«Η λογική λέει να μείνουμε, το συναίσθημα να αποχωρήσουμε από τη γερμανική Ευρώπη. Δύσκολο όμως να αποδράσεις από μία τέτοια φυλακή» (Βρετανός αναλυτής).
.
Λίγο πριν το βρετανικό δημοψήφισμα και αφού προηγήθηκαν προειδοποιήσεις
από τους πάντες, μεταξύ των οποίων από το ΔΝΤ, από την Παγκόσμια
Τράπεζα και από τον ΟΟΣΑ, έχουν βγει πλέον τα «μεγάλα πιστόλια» – αφού ο G. Soros, o Rothschild και ολόκληρο το τραπεζικό/επενδυτικό καρτέλ, αναφέρουν τους κινδύνους εξόδου από την ΕΕ για τους φτωχούς!
Ενδιαφέρονται λοιπόν για το τι θα συμβεί στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, τα οποία θέλουν να προστατεύσουν (πηγή) – όπως επίσης τα καθεστωτικά γερμανικά ΜΜΕ, τα οποία παρακαλούν τους Βρετανούς να μη φύγουν (Spiegel).
Προηγήθηκε βέβαια η δολοφονία της νεαρής
και αρκετά δραστήριας βουλευτού, η οποία έδωσε μία καλύτερη εικόνα
στους ψηφοφόρους, σχετικά με το πού μπορούν να φτάσουν αυτοί που τους
παρακαλούν ή που τους απειλούν για το τι μπορούν να πάθουν. Με απλά
λόγια τους κατέστησε σαφές ότι, η Ευρώπη είναι μία ερμητικά κλειστή φυλακή, από την οποία δεν επιτρέπεται να αποδράσει κανείς. Εάν το κάνει, τότε θα υποστεί βαριές συνέπειες – έτσι ώστε να μην το τολμήσει καμία άλλη χώρα.
Οι ανίερες, μυστικές συμφωνίες θα ψηφιστούν ερήμην των Πολιτών, το οικονομικό ΝΑΤΟ θα προωθηθεί, η
Ευρώπη θα γίνει μία πιο ολοκληρωμένη αμερικανική αποικία, η Δημοκρατία
θα έχει μόνο διακοσμητική «χροιά» και η Γερμανία θα αναλάβει το ρόλο του
έπαρχου – επειδή είναι εξοικειωμένη με τον απολυταρχισμό που
απαιτείται. Στα πλαίσια αυτά, οι ελίτ θα στηρίζουν τους «Μένουμε Ευρώπη»
σε όλες τις χώρες, παντού και πάντα – με όλους τους θεμιτούς και
αθέμιτους τρόπους.
Έτσι στους Βρετανούς
προβάλλονται συνθήκες χάους και αποκάλυψης, εάν δεν ψηφίσουν υπέρ της
αμερικανικής φυλακής με τους Γερμανούς δεσμοφύλακες – ενώ κάτι ανάλογο θα συμβεί με τους Γάλλους ή τους Ιταλούς, εάν τολμήσουν να αμφισβητήσουν σοβαρά το ευρώ.
Η οικονομία του νησιού θα καταρρεύσει, από το City θα χαθούν 100.000 θέσεις εργασίας, η στερλίνα θα υποτιμηθεί κατά τουλάχιστον 15% λόγω των μεγάλων ελλειμμάτων στα ισοζύγια
(εμπορικό, τρεχουσών συναλλαγών), η φούσκα ακινήτων θα σπάσει, τράπεζες
θα χρεοκοπήσουν κοκ. Δυστυχώς, όλα αυτά είναι πολύ κοντά στην
πραγματικότητα, λόγω της κακής διαχείρισης της οικονομίας από την
κυβέρνηση της χώρας – κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι περισσότεροι
Βρετανοί.
Ως εκ τούτου, μάλλον θα συμβιβαστούν με τον εφιάλτη της ΕΕ, έτσι όπως αυτή εξελίσσεται
– αν και θα ήταν προτιμότερο να επιλέξουν ένα οδυνηρό τέλος, παρά μία
οδύνη δίχως τέλος. Είναι πράγματι όμως διαφορετικό αυτό που σε
συμβουλεύει η λογική, σε σχέση με το συναίσθημα – χωρίς αυτό να σημαίνει
πως μπορούμε να προβλέψουμε ποιό από τα δύο θα επικρατήσει, στην
ψηφοφορία της Πέμπτης.
Αυτό τουλάχιστον μας λέει η εμπειρία από το ελληνικό δημοψήφισμα του 2015, όπου οι Έλληνες, σε μία τρισχειρότερη θέση, τόλμησαν να ψηφίσουν ΟΧΙ – χωρίς όμως να βιώσουν τις συνέπειες, αφού προδόθηκαν μετά από την άκρως νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση με το αριστερό προσωπείο, η οποία ενδιαφέρεται μόνο για τη νομή της εξουσίας.