Στρατής Μαζίδης
Πριν από περίπου δέκα ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας ένα εσωτερικό έγγραφο με το οποίο περί τους 51 αξιωματούχους του state department ασκούσαν σκληρή κριτική σχετικά με την προσέγγιση των ΗΠΑ στο συριακό ζήτημα και ζητώντας αεροπορικές επιδρομές εναντίον της κυβέρνησης της Συρίας.
Ωστόσο ο Λευκός Οίκος εξέδωσε άμεση ανακοίνωση με την οποία ανέλυε τη δυσκολία διεξαγωγής μιας πολεμικής επιχείρησης σε βάρος της νόμιμης συριακής κυβέρνησης επιβεβαιώνοντας έτσι πως ο πρόεδρος Ομπάμα δεν πρόκειται να εμπλακεί στρατιωτικά στη Συρία.
Σε κάθε περίπτωση η άρνηση αυτή εδράζεται σε περισσότερες αιτίες.
> Οι ΗΠΑ έχουν πικρή εμπειρία εμπλοκής σε μακρινούς πολέμους. Το Βιετνάμ, το Αφγανιστάν και το Ιράκ αποτελούν δυσάρεστες εμπειρίες, που κόστησαν πολιτικά και οικονομικά, ενώ στην πρώτη περίπτωση υπήρξε κι ένας εκτενής κατάλογος θυμάτων.
> Επιπλέον ο Λευκός Οίκος προβληματίζεται να εμπλακεί περισσότερο σε ένα σύνθετο ζήτημα όπου εκτός του ότι θα βρει απέναντι τη Μόσχα και την Τεχεράνη, είναι τόσο περίπλοκη η κατάσταση ώστε
το σκηνικό να είναι εντελώς ρευστό. Πιο τρανό παράδειγμα αυτό που αναλύσαμε στη Freepen.gr προ ολίγων ημερών με την Τουρκία η οποία ενώ υποκίνησε όσο τίποτε τον πόλεμο, έχει πλέον δεύτερες σκέψεις απέναντι στη Δαμασκό σκεπτόμενη πως δε θα ήθελε με τίποτε ένα κουρδικό προπύργιο στα νώτα της.
> Εξίσου σοβαρός λόγος μη εμπλοκής των ΗΠΑ ήταν πως δε θα κατάφερνε ελέω Μόσχας και Πεκίνου να λάβει το «ok» του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
> Δεν υπάρχει No-Fly zone ενώ ο απόλυτος έλεγχος των συριακών ουρανών βρίσκεται στα χέρια των Ρώσων λόγω του S-400.
> Τα ζωτικά πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή.
> Δεν έχουν διάδοχη πρόταση για τη συνέχεια ενώ προς ώρας αρκούνται στο να αντιπροσωπεύονται από τις SDF-Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, μια ένοπλη κουρδική ουσιαστικά ομάδα η οποία "δημιουργήθηκε" όταν κατέρρευσε ο FSA.
> Οι ΗΠΑ βλέπουν τις δυσκολίες των μετώπων κι αντιλαμβάνονται πως τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πολύ διαφορετικά από ό,τι φαντάζονται. Πχ μπορεί η εξάμηνη ρωσική εκτενής εμπλοκή να είχε τσακίσει τους τζιχαντιστές, ωστόσο ο περιορισμός της πρώτης μέσα από το επικοινωνιακό πέπλο της "αποχώρησης" έδωσε τη δυνατότητα σε αρκετές ομάδες να αναγεννηθούν κυριολεκτικά.