H Ελλάδα οφείλει να επισπεύσει τις ενέργειές της για οριοθέτηση της ΑΟΖ της, προς όλες τις πλευρές, κυρίως όμως ως προς την Τουρκία.
Για όσο χρόνο θα παραμείνουν ψυχρές οι σχέσεις Ρωσίας και Ισραήλ με την Τουρκία (καμιά χώρα δεν εξυπηρετεί η διατήρηση της ψυχρότητας, αρκεί να τηρηθούν κάποιες προϋποθέσεις) η Ελλάδα οφείλει να επισπεύσει τις ενέργειές της για οριοθέτηση της ΑΟΖ της, προς όλες τις πλευρές, κυρίως όμως ως προς την Τουρκία.
Εκείνο που απαιτείται είναι αφενός να επιδείξει επί τέλους αποφασιστικότητα επίλυσης του ζητήματος η κυβέρνηση (που δεν διακρίνονται ίχνη δραστηριότητας, επ’ αυτού) και αφετέρου να αναθέσει το έργο σε ειδικούς ικανούς να το φέρουν εις πέρας, αποκλειομένων τόσο του ΥΠΕΞ, όσο και πολλών εξ όσων το χειρίστηκαν μέχρι σήμερα, των οποίων οι αποφάσεις και οι ενέργειες, δεν μπόρεσα να αντιληφθώ επί ποίων δεδομένων βασίστηκαν και απεδείχθησαν -φυσικώ τω λόγω- ατελέσφορες.
Είναι βέβαιο, πως χρήσιμο ρόλο στην υπόθεση ΑΟΖ, μπορεί να παίξει ο αρχιτέκτονας της κυπριακής οριοθέτησης, Θεόδωρος Καρυώτης, τον οποίο περιθωριοποίησαν οι Ελλαδίτες «αρμόδιοι», ίσως επειδή ομού με τον Τάσσο Παπαδόπουλο ενήργησαν προς όφελος της Κύπρου, χωρίς προηγουμένως να ζητήσουν την άδεια των ισχυρών «προστατών», τους οποίους και αιφνιδίασαν.
Σε άρθρο του ο Θ. Καρυώτης, υπενθυμίζει πόσο χρήσιμη μπορεί να είναι η υποστήριξη της Ρωσίας, η οποία υποχρέωσε την Τουρκία να αποδεχθεί όσα αρνείται σ’ εμάς.
Όσοι παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τα πράγματα, θα γνωρίζουν ότι η Σοβιετική Ένωση, το 1986, απαίτησε από την Τουρκία να ανακηρύξει ΑΟΖ, για να γίνουν οριοθετήσεις στη Μαύρη Θάλασσα. Η Τουρκία αναγκάστηκε να προβεί σε μια τμηματική ανακήρυξη της ΑΟΖ της μόνο στη Μαύρη Θάλασσα. Όμως, το χειρότερο για την Τουρκία ήταν το γεγονός ότι οι Σοβιετικοί της επέβαλαν η οριοθέτηση να γίνει με την μέθοδο της «μέσης γραμμής», που τόσο απεχθάνονται οι Τούρκοι.
Είναι γνωστόν ότι οι Τούρκοι αρνούνται να οριοθετήσουν τις θαλάσσιες ζώνες με την Ελλάδα με βάση τη μέση γραμμή αναφέροντας ότι αυτή η μέθοδος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Αιγαίο Πέλαγος, γιατί αποτελεί ημίκλειστη θάλασσα. Όμως, η Μαύρη Θάλασσα είναι περισσότερο ημίκλειστη από το Αιγαίο.
Και ασφαλώς, η Ρωσία επ’ ουδενί θα πάψει να αναγνωρίζει την Κριμαία ως ρωσικό έδαφος, γνωστού όντος ότι επεκτείνεται η ΑΟΖ σε σημεία που υπάρχει ο πλούτος σε υδρογονάνθρακες. Δεν γνωρίζω, αν μέχρι σήμερα, κάποιος Έλληνας Πρωθυπουργός μίλησε ποτέ με τον Πούτιν για την ελληνική ΑΟΖ, κατά τη στιγμή που στις επίσημες ανακοινώσεις δεν υπήρξε ποτέ μνεία.
Η πρόσφατη συμφωνία Ισραήλ - Ρωσίας για συμμετοχή ρωσικών εταιριών στην εξόρυξη και διάθεση του φυσικού αερίου του Ισραήλ, καλό είναι να εγείρει την υπνώττουσα διάθεση των αρμοδίων. Επειδή, πλην των άλλων, υπάρχει και άλλο θέμα προς διερεύνηση. Κατά πόσο ο ορυκτός πλούτος της χώρας μας αποτελεί αντικείμενο «αξιοποίησης» από το ΤΑΙΠΕΔ. Θα καταργηθεί ο «νόμος Μανιάτη» για το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών, που πέρασε κόντρα στην Τρόικα το 2013;
Ο Θ. Καρυώτης, που προανέφερα, υποστηρίζει πως η πολυπόθητη ανάπτυξη που οι πάντες συζητούν, είναι λίγο πλασματική, γιατί λίγοι γνωρίζουν τον ορισμό της ανάπτυξης, επειδή συγχέουν τις λέξεις growth και development που μεταφράζονται και οι δυο στα ελληνικά ως ανάπτυξη.
Η ανάπτυξη με την έννοια του development είναι αυτή που χρειάζεται η ελληνική οικονομία. Βασικά, το growth, δηλαδή η μεγέθυνση, μετριέται από την αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) ενός κράτους. Από την άλλη πλευρά development σημαίνει αύξηση στο βιοτικό επίπεδο ενός λαού και ο πλούτος της ΑΟΖ μας μπορεί να παίξει ένα καθοριστικό ρόλο σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, όπως μας δείχνει το παράδειγμα της Νορβηγίας.
Είθε, κάποτε να ασχοληθούμε με τα σοβαρά ζητήματα της χώρας μας, μακριά από παλαιοκομματικές μεθόδους, που παρά την κρίση, όχι μόνο δεν εγκαταλείφθηκαν αλλά εμπλουτίζονται σε μεθόδους και τακτικές.
Μακεδών
voria.gr