Τους λόγους για τους οποίους πρέπει να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα και συνολικά από την Ευρώπη το ΔΝΤ δίνει το European Policy Studies.Ο Ντάνιελ Γκρος μέλος του European Policy Studies και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ αναφέρει σε άρθρο του στο Project Syndicate τα εξής.
«Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν συμφωνήσει με την Ελλάδα κάποιας μορφής ελάφρυνση του χρέους απελευθερώνοντας ταυτόχρονα 10,3 δισ. ευρώ σε κεφάλαια διάσωσης.
Η Ελλάδα, από την πλευρά της, έχει συμφωνήσει σε έναν άλλο γύρο λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Μέχρι πρόσφατα, το ΔΝΤ επέμενε ότι θα συμμετάσχουν στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης μόνο αν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο.
Με βάση την πιο πρόσφατη ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους του ΔΝΤ, το Ταμείο δεν μπορεί να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η Γερμανία, ωστόσο, επέμεινε ότι το ΔΝΤ παραμένει και έναντι αυτού έχει δώσει ως αντάλλαγμα ελάφρυνση του χρέους, για το οποίο όμως η Ελλάδα δεν συμφωνεί.
Στην πραγματικότητα, θα ήταν καλύτερα να αφήσουμε το ΔΝΤ να αποχωρήσει, για δύο λόγους.
Πρώτον, οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους στην Ελλάδα υπονομεύεται από μια βαθιά σύγκρουση συμφερόντων.
Δεύτερον, και πιο σημαντικό, οι πιστώσεις του ΔΝΤ είναι πολύ ακριβές.
Σε μια κανονική διαδικασία διάσωσης, το ΔΝΤ ενεργεί ως αμερόληπτος κριτής της βιωσιμότητας του χρέους της χώρας που διασώζεται.
Στη συνέχεια, αν το επιθυμεί, μπορεί να παρέμβει ως δανειστής έσχατης ανάγκης.
Αυτό συνέβη το 2010, όταν ο ιδιωτικός τομέας ήθελε να φύγει από την Ελλάδα και μια συστημική κρίση εμφανίστηκε.
Αλλά σήμερα η Ελλάδα έχει μόνο λίγες υποχρεώσεις προς τον ιδιωτικό τομέα για το χρέος.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ είναι αυτές που προσφέρουν μεγάλα ποσά χρηματοδότησης.
Από την πλευρά του, το ΔΝΤ έχει μεγάλο όγκο πιστώσεων που εκκρεμούν.
Φυσικά, εάν οι πιστωτές της Ελλάδας αποδεχόντουσαν ένα κούρεμα, το ΔΝΤ δεν θα δεχόταν κούρεμα άρα υφίσταται θέμα σύγκρουσης συμφερόντων.
Πράγματι, η ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους του ΔΝΤ δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ουδέτερη και σίγουρα θα πρέπει να απορριφθεί από τον ιδιωτικό τομέα.
Το ΔΝΤ, υποστηρίζει ότι, παρά τις λιγότερες πληρωμές που έχει η Ελλάδα π.χ. έναντι της Πορτογαλίας, με χαμηλό επιτόκιο, οι ανάγκες αναχρηματοδότησης της Ελλάδα θα ξεπεράσει το 15% του ΑΕΠ (ένα αυθαίρετο όριο, για να είστε σίγουροι).
Αν αποτύχει η Ελλάδα θα ευθύνεται το ΔΝΤ λόγω των ακριβών δανείων του.
Το ΔΝΤ χρεώνει ένα πολύ υψηλότερο επιτόκιο (έως 3,9%) από ό, τι οι Ευρωπαίοι (λίγο πάνω από 1%, κατά μέσο όρο), σε μεγάλο βαθμό επειδή υπάρχουν προσαυξήσεις έως και 300 μονάδες βάσης σε σχέση με το δικό του κόστος χρηματοδότησης, σε σύγκριση με λιγότερο από 50 μονάδες βάσης για τα ευρωπαϊκά δάνεια.
Επιπλέον, τα δάνεια του ΔΝΤ θα πρέπει να επιστραφούν μέσα σε μόλις 5-7 χρόνια, κατά μέσο όρο, σε σύγκριση με έως και 50 χρόνια των ευρωπαϊκών δανείων.
Το ΔΝΤ υποθέτει ότι τα δάνειά του θα αντικατασταθούν από ομόλογα του ιδιωτικού τομέα σε ακόμη υψηλότερα επιτόκια (πάνω από 6%).
Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει χιονοστιβάδα στο ελληνικό χρέος δεδομένου ότι η αύξηση του ΑΕΠ στην Ελλάδα θα είναι σχετικά περιορισμένη.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει ένας απλός τρόπος για να αποφευχθεί αυτό το αποτέλεσμα:
να αντικαταστήσει η ΕΕ την ακριβή βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση του ΔΝΤ με φθηνά μακροπρόθεσμα δάνεια του ESM.
Το ελληνικό χρέος μπορεί να γίνει βιώσιμο, ακόμη και με βάση τα πρότυπα του ΔΝΤ.
Φυσικά, αυτό θα απαιτούσε μεγαλύτερη χρηματοδότηση από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, το ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης.
Η εξοικονόμηση για την Ελλάδα θα είναι τεράστια.
Δεδομένου ότι η μέση επιβάρυνση για τα ελληνικά δάνεια του ΔΝΤ είναι περίπου 250 μονάδες βάσης και το ΔΝΤ έχει πάνω από 14 δισ. ευρώ εκκρεμείς πιστώσεις, το ΔΝΤ έχει επιτύχει τεράστια κέρδη από την Ελλάδα – πάνω από 800 εκατομμύρια το χρόνο από το 2013 – σχεδόν το ισοδύναμο του ετήσιου κόστους λειτουργίας του Ταμείου.
Το ΔΝΤ είναι ένας πολύτιμος παγκόσμιος θεσμός, αλλά δεν θα πρέπει να χρηματοδοτείται κυρίως από τους Έλληνες φορολογούμενους.
Αν αποπληρωθούν τα δάνεια του ΔΝΤ η Ελλάδα θα μπορούσε να εξοικονομήσει αρκετά δισ ευρώ κατά την επόμενη δεκαετία, με ανάλογη μείωση του κινδύνου για τους ευρωπαίους πιστωτές. Προσθέστε στους παράγοντες και την αδυναμία του ΔΝΤ να παρέχει αμερόληπτη ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους στην Ελλάδα και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το ΔΝΤ δεν χρειάζεται πλέον στην Ελλάδα.