Βρε μήπως δεν είναι τόσο ανόητοι; Βρε μήπως τσιμπήσαμε όλοι στο δόλωμα που μας έριξαν με τις επιθέσεις στο κίνημα «παραιτηθείτε»;
Είναι ερωτήματα που ανακύπτουν τις τελευταίες ώρες καθώς δεν αποκλείεται η κυβέρνηση να έστησε όλο αυτό το σκηνικό έντασης έχοντας συγκεκριμένη στόχευση και σκοπό.
Μετά την υπογραφή του Μνημονίου και τις θυελλώδεις συνεδριάσεις της Βουλής όπου καθισμένοι στα τέσσερα οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ψήφισαν τα σκληρότερα μέτρα των τελευταίων ετών υπήρχε διάχυτη η αίσθηση στην κοινωνία ότι «όλοι ίδιοι είναι».
Ο Τσίπρας μπορεί να είναι ανίκανος να κυβερνήσει τη χώρα και επικίνδυνος για τα συμφέροντά της, αλλά χαζός δεν είναι. Οι υπουργοί του μπορεί να είναι άχρηστοι αλλά ανόητοι δεν είναι να μη βλέπουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της συνολικής απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Το δείχνει άλλωστε και η δημοσκόπηση της Alco όπου 8 στους 10 συνολικά και πάνω από 6 στους 10 πολίτες που ψήφισαν Τσίπρα θεωρούν ανίκανη την κυβέρνηση να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Αυτή τη διάχυτη εντύπωση του «και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν τους άλλους», επιχείρησε τις τελευταίες ημέρες να αλλάξει η κυβέρνηση με αφορμή το κίνημα «παραιτηθείτε». Ένα κίνημα που ξεκίνησε ως γραφική διαμαρτυρία στο facebook και κατέληξε σε νούμερο ένα συζήτηση και πολιτικό διακύβευμα.
Κι αυτό χάρη στην ευγενική χορηγία υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά είναι τόσο ανόητος ο Νεφελούδης να λέει μη σκίσουμε κανένα καλσόν; Είναι τόσο βλάκας ο Κυρίτσης να τονίζει ότι πρέπει να πάρουμε καπέλα γιατί είμαστε άμαθοι στις διαδηλώσεις; Είναι τόσο απρόσεκτοι όσοι τονίζουν ότι οι διαδηλωτές είναι εχθροί του λαού ή κινούνται στα όρια της νομιμότητας; Άραγε δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά που λένε θα «παίξουν» στις ειδήσεις και θα προκαλέσουν θύελλα;
Τις τελευταίες ώρες αρχίζουμε κι αναρωτιόμαστε αν είναι στημένο το παιχνίδι και τεχνητή η ένταση προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να κατασκευάσει έναν νέο εχθρό. Θέλησε να διαφοροποιηθεί, να δείξει ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» και η σημερινή διαδήλωση του πρόσφερε το βήμα που ήθελε. Το κόλπο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περιχαρακώνεται τονίζοντας ότι «εμείς ψηφίζουμε σκληρά μέτρα, αλλά αγωνιζόμαστε, πονάμε, καταλαβαίνουμε το λαό και θα κάνουμε τα πάντα να τον βοηθήσουμε». Από την άλλη ο... ταξικός εχθρός στήνει διαδηλώσεις. Για τον κ. Τσίπρα έπρεπε να δημιουργηθεί στον υπόλοιπο κόσμο η εντύπωση ότι το κίνημα του «παραιτηθείτε» είναι δημιούργημα της αστικής τάξης, των «βολεμένων», των λεφτάδων, των επιχειρηματιών και των σαλονάτων των βορείων προαστίων που δεν θέλουν την αριστερά στην κυβέρνηση. Το ίδιο κόλπο έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και με το περσινό δημοψήφισμα. Οι υποστηρικτές του «ναι» ήταν οι αστοί, όσοι έχουν λεφτά, προσκυνούν την Ευρώπη, αδιαφορούν για το λαό. Με τον τρόπο αυτό πέρυσι ο Τσίπρας κατάφερε να περάσει το «εμείς κι εσείς», το «εμείς με το λαό, εσείς με την πλουτοκρατία, τα συμφέροντα, τους νταβατζήδες, τα μέσα ενημέρωσης». Ακριβώς αυτό έγινε και με τη σημερινή διαδήλωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις καθημερινές επιθέσεις του ανέβασε μεν το κίνημα και το έκανε γνωστό, αφαίρεσε δε από πάνω του το λαϊκό χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει μια διαδήλωση κατά της κυβέρνησης. Ακόμη και 100 χιλιάδες να μαζευτούν στο Σύνταγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ η επικοινωνιακή τακτική θα είναι να τους χαρακτηρίζει «αστούς και βολεμένους».
Δεν ξέρουμε αν τελικά θα το πετύχει. Άλλες οι συνθήκες πέρυσι, άλλες τώρα. Άλλος ο Τσίπρας ο ασυμβίβαστος πέρυσι, κι άλλος ο προσκυνημένος σήμερα. Και σίγουρα άλλη η ΝΔ πέρυσι κι άλλη τώρα που έχει δυναμική εξουσίας κι ευτυχώς δεν υπέκυψε στον πειρασμό να «υιοθετήσει» τη διαδήλωση.
Ακόμη, ωστόσο, κι αν το πετύχει τώρα δεν θα γλιτώσει την επόμενη. Το ξύλο που πέφτει όπου πατάνε Συριζαίοι δεν είναι ούτε ακροδεξιό, ούτε ΛΑΕ, ούτε νεοδημοκρατικό. Είναι η οργή της κοινωνίας για τους ψεύτες. Κι όπως λέει ο λαός. Μια του κλέφτη (και του ψεύτη) , δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του ώρα.