Η κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα από το 2012 και μετά βασίστηκε σε δύο στοιχεία:
1.Το πρώτο ήταν ο άκρατος λαϊκισμός του, το ψέμα, η δημαγωγία και ο τρόπος που αυτός και οι επικοινωνιολόγοι του εκμεταλλεύτηκαν την κόπωση του ελληνικού λαού. Ένας ψεύτικος τύπος, νεαρός, χωρίς εμπλοκές με οικογένειες και παρελθόν, γιαλαντζί επαναστάτης και αντισυστημικός βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή κι έτσι ξεπήδησε το «φαινόμενο Τσίπρα».
2.Στηρίχθηκε από μια αφανή ομάδα επιχειρηματιών, κάποια ισχυρά τζάκια, παραδοσιακά και νέα τα οποία είχαν εντελώς διαφορετικά συμφέροντα. Ορισμένοι π.χ. με πολλές δουλίτσες εδώ ως εθνικοί προμηθευτές προσέφεραν ασυλία σ’ αυτόν τον αγράμματο νεαρό, με το μαλλί κοκοράκι και την μπερδεμένη αριστερο- αναρχική γλώσσα. Άλλοι επιχειρηματίες με λεφτά και δουλειές στο εξωτερικό, στοιχημάτισαν στον Τσίπρα, τον Βαρουφάκη και μια παρέα επικίνδυνων που προωθούσαν την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή. Και οι δύο είχαν πολλά να κερδίσουν και σε χρήμα και σε εξουσία. Οι μεν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους στην Ελλάδα, οι δε να κερδίσουν στο μέλλον, όταν η χώρα θα ήταν ρημαγμένη. Αλλά μη νομίσετε ότι τους χάλαγε και η διατήρηση στο ευρώ, είναι επιχειρηματίες, καραβοκύρηδες και νταβατζήδες παντός καιρού. Είναι αυτό που λέμε «κατά της κυβέρνησης αλλά πάντα με το γκουβέρνο».
Για τον λαϊκισμό, την ημιμάθεια και την απίστευτης έκτασης απάτη έχετε διαβάσει τόσα πολλά που δεν χρειάζονται άλλα. Ο κόσμος άλλωστε έχει πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει και ανταποδίδει στον Τσίπρα και την παρέα του. Δείτε τις δημοσκοπήσεις. 7-8 μονάδες μπροστά η ΝΔ, 3 στους 4 δεν εμπιστεύονται τον πρωθυπουργό, το 90% και πάνω δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση ενώ ο Πάνος… «πάει για βρούβες».
Το δεύτερο στήριγμα του Τσίπρα είναι αυτό που τον κρατάει μέχρι στιγμής όρθιο. Οι αφανείς επιχειρηματίες που βεβαίως έχουν όνομα παρά το γεγονός ότι μπορούν να κρύβονται πίσω από κανάλια, εφημερίδες, μεγαλοδημοσιογράφους ή διαφημιστές. Μέχρι στιγμής παρείχαν στην κυβέρνηση στήριξη, όμως, απ’ ότι μαθαίνουμε η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Ο Τσίπρας αποφάσισε να εξυπηρετήσει άλλα συμφέροντα κι όχι των βασικών του υποστηρικτών. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αντιμάχονται τα συμφέροντα που έχουν προσβάσεις στις Βρυξέλλες και στην τρόικα και τα υπόλοιπα που θέλουν να ελέγξουν τη χώρα. Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση του Ελληνικού. Ο ΣΥΡΙΖΑ πολέμησε το έργο όσο τίποτε άλλο κι όχι επειδή ήταν… οικολόγοι. Σκεφτείτε ποιοι πάνε κόντρα στον Λάτση και θα καταλάβετε ποιοι έβαζαν τον Τσίπρα να πηγαίνει κόντρα στο έργο. Όλως τυχαίως η επένδυση έγινε προαπαιτούμενο για τη δόση, ο Τσίπρας έπεσε στα τέσσερα και οι αφανείς επιχειρηματίες πνέουν μένεα κατά της κυβέρνησης.
Υπάρχουν κι άλλα τέτοια περιστατικά, όπως π.χ. τι θα γίνει με το νομοσχέδιο για το λαθρεμπόριο στα καύσιμα και τα καπνικά. Και μην ξεχνάμε την σφοδρή κόντρα στο χώρο του ποδοσφαίρου, με συμμαχίες και λυκοφιλίες, με νέους παίκτες να δίνουν ρέστα για να ελέγξουν το χώρο κι όχι βεβαίως για το αν ο… Κλάους Αθανασιάδης βάζει γκολ ή ο Φορτούνης δίνει πάσες. Είναι πολλά τα λεφτά κι όχι κατά κύριο λόγο στο ποδόσφαιρο.
Όσοι λοιπόν πίστεψαν στον Τσίπρα, έκαναν deal μαζί του, απαίτησαν απ’ αυτόν να κάνει συγκεκριμένα πράγματα και βλέπουν τώρα ότι αυτός εξυπηρετεί συμφέροντα άλλων, άρχισαν να τον «αδειάζουν». Δείτε μόνο ποιοι δημοσιογράφοι και εφημερίδες, κυρίως Κυριακάτικες, στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα έχουν αλλάξει σελίδα. Κι όσο περνά ο χρόνος τόσο θα τσακίζουν την κυβέρνηση. Δείτε μεγαλοδημοσιογράφους, που πάντα έπαιρναν εντολές από συγκεκριμένα κέντρα, πώς τώρα έγιναν… αντιΤσιπρικοί όταν τα τελευταία χρόνια είχαν βγάλει γλώσσα κι έγλειφαν Μαξίμου και Κουμουνδούρου;
Γι’ αυτό οι μέρες του Τσίπρα και της κυβέρνησής του είναι μετρημένες. Η ασυλία του στον ελληνικό λαό έχει τελειώσει. Η προστασία του από τους επιχειρηματίες – νταβατζήδες πνέει τα λοίσθια.