Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Πολλοί από μας, κινδυνεύουμε να συνηθίσουμε τον ιδιότυπο «ιδρυματισμό» μας. Ούτε ίδιοι είμαστε όλοι ούτε και έχουμε τα ίδια πρότυπα δημοσίων ανδρών στο μυαλό μας. Νομίζουμε ότι ξαφνικά, η χώρα έφυγε από την νότια βαλκανική και έγινε Δανία. Ότι έκλεισαν τα σκυλάδικα, ότι πια δεν δακρύζουν εικόνες σε Εκκλησίες, ότι στα γήπεδα δεν σκοτώνονται και ότι η ευπρέπεια έγινε μέρος της πολιτιστικής μας ταυτότητας.
Αρχίζω πια και πιστεύω πως είμαστε αφελείς. Προσέξτε κάτι, ζούμε σε μία χώρα που εξέλεξε πρωθυπουργό τον Σημίτη που ήταν κοντός, τον Κωστάκη που ήταν νέος, τον Γιωργάκη που ήταν αγαθός και τον Αλέξη που ήταν αγενής και χαρωπός. Ζούμε επίσης σε μια χώρα, όπου ακούγεται ακόμα παντού – και από σοβαρούς υποτίθεται ανθρώπους- το γνωστό «ένας Παπαδόπουλος θα μας σώσει»! Που ένα 7% ψηφίζει σταθερά Χρυσή Αυγή και που θα εκτοξευόταν στο 15%, αν δεν γινόταν η δολοφονία του Φύσσα.
Γιατί λοιπόν, να πέφτουμε από τα σύννεφα, όταν ο Πολάκης εξάπτεται εναντίον των δικαστών και «πουλάει» τσαμπουκά σε όποιον του αντιστέκεται; Και ταυτόχρονα απορούμε που δεν τον διώχνει ο Τσίπρας. Ποιος; O Τσίπρας που φωτογραφίζεται με τα χέρια στις τσέπες – φαντασία χρειάζεται γιατί…- και που κάθεται πρώτος στο τραπέζι πριν από τους επίσημους προσκεκλημένους του!
Μα, ο Πολάκης είναι ένα από τα ανανεούμενα σύμβολα του ΣΥΡΙΖΑ. Μ΄ αυτά κέρδισε τις εκλογές και με αυτά συγκρατεί την κρίσιμη μάζα των οπαδών του. Αυτή είναι η «αντισυστημική» Αριστερά και εκεί ακριβώς, στηρίζει τον χαρακτήρα της: Στη βαρβαρότητα, στην αγένεια, στη απειλή βίας και στον συγκεκαλυμμένο ολοκληρωτισμό. Σε όλα αυτά δηλαδή, που ενυπάρχουν στην συνείδηση του μέσου Έλληνα, ως απελευθερωτικά στοιχεία της προσωπικότητάς του.
Δεν έχουμε βέβαια την αποκλειστικότητα. Δείτε τι γίνεται και στη Γαλλία. Η χρόνια αποπολιτικοποίηση, ο ζαμανφουτισμός, το κλείσιμο του καθενός στην ιδιωτική του σφαίρα, και η αποξένωση συνθέτουν το παζλ της κρίσης της δυτικής κοινωνίας, και της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης. Τόση αποπολιτικοποίηση και εθισμό στην κουλτούρα του κιτς και της ξενοιασιάς, πραγματικά θα τη ζήλευαν ακόμα και οι στρατιωτικοί δικτάτορες.
Και ακριβώς σ΄αυτό το σημείο ταυτίζεται η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ με της Χρυσής Αυγής: Στην προτεινόμενη αντίδραση απέναντι στη υποκρισία και στον καθωσπρεπισμό της παρηκμασμένης αστικής δημοκρατίας. Γιατί, εδώ που τα λέμε, η κουβέντα που ξεστομίζει ο Πολάκης για τα παραδικαστικά κυκλώματα, θα βρει ελάχιστους να την απορρίψουν ως ανυπόστατη. Στους δέκα Έλληνες οι εννιά θα συμφωνήσουν μαζί του! Το γιατί το λέει – θα κληθεί σε δίκη για παλιές αμαρτίες στον Δήμο του-, πως το χρησιμοποιεί, ποιος είναι ο ίδιος που το λέει-όταν είχε διπλά βιβλία στον Δήμο Σφακίων δεν ασχλήθηκε κανείς-, φαίνεται να μην απασχολεί μία κοινή γνώμη η οποία δεν έχει την ικανότητα να επεξεργαστεί μηνύματα σε δεύτερο ή τρίτο επίπεδο σκέψης. Κι οι Χρυσαυγίτες φωνάζουν την αλήθεια ότι το πολιτικό σύστημα καταχρέωσε τη χώρα και την κατέκλεψε αλλά σκοτώνουν κιόλας! Να τους αφήσουμε να σκοτώνουν στο όνομα της αλήθειας..;
Τα απολυταρχικά στοιχεία δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς την κοινωνία αυτή που θα στηρίξει τον ολοκληρωτισμό. Ο Χίτλερ, σε ομιλία του προς τα S.A είπε: «Ό,τι είσαστε, είσαστε χάρη σ’ εμένα. Ό,τι είμαι,είμαι χάρη σ’εσάς». Ο ανθρωπολογικός τύπος που συμβάλει περισσότερο στην κυριαρχία και διαιώνιση του ολοκληρωτισμού, είναι ο μέσος άνθρωπος, βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι ο εθισμός στην υποκουλτούρα και στον αυταρχισμό.
Ο Τσίπρας και οι σύμβουλοί του ξέρουν καλά ότι τα ταπεινά ένστικτα των Ελλήνων είναι το ελιξίριο της εξουσίας τους. Και θα το τραβήξουν μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Η αποπολιτικοποιημένη μάζα θα αρέσκεται πάντα σε χαρακτήρες Πολάκηδων και Κασιδιάρηδων, προκειμένου να εκτονώσει τα ένστικτά της.
Αν δεν βρεθεί ένας δυναμικός τρόπος συναίνεσης όλων των λογικών δυνάμεων της κοινωνίας, σε λίγα χρόνια το life-style, η βαναυσότητα και η «επαναστατική» αγένεια θα είναι απλωμένα παντού και θα οδηγούν τη χώρα στον ολοκληρωτισμό.
Η αστική δημοκρατία πρέπει γρήγορα να αντιδράσει και να εκσυγχρονιστεί. Το πώς και με ποιους, είναι το ζητούμενο. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο.