Ο λαός δεν ορφανεύει ποτέ από ηγέτες.
Δεν ορφανεύει από επιστήμονες.
Ούτε καν από ήρωες.
Ορφανεύει από ανθρώπους του πνεύματος, της τέχνης, του πολιτισμού.
Με αφορμή την προχθεσινή επέτειο του θανάτου της Μαλβίνας (μία ήταν η Μαλβίνα), αναρωτιέται κανείς για την
τύχη τούτης της χώρας σε τούτα τα δίσεκτα χρόνια,
..αν δεν είχαμε κυριολεκτικά ορφανέψει από τους τεράστιους δημιουργούς της τέχνης και του πνεύματος, σ' αυτή την δύσκολη στιγμή.
Άνθρωποι όχι μόνον δημιουργοί, αλλά και εν δυνάμει μαχητές κι επαναστάτες,
..ταγμένοι πάντα στην αγάπη του ανθρώπου, στην δικαιοσύνη, στην δημοκρατία,
..στην φύση και στον ύμνο της ομορφιάς της,
..μιά ομορφιά εξωτερική αλλά και προπάντων εσωτερική, που φορτώνει τον άνθρωπο δύναμη και αποφασιστικότητα να παλέψει για τον ίδιον, για την φύση, για την δίκαιη και όμορφη ζωή.
Είχαμε την τύχη μέσα στον 20ο αιώνα και κυρίως στο δεύτερο μισό του, η Ελλάδα να κατακλυστεί από τέτοιους ανθρώπους του πνεύματος.
Ελύτης, Καζαντζάκης, Ρίτσος, Χατζηδάκις, Σεφέρης, Κουν, Θεοδωράκης, Γκάτσος, Αλέξης Σολωμός, Χορν, Λοίζος, Μόραλης, Μυταράς, Σκαρίμπας,
..και τόσοι άλλοι που όσους κι αν αναφέρεις πάντα κάποιον θα ξεχνάς και θα αδικείς.
Όλοι αυτοί, είναι σίγουρο πως θα ήταν αδύνατον να σταθούν απαθείς και αμίλητοι μπροστά στην κακουργία που συντελείται σήμερα κατά του λαού και της χώρας,
..θα ήταν αδύνατον να σταθούν σκυφτοί μπροστά στους απίθανους προδότες που κυβερνούν τόσα χρόνια,
..μπροστά στους ''εταίρους''-αργυραμοιβούς.
Δεν είναι δυνατόν να μη σκεφτούμε πως αν ζούσαν, αν ήταν εδώ, με μία μόνο δήλωσή τους, με μία λιτή φράση τους,
..θα μπορούσαν να αποκαθηλώσουν στην συνείδηση την δική μας και την παγκόσμια,
..όλο αυτό το ανοσιούργημα που σήμερα εφαρμόζεται σαν πείραμα στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Ορφανέψαμε.
Και ορφανέψαμε δύο φορές περισσότερο γιατί δεν σκύβουμε στα έργα τους, στην κληρονομιά τους.
Θα μπορούσαμε από 'κει να αντλήσουμε όλη την δύναμη, την αποφασιστικότητα και την αιτία για μιά δίκαιη επανάσταση,
..που θα ανέτρεπε τα σχέδια της Νέας νεοναζιστικής ευρωπαϊκής Τάξης πραγμάτων στην χώρα μας.
Ορφανέψαμε,
..αλλά δεν είναι που ορφανέψαμε.
Είναι που συμπεριφερόμαστε σαν εκ γενετής ορφανά.
Σαν να μην είχαμε ποτέ τέτοιους πνευματικούς γονείς!..
ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ