Πρόκειται
για έναν νόμο κατ όνομα και μόνον "αναπτυξιακό", που δεν έχει καμία
απολύτως σχέση με στρατηγική αναπτυξιακής στόχευσης. Έρχεται απλώς να
θεσμοθετήσει εναλλακτικές διαδρομές στο πλιάτσικο του δημοσίου χρήματος
που ανατροφοδοτούν αδιέξοδα και διευρύνουν τα επίπεδα της γενικευμένης
δυστυχίας...
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
- Ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει όσο αυτή η υπόθεση παραμένει μια απατηλή φιλολογική προσέγγιση, αποσυνδεδεμένη από την κατανάλωση και την αγοραστική ικανότητα των πολιτών.
- Κατανάλωση δεν μπορεί να υπάρξει από μια κοινωνία που δεν έχει εισοδήματα, της οποίας τα νοικοκυριά και οι μεμονωμένοι πολίτες συνθλίβονται από τα χρέη.
- Τα χρέη δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν γιατί είναι προϊόν παράλογων τοκισμών και παράνομων ανατοκισμών από τις τράπεζες, αλλά μιας εγκληματικής όσο και εθνοκτόνας φορολογικής πολιτικής, που έχει τεθεί στο σύνολό της στην υπηρεσία της κατοχικής διοίκησης.
Μέσα
σε αυτές τις συνθήκες της καθολικής αποδόμησης, η προσκυνημένη
κυβέρνηση του τόπου φέρνει έναν "αναπτυξιακό" νόμο καθ υπόδειξη των
επιτελείων της Κατοχής, και με εμφανή στόχο να διευκολύνει στο όνομα της
"ανάπτυξης" την περαιτέρω αποδόμηση της χώρας.
Αυτός ο νόμος προβλέπει πως...
η ελάχιστη επένδυση που μπορεί να ενταχθεί στις διατάξεις του για τις μικρές επιχειρήσεις είναι 100.000€.
Ρωτάμε:
Ποια μικρομεσαία επιχείρηση και για τον αξιοποιήσει, όταν το βασικό
πρόβλημα της οικονομίας για τις μικρές επιχειρήσεις, δεν είναι η
ανυπαρξία υποδομής στο αντικείμενό τους, αλλά η ανυπαρξία πελατών και
παραγγελιών που θα θέσει σε κίνηση το ταμείο τους.
Αυτός ο νόμος προσφέρει
12ετές ασφαλές φορολογικό περιβάλλον και ταχεία αδειοδότηση για
επενδύσεις άνω των 20 εκατ. ευρώ που θα δημιουργήσουν 2 νέες θέσεις
εργασίας για κάθε 1 εκατ. επένδυσης.
Ρωτάμε: Σε ποιόν παραγωγικό τομέα να επενδυθούν αυτά τα ποσά, μέσα σε μια αγορά που αδυνατεί καθολικά να απορροφήσει προϊόντα???
Ρωτάμε:
Ακόμη και αν ο προσανατολισμός στραφεί σε προϊόντα με δυνατότητα να
είναι εξαγώγιμα, τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι τα εξής ενδεικτικά:
Πως θα συμβεί αυτό όταν
προδιαγραφές και πρωτόκολλα που καθορίζονται από υπερεθνικά κέντρα,
είτε υποβαθμίζουν την ιδιαίτερη ποιότητα των Ελληνικών αγροτικών
προϊόντων (πχ λάδι, φέτα κλπ)... είτε αποθαρρύνουν την ενασχόληση στην
πρωτογενλη αγροτική παραγωγή (ασφαλιστικές εισφορές, φορολογία κλπ)...
είτε και τα δυο???
Ποια συμβολή θα έχουν όλα αυτά στην "ανάπτυξη" όταν,
ακόμη και αν υπάρξουν κάποιες τέτοιες επενδύσεις, αυτές θα αφορούν,
είτε σε παροχή (φιλιππινέζικων) υπηρεσιών, είτε στην εισαγωγή -
μεταποίηση ακόμη και ενδεχόμενη επανεξαγωγή τελικού προϊόντος, αφού:
- οι εισροές από την εξαγωγή θα ακυρώνονται από τις εκροές των εισαγωγών...
- οι αμοιβές των εργαζομένων θα είναι αμοιβές ΕΟΖ (ειδική οικονομικής ζώνης)...
Και όλα τα παραπάνω θα οδηγούν μοιραία σε μηδενικό ή και αρνητικό οικονομικό και επενδυτικό ισοζύγιο???
Ας το πούμε λοιπόν καθαρά...
Πρόκειται
για έναν "αναπτυξιακό" νόμο - απάτη, που έχει δομηθεί με πρωτοφανείς
δικλίδες αποκλεισμού, ώστε αυτοί που έχουν πραγματικά την ανάγκη να
ενισχυθούν, στην πράξη αποκλείονται.
Πρόκειται για ένα ακόμη έκτρωμα το οποίο...
Δεν
υπηρετεί την ανάπτυξη, δεν διευκολύνει και δε στηρίζει κανένα
πραγματικό παραγωγικό σχέδιο, δεν συμβάλει στην παραγωγή εισοδήματος σε
μια κοινωνία που δυστυχεί και αργοπεθαίνει, διευρύνει τα αδιέξοδα,
χρηματοδοτεί την καταστροφή της εθνικής οικονομίας, και το μόνο στο
οποίο συμβάλει είναι στο "λάδωμα" της γραφειοκρατίας η οποία ως γνωστόν
μέχρι την τελική έγκριση της όποιας αδειοδότησης, θα έχει καταπιεί το
μεγαλύτερο ποσοστό της "επένδυσης".
Έχουμε καμία απορία για το που το πάνε???