Πόσο ακόμα θα νιώθω παρατηρητής σε βιασμό; Τάχα ατάραχος, τάχα χωρίς συναίσθημα...
Πόσο ακόμα θα κλαίω σιωπηλά; «Προσωρινή ύπαρξη» σε γκρίζο φόντο;
Πόσο ακόμα θα επιτρέπω στους αυτόκλητους ΄΄΄σωτήρες΄΄ να ασελγούν στο σώμα και την ψυχή της πατρίδας μου;
Πόσο ακόμα θα διαρκέσει ο εγκλεισμός μου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που κατάντησαν την Ελλάδα μου;
Πόσο ακόμα θα επιτρέπω να διευρύνονται τα όρια, όχι της ζωής μου, αλλά της φυλακής μου;
Πόσο ακόμα θα πνίγω μέσα μου συναισθήματα, εικόνες, ακούσματα, παραστάσεις, σκέψεις, προκειμένου να δικαιολογώ την απάθεια μου;
Πόσο ακόμα θα παραμένω φυλακισμένος στις σκέψεις μου; Η σκέψη δεν είναι δράση!
Πόσο ακόμα θα αποτελώ ενεργό κομμάτι της «σιωπηλής πλειοψηφίας» που πνίγει μέσα της όλα της τα συναισθήματα και που δρα αυτοκαταστροφικά;
Πόσο ακόμα θα φοβάμαι; Πόσο ακόμα θα κρύβομαι πίσω από το φόβο μου;
Πόσο ακόμα θα τους επιτρέπω να ποδοπατούν την ελπίδα μου;
Πόσο ακόμα θα ακούω όλους τους πλιατσικολόγους της ζωής μας να βαφτίζουν την καταστροφή- ανάπτυξη, το ψέμα- αλήθεια, την πατρίδα- χώρο, τα θρησκευτικά – μάθημα, την πρωινή προσευχή – ρουτίνα την ιστορία μου – αφήγηση, τις λέξεις- απλά κατασκευές;
Πόσο ακόμα θα περιμένω κάποιος άλλος στη θέση μου να κάνει αυτά που θα ήθελα εγώ να κάνω αλλά προσπάθησα σκληρά να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν μπορώ...
Πόσο ακόμα θα κάνω πως δεν βλέπω τη χρυσή ευκαιρία που μου δίνεται να ανταποδώσω στην πατρίδα μου- μέσα απ΄την ενεργό συμμετοχή μου στην αλλαγή- κάτι ελάχιστο για τα όσα μου χάρισε.... (Ναι, σου χρωστάω πολλά, μάνα Ελλάδα..)
Πόσο ακόμα θα επιτρέπω να μου διαμορφώνουν άποψη και συναισθήματα άνθρωποι λογοπλάστες- παραμυθολόγοι; Άνθρωποι πατριδοκάπηλοι και χριστέμποροι; Άνθρωποι πωλητές κούφιας ελπίδας; Αυτά που ζω και βλέπω καθημερινά δεν αρκούν; Αυτά που νιώθω μέσα μου δεν αρκούν;
Πόσο ακόμα θ΄αντέχω την βρώμα και τη δυσωδία;
Πόσο ακόμα θα επιλέγω να πείθομαι για το «λάθος» της δικής μου «αλήθειας»;
Πόσο ακόμα θ΄ αποφεύγω την δική μου ευθύνη για την αλλαγή;
Θεέ μου, σε παρακαλώ, δείξε μου τον δρόμο...
Στράτος Βραχιώλιας, ένας από τους Έλληνες
(και όχι απλά μόνιμος κάτοικος Ελλάδας)
Ετοιμαστείτε