Φαήλος Κρανιδιώτης
Οσο καθυστερούμε τη σκλήρυνση της στάσης μας τόσο εγγύτερα φέρνουμε θερμά τετελεσμένα
«Ο Τούρκος δεν έχει μπέσα» μου έλεγε ο συνονόματος παππούς μου, που τον πολέμησε. Ηταν το πρώτο μου μάθημα Ιστορίας Διεθνών Σχέσεων. Ο λαός μας λέει, επίσης, «θέλεις να 'χεις Τούρκο φίλο; Κράτα ένα κομμάτι ξύλο». Κι έχει πείρα πολλών αιώνων αιματηρής «συνύπαρξης» σε αυτή τη γειτονιά με τα εξισλαμισμένα «αδέρφια» μας, που υπέκυψαν στο κατά Μποστ «ή την πίστη σου αλλάζεις ή ταχέως τα τινάζεις».
Μετά ήρθαν οι σοφολογιότατοι και οι αριστεροί. Με δυτικές ειρηνόφιλες χίμαιρες ή μαρξιστικές προδοτικές μπούρδες, κάποιοι επιχείρησαν και επιχειρούν να δουν την ισλαμοφασιστική Τουρκία σαν ένα μεγάλο Βέλγιο που έκανε περιτομή. Δεν είναι. Νομίζουν ότι «φταίμε κι οι δύο», «οι εκατέρωθεν εθνικισμοί» και άλλα καψοκαλύβικα και ιστορικά και ηθικά αγνά, σαν καλντεριμιτζού Νιγηριανή της Πατησίων. Ο ηττημένος Βενιζέλος κατάντησε το 1931 να προτείνει τον διδάσκαλο του Αδόλφου στην κτηνωδία, τον Κεμάλ, για Νόμπελ... Ειρήνης. Εάν διαβάσετε την επιστολή του προς τους Σουηδούς, θα ντραπείτε. Ονειδος το '31 για τον μεγάλο πατριώτη του '12-'13, τον εκπρόσωπό μας στη Συνθήκη των Σεβρών.
Η δε ηγεσία της Αριστεράς στο ζήτημα αυτό ασελγεί σε βάρος της πατρίδας σχεδόν έναν αιώνα. Οταν οι παππούδες μας πολεμούσαν στον Μικρασιατικό Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα, μαχαίρωνε πισώπλατα το ηθικό τους.
Πού οδήγησε ως τώρα η πολιτική του κατευνασμού, του να ταΐζουμε το θηρίο του τουρκικού σωβινισμού, μπας και χορτάσει και δεν μας φάει; Τι κερδίσαμε με τις αλλεπάλληλες υποχωρήσεις, τα κολλητηλίκια, τις ρεβεράντζες, τις ζεϊμπεκιές, τις διευκολύνσεις στην ευρωπαϊκή πορεία και τη χρηματοδότησή τους με την υπογραφή μας;
Αυξανόμενες παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, νεκρούς πιλότους μας, από τον ανθό της νεολαίας μας. Συνένοχοι στις δολοφονίες του Νίκου Σιαλμά και του Κώστα Ηλιάκη είναι όσοι αποθράσυναν την όρεξη του κράτους-συμμορία. Πρόσφατα είχαμε πρώτη φορά και έρευνες των Τούρκων μέσα στην υφαλοκρηπίδα μας, γεγονός για οποίο ακόμη κάνει γαργάρα ο αγουροξυπνημένος κυνηγός με την παραλλαγή, καίτοι προκλήθηκε δημόσια.
Επίσης κονομήσαμε γεωμετρική πρόοδο στην υπονομευτική δράση του προξενείου στην Θράκη, μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αδιάλλακτη συνέχιση της κατοχής.
Τέλος, το κράτος-συμμορία του δικτάτορα Ερντογάν, ως συνεργός των τρομοκρατών, δημιουργεί τους πρόσφυγες και μαζί με τους λαθρομετανάστες που μαζεύει από Ασία και Αφρική, τους εκμεταλλεύεται σαν δουλέμπορος, ο μεγαλύτερος στον κόσμο, και εποικίζει την Ελλάδα και την Ευρώπη με μουσουλμάνους.
Η δε αυτή επί μακρόν ψοφοδεής στάση μας, με ελάχιστες εκλάμψεις, έχει αποθρασύνει και τους κατσαπλιάδες των Τιράνων και των Σκοπίων, τους οποίους σιγοντάρει η Αγκυρα, στους οποίους ο Σουσλόφ - Κοτζιάς απαντά με νουθεσίες.
Τελευταία σταγόνα, η επαναβεβήλωση της Αγια-Σοφιάς, που για τον Ξυδάκη «δεν είναι και τίποτα κακό». Καθείς με τις αξίες του. Αυτή η αριστερή ιδεολογική στάνη τέτοιο κομμένο γάλα βγάζει.
Τι να κάνουμε; Να εκπέμψουμε το μήνυμα της αποτροπής με αυστηρότητα και αποφασιστικότητα. Πολλαπλάσια απάντηση, ήτοι: Κλείσιμο του προξενείου, αφαίρεση της ιθαγένειας του ψευδομουφτή και όποιων άλλων παίζουν για άλλη φανέλα στο εξωτερικό, και απαγόρευση εισόδου τους στην Ελλάδα, ακύρωση του τζαμιού στον Βοτανικό και ανέγερση Μουσείου Μνήμης της Γενοκτονίας των Χριστιανών της Μ. Ασίας από τους Τούρκους, μαύρη βίβλο για την Τουρκία σε κάθε διεθνές βήμα και όργανο, επιδίωξη κυρώσεων, δημιουργία συμμαχιών, αύξηση της στρατιωτικής θητείας και ενίσχυση της Αμυνάς μας. Όσο καθυστερούμε τη σκλήρυνση της στάσης μας τόσο εγγύτερα φέρνουμε πιθανά θερμά τετελεσμένα.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ