Μετά από την υπόθεση με τις offshore, που έχουμε αναλύσει εκτενώς, ουσιαστικά αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η πλήρης μεταστροφή της αριστερής, ριζοσπαστικής κυβέρνησης, σε μια ακραία νεοφιλελεύθερη παράταξη, με σκληρές θέσεις και κυρίως με τέτοια βουλιμία για την εξουσία που θα κάνει τα πάντα για να μην την χάσει.
Είναι λάθος να ταυτίζουν κάποιοι τον Τσίπρα με την Θάτσερ διότι η δεύτερη στήριξε το σκληρό της πρόγραμμα στον περιορισμό του δημοσίου κατά κύριο λόγο, στις περικοπές των δαπανών, κάτι που βεβαίως ο Τσίπρας ούτε που το διανοείται. Εν πάση περιπτώσει, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα είναι πλέον αντιμέτωποι με έναν άλλον Τσίπρα, με ένα άλλο κόμμα της αριστεράς που ουδεμιά σχέση έχει με την αριστερά που μπορεί κάποιοι να φανταζόμαστε ή αυτήν τέλος πάντων που μας «πούλησε» τεχνηέντως ο Αλέξης και η παρέα του από το 2012 και μετά.
Ο Τσίπρας είναι πλέον συστημικός, είναι πλέον εκπρόσωπος του παλαιού, ανήκει σ' αυτό που ο κόσμος λέει «είσαστε όλοι ίδιοι και σας φτύνουμε». Όχι μόνο γιατί έχασε το ηθικό πλεονέκτημα με την τροπολογία για τις offshore. Αλλά γιατί μυρίζει «μούχλα» η πολιτική του. Ό,τι κι αν κάνουν οι υπουργοί του, ό,τι κι αν ανακοινώνουν μοιάζει τόσο ξεπερασμένο και τόσο μουχλιασμένο που ο κόσμος αναρωτιέται αμέσως αν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισε για να τα αλλάξει όλα ή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από το 1981 και μετά. Σαν να μην υπάρχει καμιά διαφορά, λες και γύρισε ο κόσμος ανάποδα αλλά ξαναγύρισε στην ίδια θέση.
Χαρακτηριστικό του παλιού και της μυρωδιάς της φορμόλης που αναδύεται από την κυβέρνηση είναι οι απανωτές γκάφες και τα επικοινωνιακά αυτογκόλ μέσα σε λίγο καιρό.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τον Κυρίτση με το ταξικό μίσος του για τους «Μένουμε Ευρώπη»; Την Καρακώστα με τους ταξικούς φόρους; Την απίστευτη γκάφα με το ΕΚΑΣ που δεν μπορούν να πάρουν πίσω; Το χαμό με τις υπεράκτιες εταιρείες; Τον Φίλη με τα αρχαία ελληνικά ή την «απαγόρευση» των πριγκιπόπουλων και των πριγκιπισσών;
Απ' όπου κι αν το πιάσεις λερώνεσαι. Η κυβέρνηση παίζει μπάλα μόνη της και χάνει 10 – 0 από τα απανωτά αυτογκόλ που βάζει. Εκεί που ήθελε να πανηγυρίσει, να πουλήσει success story και έξοδο στις αγορές (κλεμμένο από την προηγούμενη κυβέρνηση κι αυτό), να φέρει την ανάπτυξη και να μας βγάλει από τα μνημόνια, να ΄σου οι γκάφες και επανήλθε η γκρίνια, η πόλωση, το άσχημο κλίμα. Μέχρι και η ΝΔ... ξύπνησε και τον πυροβολεί κατά βούληση.
Ακόμη και η προσπάθειά του Μαξίμου να παρουσιάσει το δικό της μνημόνιο καλύτερο από του Σαμαρά ή τις ιδιωτικοποιήσεις και το υπερταμείο πιο ωφέλιμα για την οικονομία από το ΤΑΙΠΕΔ, φτάνει στα όρια του γραφικού.
Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση έφτασε σε τέτοιο σημείο ώστε να μην έχει το δικαίωμα να φωνάξει στα υπόλοιπα κόμματα «εσείς δεν δικαιούστε να μιλάτε». Ακόμη κι αν καταδικάσουμε τις πρακτικές του παρελθόντος και τις κακές πολιτικές των υπολοίπων κομμάτων, τα όσα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο ίδια ή είναι τόσο χειρότερα που ακυρώνουν ακόμη και την όποια ρητορική είχε μέχρι σήμερα.
Συμπέρασμα: Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλιωσε, γέρασε μέσα σε λίγους μήνες. Ο Τσίπρας έγινε τρεις φορές χειρότερος από εκείνους που έβριζε. Μέχρι και την μαντάμ Μέρκελ προσκυνά για μια... δόση 7,5 δισ. Μα καλά αυτός δεν ήταν που έλεγε τους προηγούμενους υπουργούς «ναρκομανείς» γιατί ζητούσαν συνεχώς τη δόση από την τρόικα;
Αυτή η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια των πολιτών, ακόμη και αυτών που τον ψήφισαν είναι καθολική. Δείτε στις παρέες σας πόσοι λένε ότι σήμερα στηρίζουν τον Τσίπρα. Στους 10 άντε να βρεθεί κανένας τρελός να πει ΣΥΡΙΖΑ με το φόβο να φάει φάπες.