου. Λες και έννοιες όπως η «Rimland» ή/και οι «Δρόμοι Μεταξιού», όπως όλα τα μεγαλεπήβολα στρατηγικά σχέδια, γίνονται τσάμπα, χωρίς χρήματα.
Η Γερμανία είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια, διότι έχει μεν οικονομία, αλλά δεν έχει άμυνα και κρυβόταν πάντα πίσω από την Αμερική και το ΝΑΤΟ. Δείχνει να το συνειδητοποιεί -βέβαια με τη χαρακτηριστική καθυστέρηση- αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα λόγια της Άγκελα Μέρκελ σε πρόσφατη ομιλία της που έκανε με σαφήνεια λόγο για αύξηση των αμυντικών δαπανών στα επίπεδα που ζητά το ΝΑΤΟ και ανάπτυξη ουσιαστικών επιχειρησιακών δυνατοτήτων.
Οικονομία και Άμυνα είναι οι δύο πυλώνες στους οποίους στηρίζεται κάθε σοβαρή χώρα με παγκόσμιες φιλοδοξίες, αν λείπει ένας από τους δύο, τότε η χώρα δεν έχει τίποτε. Για να το πούμε πιο καθαρά, αν η Κίνα δεν ήταν τόσο ισχυρή οικονομικά, οι ΗΠΑ δεν θα την υπολόγιζαν όπως δεν υπολογίζει όσο πολλοί πιστεύουν τη Ρωσία, γιατί είναι και ευάλωτη οικονομικά και σε κακή οικονομική κατάσταση.
Γιατί δεν ακολουθεί με την Κίνα τις ίδια πολιτική αδιαφορίας για τα ζωτικά συμφέροντά της όπως κάνει με τη Ρωσία, ενώ στρατιωτικά η Κίνα είναι σαφώς υποδεέστερη από τη Ρωσία; Γιατί απλά, η Κίνα είναι η δεύτερη οικονομία του κόσμου και διαθέτει οικονομικά όπλα να προκαλέσει ζημιά στην παγκόσμια οικονομία μεγαλύτερη και από ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών. Γι’ αυτό οι ΗΠΑ συμπεριφέρονται στην Κίνα με σεβασμό παρά την κόντρα…